de Pacific

17-12: Als we wakker worden regent het al gestaag en is het grijs en koud. Het is echter geen weer wat wij niet kennen. De ochtend wordt dan ook gebruikt voor de gebruikelijke klusjes. Laura en Toon nemen de was voor hun rekening (…onze wasberen!!), altijd een hele logistieke onderneming. Elke dag sparen we de ‘quarterdollars’ op voor de was- en droogautomaten. Tegen de tijd dat er weer voldoende was is, hebben we nét weer zo’n beetje voldoende munten. Bij het meenemen van kleren hebben we al rekening gehouden met het feit dat we alles bij elkaar kunnen inmieteren, da’s erg handig.

Rond half twaalf rijden we de camping af, tanken, boodschappen doen en dan weg 101 weer op naar het zuiden. We rijden de Golden Gate-bridge nog een keer over en pakken dan weg 1 naar het zuiden. Deze weg loopt bijna helemaal langs de Pacific-kust. We willen vandaag een eind richting Monterey komen. Niet zover, maar we zijn al laat vertrokken, het eerste stuk gaat nog door SF en het is erg regenachtig.

Al gauw rijden we evenwijdig met de kustlijn naar het zuiden. Telkens mooie uitzichten over de Grote Oceaan, alhoewel die met mooier weer nog wat beter zouden zijn, maar nu is het ook al mooi.

Als het donker wordt zoeken we een camping. De eerste die we aandoen wil ons 80 dollar laten betalen voor een nacht (en dan is er al een fikse korting van de prijs af), ze denken zeker dat we de camping willen kopen!! Dat doen we dus niet, we zijn prijzen tussen de 20 en 30 dollar gewend, want we hebben bijna niets aan voorzieningen nodig. We draaien de camper en zoeken een andere. Dit kustgebied is wel een iets duurder gebied, maar vinden toch een goed alternatief, vlak vóór Monterey, in Marina.

San Francisco

16-12: Bij de receptie hebben we gehoord dat je hier in de buurt met een catamaran-veerboot naar het centrum van SF kunt. Dat lijkt ons wel wat. Op ongeveer 15 min lopen (kruip-door-sluip-door) is de terminal. Het is nog wel erg mistig vanmorgen, dus het zicht is beperkt. Zo te voelen wíl de zon er wel graag doorkomen. Gisteravond werd er ook erg slecht weer voor de komende dagen voorspeld, maar daar lijkt het nu niet op. We varen redelijk dicht langs Alcatraz, met de Golden Gate-bridge op de achtergrond. Onderweg halen we grote zeeschepen in die op weg zijn naar de haven van SF/Oakland.

We komen aan bij het havengebouw ‘Port of San Francisco’. We hebben verschillende opties om door de stad te gaan. Omdat we de laatste dagen best wel in de auto hebben gezeten, besluiten we eerst maar eens een flink stuk te lopen, dat is best wel eens even lekker. We lopen langs alle pieren, tot aan Pier 39, een gezellige promenade met allemaal winkeltjes en vertier. Hier eten we even een hapje. Na een goede maaltijd trekken we de stoute schoenen aan en beginnen aan de ‘klim’ naar Lombard-street, het meest kronkeligste straatje ter wereld. Het zijn erg steile wegen hier. Een poosje hiervoor is Bente nog hard gevallen op haar beide knieën en heeft hier last van, zeker zo bij het klimmen. Ze is wel een ontzettende bikkel want ze klaagt niet en klimt dapper mee.

Bovenaan Lombard-street is er een prachtig uitzicht over een deel van SF. Ook kruisen we hier het pad van de Cable Car, ook een bekend fenomeen in SF. We zien dat eens even aan en wagen een ritje naar beneden, naar ’Fishersman Wharf’. In dit deel van de stad blijven we een poosje hangen om wat winkels af te struinen en mensen te kijken. Langzaam wordt het donker en lopen we weer langzaam naar het ferry-gebouw. Om 19:20 nemen we de boot terug naar de camping. Dit is een nog snellere catamaran. Het lijkt op laagvliegen over het water en het is bijna niet mogelijk om op het dek te blijven staan, wel is hier het uitzicht op de verlichte stad prachtig.

Bij thuiskomst waarschuwen de buren ons nog even voor het superslechte weer wat wordt voorspeld voor de komende dagen, veel regen en wind. Tja, we zullen er rekening mee houden, maar we moeten toch verder. We zien het morgen wel weer. Eerst nog even zien, want vandaag was ook een prachtige zonnige dag, dat was ook niet voorspeld.

 

weer op weg!!

15-12: Na een onrustige nacht voor Laura en de kinderen (zal toch wel met de mogelijke aanwezigheid van (was)beren te maken hebben, zijn we allemaal rond kwart voor zeven wakker. Het regent nog steeds buiten. Vandaag is onze trouwdag. 10 jaar getrouwd! De kinderen vragen of we vandaag feest gaan vieren. Zit er niet echt in!!!

Na het ochtendritueel gaan we nog een klein eindje het park om de op een na grootste sequoiaboom, The General Grant-tree’ te zien. Wat zijn het toch indrukwekkende bomen. Op de route er naartoe ligt ook een omgevallen boom, waar we doorheen kunnen lopen. Zo groot! Omdat het nogal regent zitten we al snel weer in onze camper. Gelukkig hebben we gisteren The General Sherman-tree al gezien, toen was het nog mooi weer.

We zetten koers richting San Francisco. Het gaat vandaag voorspoedig, de kinderen werken goed mee. In Los Banos eten we wat bij de plaatselijke chinees (Panda Express), heerlijk. Eens wat anders dan friet. De kinderen maken er helaas niet al teveel van. Bij ons eten zitten gelukskoekjes met de volgende gelukswensen:

YOU WILL SOON FIND MORE ADVENTURE IN LIFE

A FASCINATING PROJECT IS IN YOUR FUTURE

Wij zijn heel benieuwd wat er binnenkort op ons pad komt! Voor ons lijkt onze reis al wel genoeg, maar we wachten rustig af wat komen gaat! Dan nog wat boodschappen doen. We nemen ook een fles drank om een borrel te kunnen drinken op onze trouwdag.

We koersen verder richting San Francisco. We komen alras dichterbij en eigenlijk voor we het weten zien we de Golden Gate Bridge! We midden rijden door het centrum, kijken vlakbij Fishersmans Wharf even waar we een RV-camping kunnen vinden en gaan dan de Golden Gate-bridge over. Toch vreemd, vanmorgen in het park kom je nog geen drie auto's tegen, nu tegen de avond staan we zes rijen auto's dik om de stad in én uit te komen. Het kan verkeren......

De camping is goed te vinden en rond vijf uur staat ie op zijn plaats. Tijd voor een borrel (uit een piepschuimbekertje) op onze trouwdag! Morgen de stad verkennen!

Merry X-mas and a Happy New Year!

Onderstaande kerstboodschap is voor al onze trouwe volgers!

Zonder op te willen scheppen denk ik dat wij de grootste kerstboom hebben dit jaar!Maar wel voor heel eventjes... Als het onderstaande bord er niet had gestaan hadden we hem natuurlijk meegenomen. Vraag niet hoe, maar dat is ook niet aan de orde :-)

Prietpraat

Voor de kinderen is het maken van een wereldreis anders dan voor ons. Wij weten in grote lijnen wat ons te wachten staat, zij weten amper wat een wereldreis is. Bente praat steeds over de “werondreis”. Soms hebben ze een heel andere belevenis van dingen. Zo vraagt Huub als we op schiphol zijn: “Wanneer gaan we naar een andere wereldbol?” En als we New York willen gaan verkennen vraagt hij: “Wanneer gaan we het dorp in?“


In Amerika komt het eten helaas toch iets te regelmatig neer op een hap van de plaatselijk bekende fastfoodketens. Huub vraagt bij Mc Donalds dan ook om een “Happy Neal”. Verder heeft Huub ontdekt dat ze in New York ook gewoon Nederlands praten, maar dan in een andere taal! En de bananen smaken volgens hem ook gewoon naar Nederlandse bananen! Wie had dat nou verwacht?

Ook het tijdsbesef is iets lastigs. Bente merkt op 23 november (slechts 8 dagen van huis) op “Ik ben al de namen van mijn klasgenootjes al bijna vergeten!” Verder heeft zij ontdekt dat ook veel dingen in braille zijn aangegeven en dat die stippeltjes zijn voor “blindegelijken”. In het vliegtuig kon ze heel goed voelen wanneer we gingen “opstijgeren”.

In het begin van onze reis in Noord Amerika hebben we veel herten gezien. Huub heeft er zelfs één gezien met een “karwei”erop!

Bente (tijdens het TV kijken): Pap, gaan wij ook naar Frans van Sisco, daar hebben ze het op TV ook over!

Verder is zij ook in de Krent Kenjen geweest!

Toon is de oudste en weet dat soort dingen allemaal iets beter. Wel wordt hij tijdens een ruzietje met zijn broertje Huub uitgescholden voor Tonut! Jawel, geïnspireerd op de donuts hier! Goed gevonden niet?

Nou, tot zover deze prietpraat. Wij gaan verder met verzamelen en hopen hierover nog eens te kunnen bloggen.

Groot, groter GROOTST!

14-12: Na het gebruikelijke ochtendritueel (ontbijt en schoolwerk) gaan we rond half 11 rijden. Vandaag gaan we naar Kings Canyon. Het schoolwerk ging goed vanmorgen en ook onder het rijden doen de kinderen het weer prima (met dank aan de nintendo’s). Onderweg doen we nog even weer wat boodschappen om onze rantsoenen op peil te houden. Rond twee uur komen we bij het visitorscentre in Kings Canyon. We hebben dan al een hele route afgelegd door een mooi bergachtig landschap met groene heuvels, mooie bomen in herfsttinten, sneeuw en mist. In het visitorscentre vragen we advies over wat te doen. Het advies is om naar General Sherman Tree te gaan, ongeveer een uur rijden. Onderweg in de camper eten we snel wat boterhammen om geen tijd te verliezen. Het is inmiddels half 3, een uur heen, kijken, en vervolgens nog een uur terug. Rond vijf uur is het hier donker, en dan rijden we liever niet over deze krappe bochtige wegen.

De General Sherman Tree is prachtig! Het is de grootste boom ter wereld. Stiekem klimmen over de afrastering om de boom even aan te raken. Hij voelt heel “licht”. Dat zou je niet verwachten van zo’n enorme boom. Als je er naast staat voel je je echt klein.

Rond kwart over vijf komen we weer bij het visitorscentre, waar ook een restaurant is. We gaan daar een hapje eten en informeren over de camping Azalea. De camping is het hele jaar geopend en heeft verder geen voorzieningen. Omdat (was)beren een serieuze zaak zijn hier moet al het eten en alles met een geurtje (shampoo, tandpasta en ander toiletartikelen) uit de camper worden opgeborgen in een ijzeren box. Huub maakt zich grote zorgen over deze beren en vraagt steeds hoe en wat en waarom. Hij wil liever doorrijden naar een andere camping.

We besluiten eerst te gaan kijken. Er is verder niets of niemand, zo lijkt het, en het is een boel gedoe met de boodschappen. We denken aan doorrijden, maar de bochtige weg van vanmiddag en het feit dat het donker is en mistig kan zijn weerhoud ons ervan. We rijden nog een rondje over deze kampeerplek en treffen nog een stel dat in de tent slaapt! We vragen hen nogmaals naar het risico op beren. Zij zeggen dat het meevalt, zeker nu ze sloom zijn i.v.m. de winter(slaap). Oké. We gaan hier kamperen. Alle voedsel uit de camper, kids geruststellen dat er geen gevaar is als we al het eten uit de camper doen, en klaar maken voor bed.

Bus

Volgens het Track&Trace-systeem van HamburgSud is de boot met onze bus vandaag in Cartagena (Colombia) aangekomen. Of we daar nu zo blij mee moeten zijn??? Maar ach, zolang de container maar aan boord blijft, is er niets aan de hand. Meestal ben je bang dat ze wat uit de container jatten, maar in dit geval ben je meer bang dat ze er iets instoppen. Maar er zit een douanezegel op.

De reis over de oceaan zit er nu dus op. Maar hopen dat er niet al te ruw weer is geweest en de sjorbanden het hebben gehouden. We gaan uit van het goede.......Binnenkort gaat de boot het Panama-kanaal door en dan nog twee havens en dan is ie in Valparaiso. Eigenlijk best jammer dat we van deze reis helemaal niets mee krijgen, behalve dan wat info uit het T&T-systeem van HamburgSud. Een tochtje door het Panamakanaal zouden wij ook wel eens willen meemaken.

Sequoia National Park

13-12: Ondanks het geronk van de motoren van alle grote trucks om ons heen, hebben we toch prima geslapen. Na het ontbijt wordt het schoolwerk weer voor de dag gehaald. Huub gaat met Edwin mee om bij de McDonalds de website weer te updaten.

Rond 10.00 uur vertrekken we. Het is de bedoeling om vandaag richting Sequoia National Park te komen. We nemen weg 58 in westelijke richting. Het landschap veranderd langzaam van rotsige bergen in land- en tuinbouwgebied. Overal groeien sinaasappels/mandarijnen langs de weg op gigantische boerderijen en er zijn enorme veeteeltbedrijven. De Betuwe en Friesland zijn er niets bij.

Als we rond half 4 bij de entree van Sequoia National Park aankomen blijkt dat er in het park volop aan de weg wordt gewerkt. Het is immers laagseizoen. Omdat onze camper langer is dan 22 feet (nl. 25 feet) kunnen we niet langs deze wegwerkzaamheden en kunnen we het park niet. We moeten dit park aan ons voorbij laten gaan, een dip!!!.

Als we de gigantische sequoia-bomen willen zien moeten we naar Kings Canyon National Park. Dat is ca. 2 uur rijden verderop (naar het noorden). Jammer, maar het is niet anders want we willen ze wel zien. Dat doen we dan morgen wel, voor vandaag stoppen we er mee, we rijden 6 mijl terug en zoeken een RV-camping op in Three Rivers en gaan koken (op verzoek van Bente .... boontjes!!!). Maar goed dat we wat voorraden aan boord hebben want hier is verder niets te krijgen. Morgen is er weer een dag.

Death Valley

12-12: Na het opstaan lekker buiten (aan de picknicktafel) ontbijten in het zonnetje. Om de beurten wordt er schoolwerk gedaan.

We vertrekken en rijden nog een heel eind door Valley Creek. Een prachtig natuurgebied. Bij de Sand Dunes gaan we er even uit. Het is daar dan al erg heet en in de volle zon. Kun je nagaan hoe heet dat in de zomer moet zijn. Volgens de statistieken is het hier in juli en augustus zo’n 45 graden. Onderweg vragen we nog even naar de beste weg naar Sequoia National Park want echt rechtstreeks wegen daar naar toe vanaf hier zijn er niet. We moeten eerst weer iets naar het zuiden. Dat gaan we dan ook doen.

We nemen even een middag-pitstop in Trona. We hebben nog nooit zo’n troosteloos dorp gezien. Het tankstation waar we zijn is veruit het gezelligste gebouw in het hele dorp. Een dorp midden in een zoutvlakte die wordt ontgonnen. De grote fabriek staat midden in het dorp en er groeit helemaal niets in en rond het dorp want het is allemaal zout.

...onze buren!!

Tegen de avond zoeken we een plekje om te slapen. Dat lukt moeilijk, we parkeren dan maar bij een tankstation/McDonalds en zetten de camper tussen de trucks. Beetje reuring om de deur, maar we slapen er prima om.

De woestijn weer in....

11-12: Nou, vandaag breken we hier op. Het is supermooi weer vandaag: zon, strak blauwe lucht en 20 graden. Het waren een paar leuke dagen in Vegas, op een mooie plek. Tegen elven rijden we van de camping af. Eerst nog even via een parallelweg naar het eind van De Strip gereden zodat we de hele Strip nog eens bij daglicht kunnen afrijden. Dan pakken we weg 95 naar het noorden. Aan de rand van de stad gaan we in een mall even boodschappen doen. Dit is hoognodig want onze voorraden zijn helemaal op. In Las Vegas was op redelijke afstand dan ook geen supermarkt te vinden, waar je in de eerste levensbehoeften (naast gokken en drank) kon voorzien. We moeten dus eerst weer flink inslaan, zodat we weer een paar overnachtingen kunnen doen. We willen altijd voor twee dagen voorraad aan boord hebben. Ook gooien we de tank nog maar weer eens even helemaal nokkie vol.

Eenmaal buiten de bebouwde kom van Vegas is het ook gelijk weer woestijn en woont er helemaal niemand meer. Dit gaat mijlen achter elkaar door. Toch ook weer fijn om na een paar van die stadse dagen weer in het weidse landschap te zijn.

Bij de kruising met weg 373 gaan we links af, want we willen door Death Valley rijden. Hier zijn we al snel in de staat Californië. Bij de ingang van het National Park staat een automaat waar toegangspassen te koop zijn (alles automatisch en op zonne-energie). Het is een schitterende omgeving. Hoewel het hier de aarde ook ‘woest en ledig’ is, is het toch weer heel anders dan de Bryce en Grand Canyon. We begeven ons nu ook niet meer op grote hoogtes, maar we naderen zeeniveau, en zelfs al delen onder zeeniveau. In Death Valley ligt zelfs het laagste punt van Amerika. Dit is de beste tijd om dit National Park te bezoeken in de zomer is het hier veel te heet.

Omdat het al wat achter in de middag is (rond 16:00 uur) geeft de gele kleur van de ondergaande zon een extra mooie gloed aan de natuur. Een uurtje later zetten we de camper op een campground neer. Kost geen drol, maar hier zijn dan ook bijna geen voorzieningen. Er is van alles aan boord, dus dat geeft niet. Alleen geen WiFi hier, dus komt dit stukje iets later op internet, dat zal in de komende tijd wel vaker voorkomen. De temperatuur is hier lekker, zo op zeeniveau. Het is hier echt stil en ook prachtig donker, de sterren knallen uit de hemel.