29-7: Vandaag hebben de mannen het plan opgevat om naar het ‘aviation heritage museum’ te gaan. Laura en Bente gaan liever de stad in. Allemaal hebben we een prima dag. De mannen vermaken zich met het kijken naar allerlei (gevechts)vliegtuigen en met name een B-52 bommenwerper. Laura en Bente gaan een paar winkels in en uit, scoren nog leuke t-shirts voor de kinderen en komen vroeg in de middag al weer op de camping. De mannen zijn ook al weer terug en blijken al in het zwembad te zijn. Heerlijk, een beetje verkoeling in deze tropische temperaturen.
Het eind van de middag wordt door de kinderen gebruikt om hun ervaringen in Australië (en door de jongens ook van de afgelopen middag) vast te leggen in verschillende tekeningen. Ze krijgen er geen genoeg van. ’s Avonds na ons ‘laatste avondmaal’ in de camper leggen zij de laatste hand aan hun kunstwerkjes. Wij zoeken ondertussen uit wat er allemaal weggegooid kan worden en pakken de rugzakken al zo ver mogelijk in. Dat is nog weer een hele klus om alles in twee rugzakken te proppen… We sluiten deze laatste mooie Australische dag af met een VB (Australisch biertje). Het was een machtig mooie tijd hier in dit enorme land. Morgen gaan we beginnen aan onze laatste etappe.
29 juli 2011
Darwin
28-7: Vandaag gaan we met de bus naar Darwin. Dat is handig, want dan hoeven we niet te zoeken naar een parkeerplek waar de camper kan staan. Bovendien hoeven we dan niet voor een dagje stad alles weer op te breken.
Darwin is een heerlijke, niet al te grote stad. We gaan eerst naar de bookexchange. We hebben al heel wat boeken verzameld gedurende onze reis en het wordt tijd dat we er maar een paar over houden. Vier van de zeven boeken wordt ingenomen. De overige drie boeken zijn te oud. Die leggen we later buiten op een prullebak, zodat iemand die wil, ze nog kan lezen. We zoeken twee nieuwe boeken uit. Er blijkt hier ook een groot aantal nederlandstalige boeken te zijn en het is niet moeilijk om te kiezen.
Bij deze winkel hoort ook een art gallery met aboriginal art. We gaan een kijkje nemen. Er is een enorm aanbod. De kunstenares zelf is ook even aanwezig. Zij werkt al 10 jaar als kunstenares. We willen graag een kunstwerk kopen als aandenken aan deze reis, maar kunnen niet zo goed kiezen. Dat schilderij is te flets, dat schilderij heef niet de juiste kleur, enz. enz. We besluiten het even te laten bezinken.
We struinen verder langs souvenirs winkels, nemen een kijkje bij de buitenbioscoop. Hier zouden we graag naartoe gaan vanavond om dat eens mee te maken. Helaas is er vanavond geen kinderfilm. Bovendien begint de film pas om 19.30 uur. Dat zou allemaal veel te laat worden.
We nemen ergens een drankje, scoren een ijsje en Huub zijn wens gaat in vervulling: hij krijgt een echte ‘hawaii blouse’! Dan gaan we nog een keer naar de kunstwerken kijken. Het kost wat tijd, maar uiteindelijk vinden we een kunstwerk dat ons aanstaat. We zijn tevreden.
Tegen vier uur nemen we de bus naar Mindil Beach Market. Een markt vlakbij het strand met allerlei leuke kraampjes en eettentjes. Toon scoort een krokodillenburger en Huub een buffelburger. Bente kiest veilig voor frietjes met een worstje. Bij Edwin en Laura valt de keuze op noodles.
Mindil Market is een prima plek voor dekinderen om nog wat laatste souvenirs van hun zakgeld te kopen. Moe maar voldaan nemen we rond 19.00 uur de bus. Bij de bushalte staat een aboriginal man met een gitaar. In de bus vraagt de chauffeur aan de aboriginal of hij wat wil spelen. Dat doet hij en het klinkt heerlijk puur en rauw! Dit maakt het tot een bijzondere busrit. Na het optreden is er applaus en buiten maken we nog even een foto. Hier een filmpje ervan (excuses voor de slechte geluidskwaliteit...).
Bij de camper drinken we nog even gezellig wat. Net als gisteravond komt er weer veel lawaai uit het struikgewas achter onze camper. Met een zaklamp nemen we een kijkje. Het blijken (onder andere) enorme vleermuizen te zijn! Getver! Nou ja, zo lang ze bij ons uit de buurt bijven!
Darwin is een heerlijke, niet al te grote stad. We gaan eerst naar de bookexchange. We hebben al heel wat boeken verzameld gedurende onze reis en het wordt tijd dat we er maar een paar over houden. Vier van de zeven boeken wordt ingenomen. De overige drie boeken zijn te oud. Die leggen we later buiten op een prullebak, zodat iemand die wil, ze nog kan lezen. We zoeken twee nieuwe boeken uit. Er blijkt hier ook een groot aantal nederlandstalige boeken te zijn en het is niet moeilijk om te kiezen.
Bij deze winkel hoort ook een art gallery met aboriginal art. We gaan een kijkje nemen. Er is een enorm aanbod. De kunstenares zelf is ook even aanwezig. Zij werkt al 10 jaar als kunstenares. We willen graag een kunstwerk kopen als aandenken aan deze reis, maar kunnen niet zo goed kiezen. Dat schilderij is te flets, dat schilderij heef niet de juiste kleur, enz. enz. We besluiten het even te laten bezinken.
We struinen verder langs souvenirs winkels, nemen een kijkje bij de buitenbioscoop. Hier zouden we graag naartoe gaan vanavond om dat eens mee te maken. Helaas is er vanavond geen kinderfilm. Bovendien begint de film pas om 19.30 uur. Dat zou allemaal veel te laat worden.
...helemaal klaar voor Singapore! |
een krokodilburger, tja alles proberen |
Tegen vier uur nemen we de bus naar Mindil Beach Market. Een markt vlakbij het strand met allerlei leuke kraampjes en eettentjes. Toon scoort een krokodillenburger en Huub een buffelburger. Bente kiest veilig voor frietjes met een worstje. Bij Edwin en Laura valt de keuze op noodles.
Mindil Market is een prima plek voor dekinderen om nog wat laatste souvenirs van hun zakgeld te kopen. Moe maar voldaan nemen we rond 19.00 uur de bus. Bij de bushalte staat een aboriginal man met een gitaar. In de bus vraagt de chauffeur aan de aboriginal of hij wat wil spelen. Dat doet hij en het klinkt heerlijk puur en rauw! Dit maakt het tot een bijzondere busrit. Na het optreden is er applaus en buiten maken we nog even een foto. Hier een filmpje ervan (excuses voor de slechte geluidskwaliteit...).
Bij de camper drinken we nog even gezellig wat. Net als gisteravond komt er weer veel lawaai uit het struikgewas achter onze camper. Met een zaklamp nemen we een kijkje. Het blijken (onder andere) enorme vleermuizen te zijn! Getver! Nou ja, zo lang ze bij ons uit de buurt bijven!
27 juli 2011
Laatste etappe in Australië!
27-7: Door het zwemmen van gisteren hebben we allemaal extra lekker geslapen. We genieten van ons ontbijt en rond half 10 verlaten we de camping. Ons doel voor vandaag is Darwin, de plek waar we zaterdag onze camper moeten inleveren… Volgens de timetable is het zo’n 2,5 uur rijden, maar wij blijken er meer tijd voor nodig te hebben.
Op een aantal plaatsen langs de route hangt een dikke rook boven de weg. Dit is het seizoen van de bosbranden, ‘gecontroleerde’ branden wel te verstaan. Op zeer vakkundige wijze worden delen ruig gebied in de fik gestoken. Ze maken gebruik van de ochtenddauw zodat de branden vanzelf weer doven en niet uit de hand lopen. Op deze wijze verbrandt alleen de grassige ondergroei en niet de bomen. Ook is er dan tijdens de echte droge tijden niet veel droog materiaal meer over om echte bosbranden (wildfires) te veroorzaken. Een stukje vakwerk dus!!
Onderweg maken we bij een tankstation een stop om koffie te drinken. We nemen uitgebreid de tijd om de naastgelegen souvenirswinkel met aboriginal spullen te bekijken en gaan dan weer verder. Zo’n 40 kilometer voor Darwin zien we een Woolworth supermarkt. Het lijkt ons handig om hier weer verse spullen te kopen, zodat we in Darwin niet hoeven te zoeken naar een supermarkt. We zien dat er in dit winkelcentrum ook een ‘Salvation Army’ (Leger des Heils) is. We gaan eerst even vragen of we er ook winterkleding kunnen inleveren bij deze zomerse temperaturen (30+ Celsius). Dat blijkt te kunnen.
Als Edwin de spullen in de supermarkt afrekent gaat Laura vast de camper in om de kleding uit te zoeken. De winterjas van Huub kan weg, Laura’s spijkerbroek kan weg, de 3 shirts met lange mouwen van de kinderen kunnen weg, een t-shirt en trui van Huub zijn inmiddels ook veel te klein geworden, er is nog een dikke joggingbroek van de kinderen. Het is een mooie stapel die we kunnen inleveren. Het levert ons weer plek op in de rugzak! Na zaterdag moet het weer in twee rugzakken passen. Een beetje plek óver zou wel zo prettig zijn, dan kunnen we her en der misschien nog wat souvenirs scoren.
Zo rond 15.00 uur komen we aan op de camping die we in Darwin hebben uitgezocht. Deze blijkt zo’n 10 kilometer van het centrum te liggen, maar de voorzieningen zijn wel goed. Er zijn drie zwembaden, nette douches en wc’s en de mogelijkheid om kleding te wassen. Er is een goede verbinding met het openbaar vervoer naar het centrum zodat we de komende dagen niet met de camper de stad in hoeven. Na onze enorm verlate lunch duiken we aan het eind van de middag het zwembad in. Heerlijk! Dit houden we nog lang vol. ’s Avonds weer een potje koken. Dit was de laatste etappe in Australië...
Op een aantal plaatsen langs de route hangt een dikke rook boven de weg. Dit is het seizoen van de bosbranden, ‘gecontroleerde’ branden wel te verstaan. Op zeer vakkundige wijze worden delen ruig gebied in de fik gestoken. Ze maken gebruik van de ochtenddauw zodat de branden vanzelf weer doven en niet uit de hand lopen. Op deze wijze verbrandt alleen de grassige ondergroei en niet de bomen. Ook is er dan tijdens de echte droge tijden niet veel droog materiaal meer over om echte bosbranden (wildfires) te veroorzaken. Een stukje vakwerk dus!!
Onderweg maken we bij een tankstation een stop om koffie te drinken. We nemen uitgebreid de tijd om de naastgelegen souvenirswinkel met aboriginal spullen te bekijken en gaan dan weer verder. Zo’n 40 kilometer voor Darwin zien we een Woolworth supermarkt. Het lijkt ons handig om hier weer verse spullen te kopen, zodat we in Darwin niet hoeven te zoeken naar een supermarkt. We zien dat er in dit winkelcentrum ook een ‘Salvation Army’ (Leger des Heils) is. We gaan eerst even vragen of we er ook winterkleding kunnen inleveren bij deze zomerse temperaturen (30+ Celsius). Dat blijkt te kunnen.
Als Edwin de spullen in de supermarkt afrekent gaat Laura vast de camper in om de kleding uit te zoeken. De winterjas van Huub kan weg, Laura’s spijkerbroek kan weg, de 3 shirts met lange mouwen van de kinderen kunnen weg, een t-shirt en trui van Huub zijn inmiddels ook veel te klein geworden, er is nog een dikke joggingbroek van de kinderen. Het is een mooie stapel die we kunnen inleveren. Het levert ons weer plek op in de rugzak! Na zaterdag moet het weer in twee rugzakken passen. Een beetje plek óver zou wel zo prettig zijn, dan kunnen we her en der misschien nog wat souvenirs scoren.
Zo rond 15.00 uur komen we aan op de camping die we in Darwin hebben uitgezocht. Deze blijkt zo’n 10 kilometer van het centrum te liggen, maar de voorzieningen zijn wel goed. Er zijn drie zwembaden, nette douches en wc’s en de mogelijkheid om kleding te wassen. Er is een goede verbinding met het openbaar vervoer naar het centrum zodat we de komende dagen niet met de camper de stad in hoeven. Na onze enorm verlate lunch duiken we aan het eind van de middag het zwembad in. Heerlijk! Dit houden we nog lang vol. ’s Avonds weer een potje koken. Dit was de laatste etappe in Australië...
Jabiru
26-7: Vandaag weer opbreken. We gaan naar een andere camping in Kakadu om onderweg nog een tweetal dingen te bekijken. Het eerste is Warradjan Aboriginal Cultural Centre, met veel informatie over de aborignalcultuur in dit gebied.
Het tweede is Mirrai Lookout. Het is al bloedje heet als we hier aankomen. De wandeltocht naar het uitzichtpunt duurt zo’n 50 minuten. Als we al bijna halverwege zijn vragen we tegemoetkomende touristen of het de moeite waard is. “Not realy!” is het antwoord, “I see it as my daily work out”. Oké. Wij weten genoeg. We gaan onze enkels niet verder wagen aan deze klim die niet de moeite waard schijnt te zijn.
We gaan naar Jabiru. De plaatst in Kakadu met de meeste voorzieningen. In de plaatstelijke supermarkt vullen we onze tekorten weer aan en gaan dan snel richting camping. We kiezen een plek dichtbij het zwembad. Camper parkeren, lunchen en verkoeling zoeken in het zwembad. Het water is overigens ijskoud! Het zwembad is met een net overspannen zodat er heerlijk schaduw is en we niet zullen verbranden! Perfect.
Het tweede is Mirrai Lookout. Het is al bloedje heet als we hier aankomen. De wandeltocht naar het uitzichtpunt duurt zo’n 50 minuten. Als we al bijna halverwege zijn vragen we tegemoetkomende touristen of het de moeite waard is. “Not realy!” is het antwoord, “I see it as my daily work out”. Oké. Wij weten genoeg. We gaan onze enkels niet verder wagen aan deze klim die niet de moeite waard schijnt te zijn.
We gaan naar Jabiru. De plaatst in Kakadu met de meeste voorzieningen. In de plaatstelijke supermarkt vullen we onze tekorten weer aan en gaan dan snel richting camping. We kiezen een plek dichtbij het zwembad. Camper parkeren, lunchen en verkoeling zoeken in het zwembad. Het water is overigens ijskoud! Het zwembad is met een net overspannen zodat er heerlijk schaduw is en we niet zullen verbranden! Perfect.
Van zwemmen word je lekker breed! |
Krokodillen kijken!
25-7: Na een warme nacht kunnen we weer heerlijk buiten ontbijten. Het is wel wat gedoe, want de hordeur van de camper moet toch zoveel mogelijk dicht blijven. Wat een muggen en ander ongedierte zit hier! We moeten ons allemaal even insmeren met ‘insect repelent’.
Voor de tour worden we met een shuttle bus naar de South Aligator River gebracht waar de boot al voor ons klaar ligt. We hebben een plaatsje in de zon. De stoeltjes zijn bijna te heet om op te zitten. Als we gaan varen komen we gelukkig ook in de schaduw terecht.
Het gebied dat we invaren is prachtig en heel anders dan we tot nu toe van Australië hebben gezien. Het is moerasachtig met ontzettend veel verschillende vogelsoorten (volgens de gids zo’n 280 soorten!), schildpadden, waterbuffels, waterlelies en krokodillen! We hebben het geluk dat we een flink aantal krokodillen zien. Zelfs één van zo’n 6 meter lang! Wat een beest! Dit is een mannetje volgens de gids. Roerloos ligt hij in het water te wachten op zijn kans!
Later in de tour zien we nog een krokodil die net een stukje gaat zwemmen. We varen ‘gezellig’ een stukje met hem mee! Wat een mooi gezicht! En wat zwemt dat beest gemakkelijk. Hij beweegt alleen zijn staart langzaam heen en weer en het lijkt of hij zijn ogen dicht heeft!
Na de tour lunchen we op de camping en gaan dan als de wiedeweerga het zwembad in. Tijd voor verkoeling. Heerlijk! ’s Avonds weer een eenvoudige doch voedzame zelfgemaakte maaltijd.
Voor de tour worden we met een shuttle bus naar de South Aligator River gebracht waar de boot al voor ons klaar ligt. We hebben een plaatsje in de zon. De stoeltjes zijn bijna te heet om op te zitten. Als we gaan varen komen we gelukkig ook in de schaduw terecht.
Het gebied dat we invaren is prachtig en heel anders dan we tot nu toe van Australië hebben gezien. Het is moerasachtig met ontzettend veel verschillende vogelsoorten (volgens de gids zo’n 280 soorten!), schildpadden, waterbuffels, waterlelies en krokodillen! We hebben het geluk dat we een flink aantal krokodillen zien. Zelfs één van zo’n 6 meter lang! Wat een beest! Dit is een mannetje volgens de gids. Roerloos ligt hij in het water te wachten op zijn kans!
Later in de tour zien we nog een krokodil die net een stukje gaat zwemmen. We varen ‘gezellig’ een stukje met hem mee! Wat een mooi gezicht! En wat zwemt dat beest gemakkelijk. Hij beweegt alleen zijn staart langzaam heen en weer en het lijkt of hij zijn ogen dicht heeft!
Na de tour lunchen we op de camping en gaan dan als de wiedeweerga het zwembad in. Tijd voor verkoeling. Heerlijk! ’s Avonds weer een eenvoudige doch voedzame zelfgemaakte maaltijd.
Kakadu National Park
24-7: Vandaag willen we ruim 350 kilometer afleggen. We gaan naar Kakadu National Park. De reis loopt weer voorspoedig. De eerste pitstop maken wein Katherine. Een dorp van enige omvang waar we weer boodschappen kunnen doen. Bij de plaatstelijk ‘i’ vragen we welke tour in Kakadu voor een gezin de moeite waard is. We krijgen een stapel leesvoer mee, dus keuze genoeg.
In Kakadu gaan we naar Cooinda waar een camping is met powered sites. Bovendien kunnen we daar een tour boeken. Er staat een Nederlands meisje achter de balie. Als ze iets in het Nederlands tegen ons zegt valt het kwartje niet eens! ”Zei je nou iets in het Nederlands tegen ons?”. Ja dus. En met haar konden we prima regelen dat Huub voor 4 jaar doorgaat, en dat scheelde mooi weer een ‘bom duiten’. We boeken een tour voor morgen om 11.30 uur.
’s Avonds koken we zelf weer en kunnen heerlijk buiten eten. Het is aangenaam warm. Wel gooien de muggen wat roet in het eten.
Termietenheuvel |
In Kakadu gaan we naar Cooinda waar een camping is met powered sites. Bovendien kunnen we daar een tour boeken. Er staat een Nederlands meisje achter de balie. Als ze iets in het Nederlands tegen ons zegt valt het kwartje niet eens! ”Zei je nou iets in het Nederlands tegen ons?”. Ja dus. En met haar konden we prima regelen dat Huub voor 4 jaar doorgaat, en dat scheelde mooi weer een ‘bom duiten’. We boeken een tour voor morgen om 11.30 uur.
’s Avonds koken we zelf weer en kunnen heerlijk buiten eten. Het is aangenaam warm. Wel gooien de muggen wat roet in het eten.
Twee stokbroden graag!
23-7: Vandaag voor vertrek nog even wat drinken halen bij de receptie. Niet alleen om de voorraad aan te vullen, maar ook even om een foto te maken van de inhoud van een diepvrieskist in de winkel. Gisteren had Edwin gespot dat er kangoeroestaarten in lagen. Hij zocht een ander artikel en kon het niet vinden en nam een kijkje in de vriezer. In eerste instantie dacht hij dat het verpakte stokbroden waren, maar het bleken kangoeroe staarten te zijn. Dat moest nog even op de foto. Aboriginals schijnen gek te zijn op geroosterde Kangoeroestaart! Doe ons dan maar liever een kangoeroeburger!
Dan zetten we weer koers naar het noorden. In gehuchten als Renner Springs, Daly Waters en Hi-Way is niet veel meer dan een tankstation en een roadhouse. Prima dus voor reizigers. Tanken, wat drinken en weer de camper in om de kilometers richting Darwin af te leggen. Onderweg zien we, net als gisteren overigens, geen kangoeroes en emus. Wat dat betreft zou je het een saai stuk kunnen noemen, maar voor ons geldt hier: the journey is the destination! Lekker genieten van al deze duizenden hecatares “niets”. Prachtig! En een goed gevoel om dit enorme land te doorkruisen.
Pas tegen 18.00 uur komen we aan in Mataranka. De eerste camping blijkt geen ‘powered-site’ meer te hebben. We worden doorverwezen naar een camping twee kilometer verderop waar nog wel ‘powered-sites’ zijn. Dat is voor vijf dollar meer heel veel gemak extra. Dan kunnen we de apparatuur weer opladen en de waterkoker gebruiken om snel een maaltijd te fabriceren. Het is weer goed geregeld vandaag!
Abonneren op:
Posts (Atom)