06-03: Na een gebroken nacht, zijn we allemaal rond half 9 weer wakker. We maken gebruik van het ontbijt dat inclusief is en willen dan betalen. De man achter de balie zegt dat we de afgesproken 300 pesos voor de kamer moeten betalen, plus 136 pesos omdat we het slot vernield hebben! Je gelooft toch je oren niet! Wij proberen uit te leggen dat het een beter idee zou zijn om ons maar 150 pesos voor de kamer te laten betalen, gelet op het ongemak dat wij hebben ondervonden. Om de een of andere reden kunnen we hem dit niet aan het verstand krijgen. De manager wordt gebeld. Ook deze manager wilde dat wij betalen voor de slotenmaker die vannacht is langs geweest. Edwin geeft aan die 136 pesos 'never nooit nie' te betalen en heeft toen resoluut het bedrag van 300 pesos op de balie gegooid en is weggelopen. De medewerkster, die er inmiddels ook was bijgekomen ,vroeg ons om terug te komen. Ze vond het allemaal heel vervelend hoe het gelopen was, maar wij weten genoeg! We wensen hen veel succes met het houden van klanten! Joep doei de mazzel!
We willen vandaag naar Humahuaca. Dat moet qua afstand prima te doen zijn. Rond half één komen we iets na Jujuy langs een restaurant met tevens hostel. We besluiten om hier wat te eten, zodat we niet ’s avonds nog heel lang moeten wachten. Het eten is buitengewoon lekker en de mensen zijn erg vriendelijk. Na het eten gaan we weer door, de weg vervolgd met veel haarspeldbochten. Vele oude auto’s begeven het hier en staan met pech langs de weg. Wij kunnen prima door, genoeg pk’s.
Het is druk op deze weg. Bij alle dorpjes die we tegenkomen is het erg druk met auto’s en mensen in verband met carnaval. Eén dorp spant de kroon! Alles staat vast rondom het YPF-tankstation. Wij houden moed dat het in Humahuaca rustiger is. Maar helaas!! Wat een menigte en wat een boel auto’s. We kunnen nauwelijks voor of achteruit op een pleintje. Het hostel dat we in gedachten hadden was “completo” oftewel: VOL! We besluiten dat we terug moeten, desnoods helemaal naar Jujuy. Onderweg proberen we nog een aantal overnachtingsplaatsen, maar in verband met de carnaval is alles vol.
Onderweg passeren we de Steenbokskeerkring (oftewel: tropico de capricorno), met een bordje in de berm wordt dat heugelijke feit aangeduid.
Als we weer bij het restaurant komen waar we vanmiddag gegeten hebben, informeren we daar naar de overnachtingsmogelijkheden. Met vijf personen kunnen we niet terecht. Er is nog maar één kamer vrij voor 2 personen. Drie matrassen passen er niet meer bij. De rest is allemaal volgeboekt. Ook voor Jujuy geven ze ons weinig kans tijdens de carnaval. Ja, wat moeten we nu. Laura vraagt of ze de kamer dan misschien even mag zien. Dat is geen probleem. Als Laura de grote kamer ziet is het probleem meteen opgelost. Er passen makkelijk drie matjes van onszelf op de grond. De hostel eigenaar vindt het allemaal geen probleem! FHIEIEIEIEEIEIUWUWUWUWUWWW. Het is weer gelukt! (Gevalletje van: op de valreep). Er wordt niets extra in rekening gebracht. Ook niet voor het ontbijt of extra handdoeken! Ja, zó kan het ook qua klantenbinding!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten