Joep

24-06: Vandaag willen we een koala kolonie bezoeken. We hebben gehoord dat deze te zien is op een klein eilandje (Raymond Island) dat met een pontje te bereiken is. Het is nog ongeveer een uur rijden, maar we doen er langer over omdat we onderweg nog ergens lunchen en gebruik maken van de Mc die we tegenkomen. Pas rond 14.00 uur komen we in Paynesville vanwaar het pontje vertrekt naar Raymond Island.



We wandelen de koala-trail. De route leidt door het dorpje op het eiland. We kijken goed, maar het valt nog niet mee om koala’s te zien. Uiteindelijk weten we er 10 te spotten. Ze zijn echt goed gecamoufleerd, maar we kunnen ons niet voorstellen dat we er 40 gemist hebben. Het woord kolonie komt voor ons wat overdreven over.

Dan nemen we het pontje weer terug. Als we net op het pontje zijn komt er een hondje naar de kinderen toe gerend. De kinderen schrikken even, maar dan komt het baasje er achteraan. “It’s not a tiger!”zegt hij. Dan beginnen de kinderen weer Nederlands te praten, wat de man verbaasd. “Komen jullie uit Nederland? Waar vandaan? Raalte? Dat ken ik!” Voor we het weten is het pontje aan de overkant. De man vraagt of we al gegeten hebben (het is inmiddels 17.00 uur). Nee dus. Nou, dan trakteer ik jullie op ‘fish & chips’! Nou prima, leuk! We kletsen wat en vinden het allemaal erg gezellig. Opmerkelijk detail: de “fish” is van de haai, heerlijk en stevig vlees. Zo kun je een haai best de baas!

Dan vraagt hij: waar slapen jullie vannacht? Nou, zoals gewoonlijk: ‘nog geen idee’. Nou, kom dan met de camper naar het eiland, dan kunnen jullie de camper bij mij parkeren! Dat doen we. Als we bijna bij zijn huis zijn springen er nog gauw drie enorme kangoeroes weg! Een machtig gezicht.

’s Avonds kletsen we onder het genot van een kop thee en ontdekken dat de man Joep Kuiper heet (en erg op Toon Hermans lijkt qua stem en uiterlijk) en van oorsprong uit Friesland komt. Hij zit vol verhalen en heeft ook veel van de wereld gezien. Een echte levensgenieter van maar liefst 78 jaar oud! Dit is wat reizen op de bonnefooi zo leuk maakt, kunnen en willen inspringen op onverwachte gebeurtenissen en ontmoetingen.

We mogen gebruik maken van de douche en gaan allemaal op tijd onder de wol.

23-06: We worden wakker en het is mooi helder weer. Niet eens al te koud. We ontbijten en maken ons klaar voor vertrek. We willen naar Cann River, zo’n 2 uur rijden vanaf Cooma naar het zuiden. Als we al een tijdje onderweg zijn merken we dat we de verkeerde route te pakken hebben. Bij een tankstation vraagt Laura de weg. We kunnen ergens tussendoor steken om op de goede route te komen. De wegen zijn sneeuwvrij en dat is goed om te weten. We zitten nu namelijk wel in de winter, in een wintersport gebied.

De rest van de dag is het vooral kilometers maken en even ergens een broodje eten. Omdat we wat omgereden zijn, zijn we halverwege de middag in Cann River, een plaatsje van niets. We besluiten nog iets verder richting Melbourne te rijden en komen uiteindelijk in Orbost. Bij de “i” vragen we naar een geschikte wildkampeerplek. Die blijkt twee kilometer verderop. Een prima plek.

Canberra 2

22-6: Vandaag nemen we contact op met de camperverhuurder. We wilden niet gelijk klagen, maar nu een koplamp het niet meer doet, de lamp in de wc het heeft begeven, de tafel instort als je er op leunt, de kraan water lekt op de kookplaat (en als we iets scheef staan ook op de grond) en de gaspitten steeds weer uitgaan, vinden we het genoeg geweest. Als Edwin aan de telefoon is en Laura probeert wat broodjes te roosteren blijkt ook de broodrooster het te hebben begeven. We krijgen er haast de slappe lach van! We mogen van Apollo de problemen bij een garage laten oplossen en krijgen twee telefoonnummers van garages in Canberra. Als we deze garages bellen, blijkt dat de economische crisis hier in geen velden of wegen is te bekennen want beiden zitten compleet vol. Eén zelfs tot 2 september! Dat schiet niet op. We nemen maar weer contact op met Apollo en spreken af dat we ons bij hun vestiging in Melbourne melden. We moeten maar even doormodderen.

Dan op weg naar wéér een museum. We zouden bijna de indruk wekken dat we zeer cultureel zijn ingesteld. Valt reuze mee hoor! Vandaag het National Museum of Australia. Het verleden, heden en de toekomst van Australië wordt er ten toon gesteld. Het gebouw op zich is al fantastisch om te zien. Een knap staaltje moderne architectuur.

Bij de ingang moeten we onze rugzak inleveren. Om te voorkomen dat we hem bij vertrek vergeten, stoppen we ook de autosleutels erin (bij vertrek bleek dit een schot in de roos: we waren de rugzak met paspoorten e.d. werkelijk vergeten mee te nemen en moesten weer terug).

Het leukste onderdeel vonden we de toekomst van Australië. Voordat we een futuristische auto of een hypermodern gebouw op de computer mochten ontwerpen werden we op de foto gezet. Toen alle ontwerpen klaar waren konden we met een 3D-bril kijken naar een animatiefilm waarin onze ontwerpen en foto’s voorbij kwamen! Geweldig leuk!

Rond 15.00 uur gaan we rijden richting Cooma. Daar weer het bekende ritueel. Rond 18.30 gaan we naar de camping. Bij de receptie wordt Edwin, met een kwinkslag, gevraagd of hij gepensioneerd is. Inmiddels helemaal aan zijn nieuwe leeftijd gewend, beantwoordt hij deze vraag met: “Ja hoor!” En voilà: senioren korting! Dan koken en onder de wol. Het gaat vriezen hier vannacht! En trouwens: in Bathurst en omgeving waar wij een paar dagen geleden waren ligt inmiddels een pak sneeuw! Net op tijd weg!

Canberra, de kortste dag!

21-6: Vandaag rijden we naar Canberra. Het weer is knudde, dus een prima dag voor een museum. Ons oog is gevallen op het Questacon museum (National Science & Technology museum). Een ‘hands-on’-museum oftewel: een handen-uit-de-mouwen interactief museum, ideaal met kinderen. Eerst gaan we nog even langs bij de tourist-information voor de standaard informatie: camping, supermarkt en Mc. Canberra is een niet al te grote stad en de route naar het museum niet ingewikkeld.

Het museum is echt geweldig. Het bestaat uit 8 galerieën waar je allemaal verschillende dingen kunt zien en doen. Wat er voor ons écht uitsprong was het voelen van een aardbeving van 5,9 op de schaal van Richter. Met 15 personen in nagebouwde woonkeuken. Op de TV een nieuwsbericht over aardschokken. Dan een flikkerend beeld en dan begint ineens “de aarde” te beven. Alles begon te schudden, kasten gingen open, scheuren in de muur, de elektriciteit viel uit, het servies rinkelde in de kast. Net als je denkt dat het afgelopen is, begint het schudden opnieuw. Voor een attractie is het leuk, maar in het echt lijkt het ons zeer angstaanjagend. En dan te bedenken dat Japan een aardbeving met een kracht van 9,1 op de schaal van Richter heeft gehad!

Ook de verticale glijbaan (vrije val-ervaring) was voor Toon geweldig. Bente en Huub lieten dit aan zich voorbij gaan. Zoals in de historie al vaak gebleken is, is het liggen onder de guillotine ook erg spannend. Op je knieën liggen, hoofd en armen in het schavot en dan in een spiegeltje kijken hoe het mes omhoog gaat. Dan komt het met een klap naar beneden en op het moment dat het mes je nek dreigt te raken wordt er een luchtstoot in je nek geblazen. Je schrikt je rot, ook al weet je dat het niet écht gebeurt.

Verder was er een vluchtsimulator, een bliksem die werd opgewekt,waren er allerlei proefjes (met water, luchtdruk, trillingen, elektriciteit), breinbrekende puzzels en nog veel meer leuks.

Pas tegen 17.00 uur (sluitingstijd) vertrekken we. Tijd om boodschappen te doen en naar de camping te rijden (ja, jullie lezen het goed, weer eens een camping). Dan nog koken. Al met al wordt het een latertje.

Bulls, Trucks & Cowboys

20-06: Gelijk ná het opstaan starten we de camper en gaan dan, op de nuchtere maag, naar de Livestock-exchange (vee-veiling) van Wagga Wagga. Een tip die we onderweg ergens hebben opgedaan. Ontbijten doen we wel later want we willen niet te laat zijn. Op maandag worden hier stieren en koeien verhandeld.

Nét buiten Wagga Wagga is er een groot terrein met allemaal hekken en vanghokken en een veilinggebouw in het midden. Aan de ene kant wordt het vee aangevoerd met enorm grote stoere veewagens. Hier gaat het vee in verschillende vakken, zodat ze per vak verkocht kunnen worden. In sommige vakken staan solitaire grote stieren, in andere groepjes kalveren en pinken. Het zijn hoofdzakelijk stieren en in mindere mate melkvee.

Om de beurt worden de vakken, door cowboys op paarden, leeggedreven en het vee verschijnt dan in het veilinggebouw. Het bieden gaat snel (op prijs per kilo). Met minieme vingerbewegingen en bijna onzichtbare hoofdknikjes wordt er geboden. In eerste instantie kunnen we helemaal niet zien wie er aan het bieden is. Pas later wordt het duidelijk. Knap hoe een veilingmeester dat allemaal opmerkt en het blijkt wel dat je van kinds-af-aan in dit wereldje opgegroeid moet zijn.

Als de hoogste prijs wordt afgehamerd gaat het betreffende vee aan de andere kant van het gebouw er weer uit en wordt naar het vak van de koper gedreven. Van hieruit worden ze weer in een evenzo stoere grote veetrailer gedaan om bij de koper te worden afgeleverd. Kortom een snel en efficiënt systeem en erg interessant om eens te zien. Het is daar wel echt een wereld van stoere cowboys en –girls, met een hoog gehalte aan cowboyhoeden, stoere Amerikaanse trucks en 4x4-pick-ups met grote bull-bars en schijnwerpers. De kinderen mogen nog even plaatsnemen achter het stuur van een grote truck en wij maken even een praatje met de chauffeur.

Op de parkeerplaats eten we in de camper ons verlate ontbijt. Bij de Mc halen we even een bakkie koffie en onze mail op, dan tanken en op weg naar Canberra. We zien zoveel leuke dingen onderweg, om even te gaan bekijken, dat we nu ook wel een beetje moeten doorrijden, want Darwin is nog ver en de tijd vliegt.


Naar Canberra gaat het over een Duits-aandoende autobahn, dus het schiet nog wel een beetje op. We besluiten vlak vóór Canberra op een parkeerplaats te overnachten. We nemen een plekje tussen het tankstation, de McDonalds en de Kentucky Fried Chicken, wat wil een mens nog meer. We weten de camper zó dicht naast de Mc te parkeren dat het WiFi-internetsignaal nog doordringt tot in de camper. We hebben dus vanavond en morgenvroeg gewoon internet in de camper, wat een luxe. En morgenvroeg dus lekker warme koffie/chocolademelk bij het ontbijt. Wat kan het leven toch eenvoudig en mooi zijn.

Livestock-exchange Wagga Wagga

Vaderdag

19-06: Vandaag Vaderdag! Edwin moet het doen met drie zoenen van de kinderen. Gelukkig hebben we hem onlangs op zijn verjaardag prima verwend.

We gaan richting Wagga Wagga, zo’n 300 kilometer verder. Ergens in een dorpje onderweg maken we een stop om de was te doen in de Laundromat. Ondertussen drinken we ter ere van Vaderdag ergens koffie met wat lekkers.


Rond half vier komen we aan bij de tourist information in Wagga Wagga. We vuren onze standaard vragen weer af: waar is de supermarkt, waar is de plaatselijke Mc en waar kunnen we gratis kamperen? Binnen vijf minuten weten we alles weer en werken alles in deze volgorde af. Tijdens het internetten stuitten we, als trouwe Bruce Springsteen and the E-street Band fans, op het nieuws dat The Big Man, Clarence Clemonce (69), is overleden… Als trouwe fans vinden we dat erg jammer, maar we zijn blij dat we 10 tot 15 concerten mét The Big Man gezien hebben. Zo blijkt maar weer dat je altijd spijt gaat krijgen van dingen die je niet gedaan hebt!

Parkes

18-6: Deze plek was fantastisch. Gisteren kangoeroes op de route hiernaartoe en vanmorgen allerlei prachtig vogelgezang! Toon stapt als eerste uit bed, kleed zich aan en gaat met de zaklamp op onderzoek uit. De zaklamp is nodig om in allerlei gaten te kijken om te zien of er misschien schorpioenen of spinnen wonen.

Na het ontbijt gaan we naar het zwembad. Het is een 25-meter-bad waarvan we alleen de middelste drie banen kunnen gebruiken. De buitenste banen zijn voor zwemlessen. Het is een beetje saai, maar treft wel doel. De kinderen springen af en toe van het startblok met een plons in het water. Ook Huub met zijn zwembandjes om.

Na het zwemmen gaan we naar de Farmers Market. Hierover werden we gisteren getipt. Allerlei kraampjes waar vlees, kreeften, fruit, e.d. te koop waren. Wij hebben ons direct tegoed gedaan aan poffertjes, pannenkoeken en hotdogs! Ja, zwemmen maakt hongerig. Daarna nog een uitje waar elke (mannelijke) wereldreiziger van droomt: een bezoek aan een Australische bouwmarkt om een kijkje te nemen! En dat nog wel vlak voor vaderdag!

Doel vandaag: Parkes. Onderweg komen we nog een keer een politiewagen tegen. Op zich niet zo erg, maar op dat moment staan de kinderen achter onze voorstoelen en we zien in de spiegels dat de auto draait en zwaailampen aandoet. Gelukkig was het voor ons loos alarm. Ze pikken iemand anders eruit. Pheieieueuweuw!

Dan zien we een bordje met Radio Telescoop. We besluiten een kijkje te gaan nemen. Buiten staan twee enorme telescoopschotels waarmee je over een afstand van ca. 100 meter met elkaar kunt fluisteren. Het is wonderlijk dat het kan. Binnen is allerlei informatie te krijgen over de enorme Telescoop die hier staat. Wij houden het bij een kort bezoek.

In Parkes doen we boodschappen, gaan internetten/spelen bij de Mc en dan naar de wildkampeerplek/truckstop die we op de heenweg gespot hebben. Koken en onder de wol.

Dubbo

17-6: Vannacht was het toch echt een stuk kouder. We zijn dan ook moeilijk uit bed te krijgen. Als dat uiteindelijk toch gelukt is en we het ontbijt achter de kiezen hebben gaat het weer richting de Mc. Koffie drinken, opwarmen, spelen, internetten en opladen maar weer. We missen eigenlijk alleen nog een douche bij de Mc, anders zouden we altijd wel kunnen wildkamperen.

Vandaag willen we weer gaan rijden. Ons doel is het stadje Dubbo, zo’n 220 kilometer rijden. Daar aangekomen gaan we naar de touris-information. We vragen naar een wildkampeerplek. Die blijkt er te zijn, een klein stukje buiten de stad. Ook informeren we of er in Dubbo een zwembad is, zodat we mooi kunnen zwemmen en douchen. Waar voor je geld zeg maar. We geven het liever daar aan uit dan aan een dure camping met allerlei voorzieningen die we tóch niet nodig hebben. Bij het zwembad zelf informeren we even naar de prijs en de openingstijden. We besluiten morgenvroeg te gaan.

Nadat we boodschappen hebben gedaan gaan we richting kampeerplek. Onderweg zien we nog weer een groep kangoeroes. Als we bij de wildkampeerplek aankomen blijkt het er enorm druk te zijn, in tegenstelling tot onze verwachting. Er staan wel 15 campers en caravans! Het maakt ons niets uit. Ook wel een keer leuk. Edwin spreekt nog een Australische man die met zijn gezin (vrouw en twee kinderen) twee jaar door Australië trekt. Je ziet: het kán altijd langer! Toon gaat direct naar buiten, de bush in, om kangoeroes te spotten en maakt contact met de zoon van deze man. Een jongen van 9 jaar die dus ook lekker op reis is. Leuk leuk!