Haaseiland

In de week tussen Palmpasen en Pasen kunnen hier op Paaseiland de paashazen uiteraard niet ontbreken. Volgens de kinderen is het Paasei-land in plaats van Paaseiland.

Zoeken

We hebben trouwens het hele eiland afgezocht naar de onderstaande moai, maar helaas nergens kunnen vinden. Misschien hebben anderen meer succes.

de rest van Paaseiland

19-04: De zonsondergang van gisteravond smaakte naar meer, dus vanmorgen iedereen vroeg uit bed getrommeld om bij Ahu Tongariki de zonsopkomst te bekijken. We zijn niet op de hoogte van de exacte tijd van de zonsopkomst, daarom zijn we ook véél te vroeg ter plaatse. Het is nog donker, alhoewel de volle maan prachtig schijnt op de rij van 15 moai. Een mysterieus plaatje, 15 grote stenen beelden in het licht van de volle maan met het geluid van de oceaan er achter. De zon laat lang op zich wachten want er zitten dikke stapelwolken boven de horizon, maar ineens is ’t ie d’r.

Na dit omgekeerde schouwspel van gisteravond gaan we eerst terug naar ons hostel om te ontbijten. Daarna snel weer op pad want we willen nog wel het een en ander bekijken op dit eiland. Eerst even naar het postkantoor om een officieel ‘Rapa Nui / Easter Island’-stempel in ons paspoort te laten zetten. Zo, die is ook weer binnen. Dit zijn echt van die klusjes die je gelijk moet doen, want voor je het weet zit het postkantoor weer dicht, of is de stempel zoek etc. Gelijk doen!!


We rijden eerst helemaal naar de andere kant van het eiland (ca. 20 km), naar Ana Kena. Ook hier staat een rijtje moai, maar dan aan een echt ‘bounty’-strand. Hagelwit zand, azuurblauw water en kokospalmen op het strand maken het plaatje compleet. De kinderen trekken gauw de zwemkleding aan en nemen een duik. De zon schijnt hier genadeloos fel, dus we houden het kort, dit tot ongenoegen van de kinderen.


We rijden naar de krater van een kleine vulkaan, de Puna Pau. Deze krater bestaat uit een rood poreus gesteente (scoria). Hiervan werden door de oorspronkelijke bewoners de hoofddeksels (pukao) voor de moai gehouwen. Op enkele moai zijn deze ook nu nog aanwezig.


Bij Ahu Akivi staan 7 moai, die naar de zee kijken (de andere kijken allemaal landinwaarts). Een Ahu is het platform waarop de moai zijn geplaatst. Voor de locale bevolking zijn dit ‘heilige’ plekken, daarom mogen deze niet worden betreden en de moai niet worden aangeraakt.


Na een aantal dagen hier te zijn, zijn we zijn allemaal erg onder de indruk van de schoonheid en mystiek van dit eiland, de afgelegen plek op de wereld, de tropische planten, de golven, de mysterieuze eeuwenoude beelden etc. etc. En dan te bedenken dat dit eiland gewoon van Nederland had kunnen zijn. In 1722 is het door Jakob Roggeveen, op paaszondag ontdekt, maar hij heeft het eiland niet ‘geclaimd’. Later hebben de Chilenen dit wel gedaan.


Aan het eind van de middag doen we nog even boodschappen om zelf weer een maaltijd in elkaar te fietsen.

Kaart van Paaseiland

Kraters en moai.

18-04: Vandaag gaan we, na het ontbijt, naar de autoverhuur. We huren een Suzuki -jeep voor twee dagen, zodat we zelf alle highlights van Paaseiland kunnen bezoeken. Tenminste: voor zover bereikbaar met deze auto. Er zijn plekken waar we niet met de auto mogen komen en die dus alleen na een lange wandeltocht bezocht kan worden of na een rit te paard. Dat lijkt ons voor ons niet geschikt.


Het is een krap autootje, maar de afstanden op het eiland zijn te overzien. We nemen wat proviand mee, want naast Hanga Roa zijn er geen dorpjes op het eiland. We gaan eerst naar het zuiden naar Rano Kau / Orongo. Bij de autoverhuur hadden we al gehoord dat we een fikse entree zouden moeten betalen om alle sites te zien. Ook voor de kinderen werd ons verteld. Daar schrokken we wel van, maar het bleek in de praktijk gelukkig niet zo te zijn en scheelde ons meteen 90.000 Chileense pesos, oftewel zo’n € 135,00. Bij Rano Kau is een enorme krater die helemaal begroeid is en met daarin een schitterend meer. Door het “park” is een wandelroute van ca. 1 kilometer die je leidt langs ronde woningen gebouwd van platte vulkanische stenen. De huisjes zijn, op één na, gerestaureerd. Het huisje in de oorspronkelijke staat is nauwelijks als zodanig te herkennen. Verder zijn er petroglyphen te zien (afbeeldingen uitgehouwen in stenen). Het is indrukwekkend om te zien.


Als we langs de kust, weer richting Hanga Roa gaan, maken we een stop bij Ana Kai Tangata. Daar kijken we naar de immens hoge golven van de Pacific die op de kliffen kapotslaan. We kunnen met een trap een soort grot in waar het spektakel nog mooier te zien is. Wat een golven, wat een kracht en wat mooi azuurblauw!


In Hanga Roa doen we ons tegoed aan een ‘helado artesenal’ (= ambachtelijk ijsje) en gaan dan weer verder. Nu langs de zuidkant van het eiland, op weg naar de vulkaan Rano Raraku. Uit de wanden van deze vulkaan werden de moai’s gehaald. Hier zijn moai in verschillende stadia en van verschillende grootte te zien. Erg indrukwekkend!!! Metershoge beelden en tonnen zwaar werden van hier uit over het hele eiland verspreid en op verschillende plekken opgesteld. Voor de fijne kneepjes verwijzen we graag naar Google en/of Wikipedia (zoeken op: moai).










Rond half acht ’s avonds gaan we aan de westkant van het eiland bij een rij moai de zonsondergang afwachten. Een prachtig schouwspel met: oceaan, moai, hoge golven, stapelwolken en oranje/rode kleuren.

Palmpaas-eiland

17-04: Vanmorgen extra vroeg wakker, doordat het tijdsverschil met twee uur is opgelopen. Wel lekker geslapen allemaal. Rond half negen zitten we aan ons ontbijtje. We moeten een beetje opschieten, want we willen om 9.00 uur naar de kerk. Een kerkdienst hier schijnt de moeite van het bijwonen waard te zijn. Bovendien is het vandaag palmzondag.


Als we bij de kerk aankomen vindt er al een processie rondom de kerk plaats. De mensen hebben allemaal palmbladeren in de hand. Om 9.00 gaat iedereen de kerk in. We vinden een mooi plekje op een bescheiden plaats in het kerkje. Naast ons zit een man geheel in wit gekleed met een soort band om zijn hoofd met daarop schelpen. Hij ziet er prachtig uit en zingt vol overgave mee. Net als de rest van de eilandbewoners trouwens. Een oudere vrouw heeft een krans van schelpen op haar hoofd, dames zijn gekleed in het wit, met bloemenkransen in het haar of een bloem achter het oor. Allemaal op hun paasbest zeg maar. Ook is er muziek: gitaar, accordeon, mondharmonica, trommels, sambaballen. Iedereen die muziek wil maken lijkt zijn instrument meegenomen te hebben. Het is enorm indrukwekkend om mee te maken. Niet eerder hebben we zo’n mooie kerkdienst meegemaakt.

Na de kerkdienst lopen we naar de zee. Er zijn hoge golven die prachtig op de rotsen uiteenspatten. Wat een water, overal zover je kan kijken. Je voelt je echt klein op dit eiland tussen al dat water van de oceaan. Ook zien we de eerste moai (de beelden waar Paaseiland zo bekend om is). Het zijn mooie verweerde beelden.

Rond het middaguur gaan we ergens een empanada scoren en even wat drinken. We gaan weer richting de hoofdstraat en vragen nog wat informatie op over het huren van een auto. Dat is het plan voor de komende twee dagen: het eiland per jeep verkennen. Twee dagen moet genoeg zijn om alles hier te zien. We eten nog een ijsje en doen wat boodschappen voor het avondeten. Gisteren was het al behelpen met het uitzoeken van twee paprika’s uit veel halfverrotte en beschimmelde exemplaren, vandaag is de keuze weer moeilijker geworden. Er is namelijk nog geen nieuwe aanvoer geweest. We moeten maar niet te kieskeurig zijn en alles goed bakken!!

Bij de hostel gaan de kinderen lekker spelen en wij vermaken ons met internet, mailen, bloggen, Nintendoën en wat kletsen met andere hostelgasten.

Rapa Nui (Paaseiland)

16-04: Om 5.00 uur gaat de wekker en we zijn allemaal gelijk wakker, dat is handig. Gauw aankleden, bedden afhalen, rugzakken op en naar beneden. Bij de receptie treffen we nog diverse mede-gasten aan die net terugkomen van een avond stappen. We leveren ons beddengoed in en nemen afscheid.

We lopen naar het kantoortje van Tur-Bus waar de bus al klaar staat om ons naar het vliegveld te brengen. Dit gaat allemaal snel, goed en efficiënt. We zijn dus mooi op tijd aanwezig, zeker gezien de nieuwe vertrektijd, maar dat is altijd wel fijn.

Precies op tijd vertrekt onze vlucht naar Paaseiland. Dat is toch nog zo’n dikke vijf uur vliegen, en alleen maar boven de oceaan. Als we later Paaseiland vanuit de lucht zien liggen dan is het eigenlijk best knap dat de piloten zo’n klein ‘postzegeltje’ kunnen vinden in zo’n enorme bak water (ruim 3700 km vliegen). We vermaken ons prima aan boord met films, muziek en games.
Ook precies volgens schema landen we op Mataveri International Airport, het vliegveld van Hanga Roa, het ‘hoofddorp’ van Paaseiland. Stad kun je het niet noemen met minder dan 5.000 inwoners. Het is ook gelijk het enige dorp op dit eiland. Wel ligt er joekel van een landingsbaan, aangepast in opdracht van de NASA om in geval van nood te kunnen dienen als landingsplaats voor de Space Shuttle (leuk weetje!!).


In het gebouw van het vliegveld worden we verwelkomd met live-muziek en de mevrouw van ons hostel staat ons op te wachten. Als blijk van welkom krijgen we allemaal een traditionele bloemenkrans om. Ons hostel ligt net buiten het centrum van Hanga Roa, maar op loopafstand van de hoofdstraat. Het is een zeer relaxte plek, met een grote tropische tuin. Heerlijk!!! Ook het weer is erg lekker, warm met een beetje wind.











In de loop van de middag lopen we even het dorp in. We kunnen in de hostel weer zelf koken en slaan dus wat boodschappen in voor de zelf-te-bereiden-maaltijd. Alles is hier redelijk aan de prijs, want alles moet ingevlogen en ingevaren worden.

Het tijdsverschil met Nederland is inmiddels weer opgelopen tot 7 uur.

Adios Santiago, adios Chile!

15-04: Vandaag onze laatste dag in Santiago, we kunnen dus nog één keer de stad in. Het is erg mooi weer, zonnig en warm. We lopen dan ook een groot deel van de Alameda af, naar Barrio Bellavista. Dit is een wijk waar veel scholen staan, dus veel studenten verkeren en dus veel cafés en terrassen te vinden zijn. Wij lopen echter door naar de funicular. Dit ‘karretje aan een staalkabel’ brengt ons langs een steile helling naar Cerro San Christobal. Op deze berg, midden in Santiago, staat een groot wit Mariabeeld. Vanaf deze berg is er een ontzettend mooi uitzicht over de stad en de Andes er vlak achter. Wat een enorme stad is Santiago toch, circa 6 miljoen inwoners.

Vanaf deze berg lopen we op ons gemak weer terug naar het centrum van de stad. We moeten nog even pinnen om te zorgen dat we voldoende cash op zak hebben voor Paaseiland, want daar zijn maar 2 pinautomaten en als die stuk of leeg zijn dan heb je een probleem (we hebben wat dat betreft al het een en ander geleerd de afgelopen weken, cash = het best).

’s Avonds eten we in het hostel (eenvoudig, goed en goedkoop). Bij de buur-winkel kopen de kinderen een ijsje en nemen afscheid van het personeel. Ook van de crew van het hostel wordt afscheid genomen. Al met al zijn we hier best een lange tijd geweest, langer dan de meeste anderen en dat schept een band.

We pakken onze spullen in de beide rugzakken en zetten alles startklaar. Morgenvroeg hoeven we dan alleen maar de kleren aan te trekken en we kunnen gaan. Met gemengde gevoelens gaan we slapen. Op naar een nieuwe bestemming, maar ook erg jammer om Chili en Argentinië te moeten verlaten. Deze landen zijn super om in te reizen en hebben grote (en een goede) indruk op ons gemaakt.