Mendoza

18-02: Aan het eind van de ochtend verlaten we ons hostel om de stad te gaan verkennen. Er zijn 5 pleinen, Plaza Indepencia, het hoofdplein zeg maar, en daaromheen vier andere plazas, waarvan Plaza España de mooiste is. Daar gaan we het eerst naartoe. In de stoep zitten allemaal mooie tegeltjes en ook de bankjes zijn betegeld. Het ziet er gezellig uit.


Dan gaan we naar de City Hall. Vanaf de zevende verdieping heb je goed uitzicht over Mendoza. De stad is erg groen, ook al is het een woestijnstad. In de stad wordt al het water uit de Andes opgevangen in een irrigatiesysteem en naar de stad geleid, waardoor er zoveel groen kan zijn.

Dan slenteren we wat rond langs de verschillende plazas en de Avenida San Martín. We scoren ergens een koffie en later nog ergens een helado ofwel: ijs. Daar zijn de Argentijnen gek op en wij niet minder. Opvallend is wel dat ook hier veel winkeliers aan de siësta meedoen.

Rond half vijf zijn we moe maar voldaan weer terug bij ons hostel. We drinken nog even wat en de kinderen gaan lekker spelen. Ze worden steeds creatiever in hun spel, omdat er weinig of geen speelgoed voor handen is. Zo maken ze van kaartjes met toeristische informatie een mobiele telefoon, ze spelen grensje als gevolg van de vele grensovergangen die we al hebben gehad, ze spelen mini mercado, hostel en restaurantje (ja, inderdaad, vanwege de vele restaurants die we al bezocht hebben). Ook komen in het zwembad de orka’s en pinguïns voorbij. Wat opvalt is dat er veel Spaanse woorden in voorkomen die ze her en der hebben opgepikt.

Dan nog even ergens wat eten, en lekker op tijd naar bed.

10.000

vrachten vol knoflook

17-02: Ook aan het verblijf op deze leuk plek komt een eind, en wel vandaag. Na het ontbijt pakken we ons boeltje weer bij elkaar. Buiten is het wat modderig want het heeft enorm geregend vannacht en dat gaf een gigantische herrie op het metalen dak van onze cabaña.

Vanuit San Rafael gaan we nu richting Mendoza, dat is zo’n kleine 250 kilometer en dus goed te doen vandaag. We gaan even niet over Ruta 40, want die is hier ook weer van gravel, maar we nemen een omweg. Het is vandaag niet zo heet en het is wat bewolkt.

Langzaam maar zeker verschijnen er wijngaarden langs de weg. Het gebied rondom Mendoza is dan ook vooral bekend vanwege de wijn. Een mooi gezicht, de uitgestrekte wijnvelden met de Andes-toppen op de achtergrond. Mendoza ligt aan de voet van de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika, 6962 meter hoog. Vandaag is deze echter niet te zien vanwege de bewolking.

Vlak vóór Mendoza bereiken we weer een mijlpaal, want dan glijdt de 10.000e kilometer onder onze bus door. Dat is hier inderdaad ‘glijden’ want vlak vóór Mendoza ligt een stukje vierbaans-snelweg. Tjonge, 10.000 kilometer alweer!! Dat lijkt veel, maar zo voelt het niet. We filosoferen en rekenenhier eens een beetje over door en komen dan in totaal uit op zo’n 40.000 kilometer die we al rijdend en vliegend tot nu toe al hebben afgelegd.

Aan het verkeer kunnen we merken dat we weer in de buurt van een grote stad komen. Mendoza heeft ruim 100.000 inwoners. In de buurt van een stad is het verkeer altijd wat gestresster en opgefokter dan een eind daar buiten. Het is trouwens geen enkel probleem om hier in de stad te rijden, er hangt toch een redelijk relaxte sfeer. Brede (eenrichtings)straten met mooie grote platanen er langs. Voelt goed!! Na wat rondvragen vinden we een leuk hostel, waar we een 6-persoonskamer hebben. We lopen nog even de stad in om een hapje te eten. Morgen blijven we hier ook en zullen we de stad eens wat beter bekijken.

Heet

16-02: Ook vandaag blijven we in San Rafael, het is zo’n fijne plek hier en straalt zoveel rust uit. De morgen gaat op aan schoolwerk. Er is hier volop ruimte dus een goede plek om weer een flink gat te slaan in het rekenen, taal en schrijven. Na het schoolwerk nemen we weer een duik. Het is wel zaak om dit niet te lang te doen want de zon is hier gewoon genadeloos fel.

In de middag gaan we nog even de stad in. Toen we hiernaar toe reden zagen we een klein prullaria-marktje. Dit is gauw gevonden maar het is kleiner dan we gedacht hadden. We zijn dan ook gauw weer klaar. Onderweg halen we nog even een lekkere watermeloen. Er ligt wel een hele trailer vol, volop keus dus.

Ook vanmiddag is het weer erg heet en is het lekker om binnen te blijven in de koele cabaña. Een siësta is inderdaad zo gek nog niet, we beginnen het te begrijpen. Het is dan ook te heet om te zwemmen. Dat doen we dan ook nog eens tegen de avond. We passen ons qua schema steeds beter aan aan Argentinië, want ook eten we nu een stuk later, zo rond 20.00 uur. Een poosje daarna gaan de kinderen in volgorde van leeftijd naar bed. ’s Avonds hebben we ineens een goede internet-verbinding en kijken we ‘Boer zoekt Vrouw’, we zijn dan weer helemaal bij.

San Rafael

15-02: Het is onduidelijk waarom, maar in deze cabaña slapen we allemaal ontzettend goed en lang. Bijna tot half negen. Dan nog lekker luieren, spelen en tv kijken. Een langzame start deze ochtend. We ontbijten en gaan weer en route. Vandaag een makkie. San Rafael, ongeveer 180 kilometer verderop, en geen gravel. Onderweg maken we ook nog een stop om even een bakkie te doen.

Als we in San Rafael aankomen blijkt het inderdaad een grote en drukke stad te zijn. We proberen een aantal hotels, maar ze zijn allemaal ocupada, oftwel: BEZET. Bij een hostel waar we het proberen zijn ze zo behulpzaam om te bellen naar een ander hostel. Daar blijkt nog plek te zijn: een slaapzaal voor 6 personen, dus drie stapelbedden. Niet helemaal wat we in gedachten hadden, maar goed, we hebben een plekje veroverd. We krijgen het adres mee, maar kunnen het uiteindelijk niet vinden. Wel komen we langs een cabaña. Daar proberen we het. We hebben geluk: er is plek. En het is nog een mooi cabaña ook. Groot, Wi-Fi, airco, parkeerplaats erbij en zeker voor de kinderen niet onbelangrijk: een zwembad! Het is bloedheet (ruim 30 graden en strak blauwe lucht), dus we kunnen heerlijk afkoelen.

Voordat het zover is doen we eerst boodschappen, zodat we vanavond weer lekker zelf kunnen koken. Dan plonzen we allemaal het zwembad in. Heerlijk. Na een tijdje gaan we in de schaduw in de tuin zitten. Tijd voor schoolwerk. Als dat klaar is gaan de kinderen weer zwemmen. Dit keer is het van korte duur. Er komt onweer aan en het begint te weerlichten. Tijd om naar binnen te gaan. Wij gaan koken, de kinderen kruipen gezellig bij elkaar op hun slaapkamer.

14-02: Mooi op tijd vertrokken uit Chos Malal. We pakken Ruta 40 naar het noorden weer op. Volgens de kaart hebben we vandaag nog zo’n 180 kilometer gravel voor de boeg. Het is niet helemaal duidelijk waar het begint, maar we zullen het zien. Gravel gaat meestal niet ongemerkt voorbij :-))

De route van vandaag is prachtig, door een vulkaanlandschap met toch heel veel groen. In een heel klein dorpje gooien we voor de zekerheid de bus nog een keer vol diesel en halen we nog 5 liter water, je weet maar nooit.

Het punt waar wij dachten dat de gravel begon zijn we allang gepasseerd en we krijgen een beetje de hoop dat de kaartinfo wat verouderd is en alles geasfalteerd is. Een paar kilometer blijkt dit echter ijdele hoop te zijn en stuiven we zo de grote grindbak weer in. Af en toe is het bar en boos met ontzettend veel wasbord. Het gekke is dat er ook sporen zijn van een voormalige asfaltweg. Men heeft gewoon jarenlang geen onderhoud gepleegd en de asfaltweg zo laten verweren dat er alleen nog de ondergrond (gravel) over is.

Het is goed warm onderweg en we willen ergens wat drinken, maar overal zit alles dicht in verband met de siësta, dit is een fenomeen wat nog niet echt goed in ons systeem wil doordringen, daarvoor zijn we toch teveel Nederlander en moeten we waarschijnlijk nog iets langer hier zijn.’s Middags zijn alle plaatsjes echt helemaal uitgestorven, pas rond 17.00 uur komt alles weer tot leven.


Onderweg stoppen we nog even bij een kleine canyon die helemaal bestaat uit zwart basaltachtig vulkanisch gesteente. Gelukkig is de gravel wel eerder afgelopen als op de kaart staat aangegeven, dat is dus nog wel een meevaller. Rond 16.00 uur zijn we in Malargüe en vinden een goede cabaña. Deze plaats is bekend vanwege z’n goede astronomische omstandigheden (donkere nachten en droge lucht). Er is hier dan ook een planetarium en observatorium. We brengen een bezoek aan het planetarium met een prachtige film over het universum die op een grote koepel wordt geprojecteerd. Erg mooi!!!!

13-02: Vertrokken uit een zonovergoten Neuquen, na eerst nog wat fruit en brood te hebben gekocht bij de buurtsuper. Pas als we de stad uitrijden zien we pas hoe groot deze stad eigenlijk is. We rijden, net als gisteren, weer over Ruta 22 naar het westen. Het is toch echt goed te merken dat hier wat meer rivieren en andere waterlopen zijn, de omgeving is een stuk groener. Op een bepaald moment is er weer een controlepost van de Fytosanitaire Dienst (contole op enge onzichtbare beestjes). Het zal toch niet wáár zijn dat we onze net gekochte bananen en appels alweer moeten inleveren. Achter in de bus wordt alles geïnspecteerd en het fruit wordt met rust gelaten, men is vandaag alleen geïnteresseerd in vers vlees. Dat hebben we niet bij ons, dus we mogen door. Vóór ons is de logica van dit soort controles ver te zoeken, maar het zal wel ergens goed voor zijn.

Na een dikke 180 kilometer komen we in Zapala, de eerste echte plaats ná Neuquen. Hier trakteren we de bus weer eens op een paar liter diesel en onszelf op een ‘café con leche’. Net buiten Zapala draaien we, de ons zeer bekende, Ruta 40 weer op richting het noorden. We rijden nu een stuk naar het noorden, parallel aan de Chileense grens, richting Mendoza. In het westen zien we de eerste bergen van de Andes weer liggen, een machtig gezicht!!

Vlak vóór een wat onbeduidend dorpje worden we weer even staande gehouden door een politie-agent. Echt, om de haverklap zijn er onderweg contoleposten. Vaak is er niemand te zien. Als er wel politie is, worden we vaak ‘doorgezwaaid’ en af en toe staande gehouden. Stelt allemaal niet zo heel veel voor, even een praatje: ‘waar komen jullie vandaan’, ‘waar gaan jullie naar toe’, ‘even auto-papieren laten zien’ etc. Gaat er altijd erg vriendelijk, correct en losjes aan toe. Af en toe wil er een agent uit nieuwsgierigheid nog even in de bus kijken. Met een vriendelijke zwaai mogen we altijd door.

Mooi op tijd in de middag komen we Chos Malal binnen, het eerste dorpje na weer een heel lang stuk helemaal niets! Laura heeft een paar mogelijke overnachtingsplekken in dit plaatsje opgezocht in de Lonely Planet. Die gaan we eens opzoeken. Van een politieagent horen we dat het wat druk kan zijn want er is net een rally- en/of crossweekend aan de gang in dit dorp. Tjonge, hoe krijgen we het voor elkaar om overal net op een evenementen-dag aan te komen.

Het eerste hosteria heeft gelukkig wel plek voor ons. Wel weer in twee aparte kamers die een eindje uit elkaar liggen, maar dat geeft niks. We mieteren ons kratje met overnachtingsspullen op één van de kamers en gaan dan even het dorp in. Na het warm eten doen we (nou ja, vooral de kinderen) nog even een dubbele dosis schoolwerk.

Het weekend wordt afgesloten met een echt Argentijns ijsje. We hadden al eens geschreven dat Argentijnen gek zijn op ijs, en ook in deze ijssalon loopt men in grote getale in en uit met forse ijsco’s, waar die van ons wat zuinig bij afsteken.

Wildlife door Huub

...een condor.

Rijden op gravel

Rio Negro

12-02: Na de vierde bloedhete nacht op rij verlaten we vandaag, enigszins bijgekleurd, Las Grutas en gaan we landinwaarts, richting Nuequen. Dat is de hoofdstad van de provincie Rio Negro. De rit naar Nuequen gaat langs de Rio Negro. Omdat er veel water is in dit gebied, is het zo groen en ook stikt het er van de fruitbomen en sapfabrieken. Na al die droge vlaktes (pampa's) vinden we dit weer schitterend om te zien.

Als we Nuequen binnenrijden gaan we direct naar de toeristische informatie. We worden heel vriendelijk geholpen en er wordt met diverse hotels en hostels gebeld. Het is ontzettend druk in de stad omdat het natuurlijk hoogseizoen is, maar er is ook een of ander tattoo-festival. Gelukkig is het zesde telefoontje raak. Een iets duurdere overnachting, maar dat is beter dan geen. We krijgen een drie- en een tweepersoons kamer die ver uit elkaar liggen. Niet handig maar het is niet anders.

Als we de kamers verkend hebben, brengen we de was naar de wasserij. Die zit om de hoek, dat is prettig. Het is vanavond nog klaar, dus ook dat is prima. Daarna gaan we bij de McDonalds wat eten, daar zijn we lang niet geweest en de stemming in 3 tegen 2. De kinderen spelen zich in het zweet in het speeltoestel daar.

Dan lopen we nog even de stad in. Volgens de Lonely Planet moet er og een artesania-marktje zijn. Deze blijkt echter (zo te zien al jaren) opgeheven. Nou ja, jammer dan. We slenteren nog wat rond in de stad. Wij zien eigenlijk nergens iets dat de moeite waard is van het fotograferen. Nee, we houden toch niet zo van Zuid-Amerikaanse steden.

De was kunnen we tot 20.00 uur ophalen dus we drinken nog ergens even wat omdat we dorst hebben en om de tijd te doden. Dan halen we de was op en gaan relaxen op onze kamers.

Campers

Onze trouwe blogvolgers herinneren zich vast nog wel de foto's van de buitensporige campers in de Verenigde Staten, waarvan sommige met de afmetingen van een klein vliegdekschip.

In deze contreien komen we heel andere vehikels tegen, zeg maar wat meer 'down to earth'.

Sommige echter ook in zo'n slecte staat dat wij er nog niet mee van Raalte naar Zwolle hadden durven rijden. Maar ook deze mensen komen overal (zij het met af en toe een technisch mankement).

EHBO a la playa

11-02: Na wederom een bloedhete korte nacht ontbijten en weer richting restaurant/bar voor het schoolwerk en een mogelijke internetverbinding. Als het schoolwerk af is gaan de kinderen bij het personeel een schoteltje pinda’s bietsen. Dat krijgen ze prima voor elkaar, tot twee keer toe zelfs!


Tegen twaalven gaan we alsof het alweer routine is naar de supermercado om vervolgens tussen de middag een warme maaltijd te koken. Rond een uurtje of drie zijn we weer op het strand. We hadden gedacht dat het al aardig vloed zou zijn, maar dat viel tegen. Het is blijkbaar toch elke dag weer anders. Ook staat er vandaag veel wind. Dat zou ook kunnen uitmaken.

De kinderen vermaken zich weer prima met onze bekende Argentijnse buurman en met emmertjes, schepjes en andere strandspullen die spontaan worden aangeboden. Ook wij vermaken ons prima. Vlak voor de kust zwemt een drietal dolfijnen. Een geweldig gezicht.

Na een tijdje duiken Toon en Bente de zee weer in. Het is maar even of onze ‘niet nader te noemen pechvogel’ is met de mond op een rots gekomen en komt huilend naar ons toe. De lip is dik en bloed. Binnen no-time staat er een groot aantal Argentijnen om ons heen. Eén van hen blijkt dokter te zijn en bekijkt de wond en de tanden. Gelukkig is daar niets mis mee. De lip is alleen behoorlijk dik. Ondertussen is ook de life-guard gekomen met zijn koffer vol pleisters, gaasjes en desinfecteer. Hij bekijkt de lip ook, desinfecteert de wond en brengt later nog een zakje ijs tegen het zwellen. Het moet gezegd: “De Argentijnen zijn zeer vriendelijk en behulpzaam". Ook moeten we erbij zeggen dat onze 'niet nader te noemen pechvogel' eergisteren ook al door een life-guard is behandeld. Toen voor een val met de knie op een rots…We krijgen al een beetje een naam hier in het dorp :-))

Als onze pechvogel weer is opgeknapt blijft de Argentijnse dokter nog even om een praatje te maken en vertellen wij over Nederland en hij over Argentinië. Voor de laatste keer scoren we nog een ijsje in het restaurant bij de zee en gaan dan weer huiswaarts. Het was een ontzettende leuke tijd hier in Las Grutas. Morgen vertrekken we richting Neuquen.

Variant

Hier hebben we nog een variant op het goedkoop vervoeren van paarden. In de volksmond wordt deze variant "het paard naast de wagen spannen" genoemd. De werking is simpel: paard naast de auto plaatsen, voorzichtig instappen, teugels door het open portierraam en voorzichtig optrekken, dan langzaam de snelheid opvoeren. Voor de chauffeur is in dit geval een automaat handig!!!

Als de auto ook beschikt over achter-passagiers, kan het geheel worden uitgebreid tot een vierspan, maar dat vergt enige oefening.