Bedankt... en tot gauw!

12-8: En dan zit de reis (bijna) er op! We hebben genoten van alles! Van het avontuur, de verschillende culturen, van elkaar, van de natuur, van de e-mailtjes van velen, van het contact met school, van het bloggen en wat al niet meer. We zijn blij dat we deze droom werkelijkheid hebben gemaakt. We zijn trots op onze kinderen dat ze zich zo flexibel hebben getoond: bijna elke dag een andere slaapplek, tijdsverschil, ander eten, andere klimaten, andere talen, schoolwerk op de meest vreemde plaatsen en ontzettend veel indrukken.

In de afgelopen maanden hebben we ontzettend veel vragen van de kinderen beantwoord. Vragen over van alles en nog wat, over: het heelal, muziek, vulkanen, tsunami’s, zoogdieren, dino’s, Coca Cola (waarom kun je dat overal krijgen, hoe verdienen ze hun geld), hoe wordt je zwerver, hoe wordt je miljonair, hoeveel woorden zijn er ….etc. etc.

Verder hebben de kinderen telkens als we in een camper “woonden” om de beurt helpen koken, wat ook leerzaam voor ze was. Ook hebben ze zakgeld gekregen in de verschillende valuta en gemerkt dat geld ook op raakt. Ze hebben in verschillende landen kleine boodschappen gedaan, contact gemaakt met allerlei mensen, talen opgesnoven.

De kinderen hebben zich van hun meest creatieve kant laten zien. Spaans, Engels en Frans kwam in hun spel voorbij, evenals van alles wat we beleefd hebben. Met nauwelijks speelgoed wisten ze zich toch te vermaken. Met kartonnetjes van de Mc werd een autootje gemaakt, van folders werd een mobieltje gemaakt, er werden fantasielanden bedacht met eigen talen en regels etc. etc.

De toekomst zal het leren, maar wij denken dat de kinderen een enorme schat aan informatie met zich meedragen. We zullen zien welke invloed dit later op ze heeft.

We zijn ons bewust van het feit dat deze droom niet mogelijk was geweest zonder de hulp van anderen. We willen de mensen die op welke wijze dan ook bijgedragen hebben aan c.q. moeite hebben gedaan voor ons, aan het mogelijk maken van deze reis ENORM bedanken. We gaan geen namen noemen, want dan zijn we veel te bang dat we iemand vergeten.

De komende tijd zal bestaan uit het veel mensen sinds lange tijd weer zien en alles weer “terugregelen” naar de situatie van voor vertrek.

Tijdens de reis hebben we enorm veel inspiratie opgedaan voor nieuwe plannen. We bruisen van de energie en hebben zin om de handen weer uit de mouwen te steken.

Nogmaals dank aan iedereen die hoe dan ook heeft meegeholpen, meegeleefd en/of meegenoten.

En verder: “We keep on dreaming!”

Paklijst

We kregen vooraf en onderweg veel opmerkingen over onze bagage, of liever gezegd: gebrek aan bagage. Om een ieder een idee te geven van hetgeen we wél bij ons hadden, hebben we daar een overzicht van gemaakt.

Wat zit er in de 2 grote rugzakken op de vlucht van Darwin naar Singapore (30-7-2011):

- voor 5 personen sokken
- voor 5 personen ondergoed
- 2 kinderjassen
- jas
- 5 truien met capuchon
- 1 fleecetrui
- 2 T-shirts met lange mouwen
- zomerhemdje
- sjaal
- 4 pyamas
- 4 paar berg/wandel-schoenen
- 2 afritsbare zijvakken van de rugzak (niet nodig )
- Lonely Planet Australië
- 2 broodtrommels met allerhande
- trommeltje met naaigerei
- 18 T-shirts
- 4 spijkerbroeken
- jurkje
- 4 korte broeken
- 2 leggings
- rokje
- joggingbroek
- spijker korte broek
- afrits pijpen
- EHBO-kit
- 5 personen zwemkleding
- zwemvleugeltjes
- 2 duikbrillen
- kolonisten van Catan (dobbelspel)
- map met documenten
- zak met opladers voor: 3 Nintendo's, laptop, telefoon, fotocamera, wereldstekker, verdeelblok
- toilettas (incl. zakmes, multi-tool, zaklamp, schaar)
- rol Duct-tape
- wegenkaart Australië
- 2 tassen
- 5 caps
- muts
- 5 cd’s
- knuffeltje
- reken-tafel-kubus
- riem
- trommel met souvenirs
- plastic zakje met muntgeld van de diverse bestemmingen
- klein handdoekje


Kleine dagrugzak (groen):

- multomap
- fotoboekje van thuis
- map met schoolspullen
- etui metG pennen, potloden etc.
- 5 paspoorten
- 3 knuffels
- boomerang
- kleine calculator


Kleine dagrugzak (blauw):

- mini laptop met hoes
- 3 Nintendo's met hoesje
- Lonely Planet (shoestring Southeast-Asia)
- 3 leesboeken
- portemonnai
- kleine agenda
- wegenkaart Maleisië
- autopapieren en sleutel van Nissan
- 5 inentingspaspoorten

Verder hebben we natuurlijk een set kleding met schoenen aan en zaken als een fotocamera en telefoon op zak!

Prietpraat 3

Vlak voor het eind van de reis nog even een laatste prietpraat:

Als we 7-up drinken zeggen de kinderen: ‘Zo, nu hebben we er weer 7 levens bij!’. Iets teveel Mario Bros gespeeld de laatste tijd? Gelet op hun oversteekgedrag zou dat best handig zijn! Gelukkig zijn wij erbij!


Bente heeft het over ‘cruesli-beren’ in Amerika.

Toon heeft het over het zusje van Manneke Pis, namelijk: Janneke Pis.

Huub, als we over 2 metrostations eruit moeten: De ‘overvolgende’ moeten we er uit!

Als we ergens een muffin aan het eten zijn zegt Huub: “Deze muffet is erg lekker”. Tja, het verschil tussen een donut en een muffin blijft lastig.

Als Toon en Laura beelden van de Tsunami in Japan bekijken en ze zien hoe het water aan komt stromen zegt Toon heel droog: “Mama, dat komt door jouw, want jij houdt de computer scheef!”.

Toon wil graag Engels en Spaans leren. Opeens heeft hij ontdekt wat overmorgen in het Engels is: “Als morgen ‘two-morrow’ is, dan is overmorgen ‘three-morrow!’

Huub: jingle bell, jingle bell, jingle al the way, oh what fine it is to ride in a hot dog op een slee, hé!

Bente vraagt als ze naar de radar op de ferry kijkt: ‘Wat is dat voor een plank die daar ronddraait?’

Huub, ergens in Australië: “Nog vier landjes en dan gaan we naar huis. Dat hou ik nog wel vol. Daarna wil ik nooit meer op wereldreis!”

Als we samen Australian Football op televisie kijken vraagt Huub: “Waarom staan er nooit bloemetjes op zo’n voetbalveld?”.

Bente vraagt: “mama, kan een hond ook aan de hik zijn?”

Bente als ze in Kuala Lumpur veel vrouwen met hoofddoekjes ziet: “waarom moeten de vrouwen hier allemaal een capuchon op?”

Huub: “Hoeveel woorden zijn er?”

Als we in Bangkok zijn zegt Huub met een grote grijs tegen Bente: “Niet veel Aboriginals hier hè!?’

Statistieken

Voor de liefhebbers hebben we een aantal zaken op een rijtje gezet:

- 272 dagen
- 21 grensovergangen
- 9 landen
- 6 talen
- 3 huurcampers
- 3 huurauto’s
- 156 overnachtingsplekken
- 13 vluchten
- 11 boottochten
- 3 treinreizen
- 95.000 afgelegde kilometers
- 8350 foto’s
- 384 blogberichten
- Ruim 38.000 pageviews
- 12 Cito-toetsen
- Kosten ? ONBETAALBAAR!!

Fantastisch aanbod....

Twee dagen geleden ontvingen we via de mail een fantastisch aanbod voor een onderkomen voor de komende tijd. Een 'offer you can't refuse', dus we gaan zeker gebruik maken van dit aanbod, zeker ná een lange vlucht:


Hallo wereldreizigers,

Ik weet niet of jullie tijdens jullie reis ook nog in Linderte komen. Mocht dat het geval zijn dan heb ik nog wel een mooie cabaña voor jullie. Het is een ruim onderkomen met 4 slaapkamers waarvan 1 met een tweepersoonsbed. Ook kinderen die wel eens dwars zijn kunnen hier gewoon recht in bed slapen; plek genoeg. Het ontbijt bestaat uit eieren die af te halen zijn direct om de hoek. De slaapkamers zijn niet voorzien van sloten zodat het afknappen van sleutels niet aan de orde is. Natuurlijk is er free WiFi en plek voor de bus.

Laat maar even weten of jullie toevallig nog in Linderte komen. Wanneer je dan gebruik maakt van dit onderkomen weet ik zeker dat je er meerdere nachten gebruik van zult maken.

Het is een leuk onderkomen, maar plan-et op tijd!


Dhr. L. Onely

Khao San Road

11-08: Vandaag geen concrete plannen. Tegen 11.00 uur lopen we de stad in en komen weer terecht op Khao San Road, de toeristische straat van Bangkok. We struinen langs winkels en kraampjes. Aan het eind van de straat lopen we langs een massage-salon, tevens hebben ze er een ‘fish spa’. Voor een luttel bedrag kun je 15 minuten met je benen (en als je wilt ook je handen) in een bak met water gaan zitten waar kleine visjes in zwemmen. Deze visjes eten de dode huidcellen van je voeten (en/of handen). Toon en Bente lijkt het wel leuk en spannend. Het blijkt vooral te kriebelen. Laura gaat voor een voetmassage van een half uur. Edwin en Huub houden het bij kijken.


Dan weer verder tussen de overdaad aan tassen en kleding. Tegen 13.00 uur besluiten we ergens wat te gaan eten. We hebben het nog niet eerder gedaan, maar op advies van Edwin’s collega eten we ‘langs de straat’ bij een kraampje. Allemaal een stukje loempia. Het smaakt goed. Dan nog even wat bij een ander restaurantje. Toon en Huub gaan voor de pannenkoeken (dat kennen ze hier dus blijkbaar ook), Bente voor frietjes en Edwin en Laura voor een heerlijke currry. Een fles water erbij. Dit alles voor ongeveer € 9,00!

Als we genoeg souvenirs en andere GBR-retjes gezien hebben gaan we weer terug naar ons hotel. We zoeken direct verkoeling in het zwembad. De kinderen ritstelen weer zwembrillen bij andere zwemmers. Langzaamaan moeten we ook afscheid nemen van Bangkok en ons reizende bestaan… Nog 1 nachtje in een normaal bed, dan nog een nachtje ‘doorhalen’ in het vliegtuig en dan weer in ons oude vertrouwde EIGEN bed…

Fish Spa (Khao San Road)

Complex

10-08: Rond de middag gaan we de stad in. We willen graag met de water-taxi, zoals we (Laura en Edwin) 15 jaar geleden ook gedaan hebben. Er is echter veel veranderd in Bangkok. De plek die wij ons herinneren wordt niet meer zoveel gebruikt. Ook bij een ander aanlegsteiger is geen watertaxi te bekennen. Dan nemen we maar een gewone taxi. We willen vandaag naar ‘The Grand Palace’. Het koninklijke tempelcomplex.


Bij het complex is het enorm druk.

Er is in de stad iets bijzonders aan de hand, een soort Koninginnedag, maar dan over meerdere dagen verspreid. Er zijn veel mensen in allerlei verschillende uniformen aanwezig. Wil je het tempelcomplex betreden, dan mag je geen slippers dragen, geen korte broek en geen blote schouders (voor kinderen zijn de regels soepeler, zij mogen wel in korte broek). In deze laffe hitte zijn er natuurlijk veel toeristen die niet aan die eisen voldoen. Om dat probleem op te lossen zijn er lange broeken en sarongs te leen. Edwin moet er ook aan geloven. Met een soort groene regenbroek komt hij van de kledingverhuur terug. Het is wat zweten, maar goed, nu kunnen we het complex wél bekijken.

Het complex is een kleurrijk geheel, mooi om te zien en veel symboliek. Maar zoals al eerder vermeld, het boek ‘boeddhisme voor dummies’ hebben we nog niet gelezen. We kijken een uurtje rond en vinden het prachtig, maar weten weinig tot zeer niets van de achtergronden van al deze symboliek. Ook de drukte en de warmte nodigen niet uit om nog veel langer te blijven.


Met een taxi laten we ons naar Bo Bae brengen waar een markt is. Deze markt is een markt waar alleen maar kleding wordt verkocht, vooral T-shirts in allerlei soorten en maten. Ongelooflijk wat een kleding, en……bijna geen klanten!! Het lijkt ons een hopeloos gewacht op een klant. De concurrentie moet moordend zijn. Tussen de smalle kruipdoor-sluipdoor paadjes rijden ook nog scooters die nog meer kleding aanvoeren. Op een gegeven moment komen we uit op de spoorrails! Het is een bende van jewelste. We gaan maar weer terug. Als we een bruggetje oversteken zien we in het vervuilde water een enorme leguaan! Wat een beest zeg, wel 1,5 meter lang! Toch nog wildlife in Bangkok!

Met een taxi gaan we weer terug naar ons hotel. We hebben vanavond afgesproken met een collega van Edwin die toevallig ook (met drie kinderen) in Bangkok is. Het wordt een gezellige avond. Kletsen, biertjes en lekker Thais eten. De kinderen vermaken elkaar.

Bangkok

09-08: We hebben allemaal lekker geslapen. Voor de kinderen is het ook wel fijn om nu allemaal een fatsoenlijk EIGEN bed te hebben in plaats van dicht op elkaar bovenin de cabine van de camper of met z’n drieën, over dwars, in een tweepersoonsbed.

Het ontbijt zit bij de prijs in en dat vinden we toch wel prettig. Hoeven we niet direct na het opstaan de stad in op zoek naar ontbijt. Het ontbijtbuffet staat buiten opgesteld en ziet er goed uit. Toast, vers fruit, rijst, prutjes, gebakken eieren, sapjes, koffie. Het eten van rijst op de ochtend begint te wennen. De kinderen hebben er iets meer moeite mee. Huub zou wel pannenkoekjes willen, maar helaas, die zijn er niet. Ook qua temperatuur is het ’s morgens nog lekker, al gauw loopt de temperatuur op tot 34 graden en een hele hoge luchtvochtigheid.

Na het ontbijt gaan we de stad in. Vlakbij ons hotel is een tempel met een grote staande Boeddha (schatting: 25-30 meter hoog). Edwin heeft bergschoenen aan en blijft maar liever even buiten de tempel wachten. Laura en de kinderen dragen sandalen, dus voor hen is het maar een klein moeite om de tempel met blote voeten binnen te gaan. De kinderen vinden het interessant. Bente ziet offers staan (in de vorm van eten) en merkt op dat de mensen met dit geloof écht denken dat de Boeddha leeft. De tempel is ook zó anders dan de kerken die wij kennen uit Nederland.

Als we verder de stad in lopen komen we langs een kapper. Edwin is al zo’n 2,5 maand niet naar de kapper geweest en het wordt hoog tijd! Als hij in de stoel plaatsneemt verdwijnt de kapster naar buiten. Wat is dat nou? Zitten we hier alleen! Gelukkig komt ze na 5 minuten terug met haar collega. Blijkbaar knipt alleen deze collega en is zij leerling. Als Edwin wordt geknipt laten Laura en Bente zich pedicuren en manicuren door de leerling. Knippen, vijlen en lakken.

Als we verder lopen komen we in een straat met allemaal kraampjes en eettentjes. De kinderen mogen allemaal een nieuwe schooltas uitzoeken. Het worden drie rugzakjes. Ze zijn er erg blij mee. Als we genoeg hebben van het rondstruinen gaan we weer naar ons hotel. Even lekker afkoelen in het zwembad.


’s Avonds eten we weer bij het hotel, lekker makkelijk zeg maar. Edwin en Toon bestellen samen pekingeend. Daar hadden ze al langer ‘versier op’. De verwachting was een hele eend op een bord. Het blijkt anders te zijn. Het wordt een voorgerecht en een hoofdgerecht. Het voorgerecht bestaat uit geroosterde plakjes eendenvel. Dat moet worden opgerold in een plakje filodeeg. Daarbij moeten wat reepjes komkommer en een stukje lente-ui. Een zwart zoet sausje erover, oprollen en eten. Toon en Edwin vinden het erg lekker. Als de rest een hapje proeft zijn ze ook enthousiast. Het hoofdgerecht, de rest van de eend, wordt met groente, taugé en rijst geserveerd.

aankomst in Bangkok

08-08: Allemaal zijn we zo rond 7.00 uur wakker. Het is nog rustig in de trein. Huub kruipt met zijn knuffel bij Bente in bed om samen te spelen. Ze vinden het erg gezellig al die ‘hutjes’. De mevrouw die de maaltijden regelt loopt al door de trein en vraagt of we onze koffie, thee en jus d’orange al willen. Ja, graag! Wat zelfmeegebrachte boterhammen erbij en ons ontbijt is compleet.



Langzaamaan zijn de meeste mensen in de wagon wakker. De bedden worden weer door hetzelfde mannetje afgehaald en ingeklapt. De kinderen vermaken zich weer met mede reisgenoten. Zo maakt Toon een praatje met een Amerikaanse stel. Hij laat ons ‘heimwee-fotoboekje’ zien. Huub speelt op een gameboy van een iemand, en hij op de Nintendo van Huub. Later vermaken ze zich met de twee ukeleles van twee jongens uit Maleisië en Singapore. Dat houden ze lang vol! Ze krijgen een klein beetje les. De reis duurt ruim 22 uur, maar de Nintendo’s zijn nog nauwelijks aangeraakt. Leuk dat dát ook kan! Het was een leuke ervaring, reizen per trein.

Met slechts 10 minuten vertraging komen we aan in Bangkok. Als we de stationshal inlopen worden we opgewacht door iemand van de toeristische informatie die ons verteld waar we een taxi kunnen vinden. Als we het station uitlopen staat er al een taxi klaar. Instappen en naar ons hotel. In dit hotel hebben Edwin en Laura zelf zo’n 15 jaar geleden ook geslapen en dat was toen prima. We gaan er vanuit dat er niet al te veel veranderd is.


Na een ritje door het drukke verkeer van Bangkok komen we aan op ons laatste adresje van deze reis, het Trang Hotel in Bangkok. We hebben twee kamers naast elkaar, op de begane grond. We kunnen zo het zwembad in, en dat doen we dan ook zo snel mogelijk. Daarna lekker douchen en luieren op de kamer. Tegen vijven gaan we bij het hotel een hapje eten en daarna lekker op tijd naar bed.

Slaaptrein

07-08: Allemaal rond half acht wakker. Het ontbijt is niet inclusief, dus we moeten Georgetown in om ergens een ontbijtje te regelen. In de buurt van de supermarkt aangekomen blijkt nagenoeg alles nog gesloten omdat het zondag is. Wel is er een 7-eleven supermarkt open. We halen een soort rozijnenbrood en een flesje water. Beetje saai ontbijt, maar we hebben wat. We gaan weer terug naar ons hotel en wachten tot het bijna 10 uur is. Dan weer opnieuw naar de supermarkt. We moeten voor een aantal maaltijden eten inkopen in verband met de treinreis van Butterworth naar Bangkok. Voor lunch en diner vanavond en voor ontbijt en lunch morgen. Voor de zekerheid want we weten ook niet hoe het allemaal gaat.

Als we om half 12 met onze boodschappen bij ons hotel aankomen kan ons niets meer gebeuren. Alles is geregeld voor de treinreis van zo’n 22 uur en de boodschappen zijn binnen. Echter: als Laura de sleutel in het slot van de kamerdeur steekt en omdraait breekt de sleutel af en alle spullen liggen nog binnen…


Gelukkig kunnen we het afgebroken stuk uit het slot krijgen. Op onze verdieping is de schoonmaakploeg bezig en we vragen of ze met de loper de deur willen open. Dat is geen probleem. We kunnen weer bij onze spullen. Pffieuww!!! Om 12.00 uur checken we uit en nemen een taxi naar Butterworth. We zijn ruim op tijd om onze trein van 14.20 uur te halen. Wachten in de geairconditionende ruimte is geen straf. Bijna op tijd vertrekt de trein.

In eerste instantie denken we dat we gedurende de reis lekker ruim kunnen zitten. Er zijn drie zitjes met elk vier zitplaatsen tot onze beschikking. Denken we. Echter één station verder stappen er ontelbare studenten in en puilt de trein uit! Zelfs het gangpad staat vol! Hoe verder de treinreis vordert, hoe meer contact de kinderen en wij maken met de studentes. De komende drie of vier uur is het hutje mutje. Als de studentes op de plaats van bestemming zijn hebben wij weer ruimte.

Zo rond 19.00 uur zijn we bij de Thaise grens. Het gaat allemaal erg soepel. Bagage in de trein laten (behalve natuurlijk onze “belangrijke tas”). Uit-stempelen in Maleisië en in-stempelen in Thailand. De kinderen moeten ook zelf met hun paspoort langs de balie. Alleen. Dat vinden ze wel eens interessant!


Weer terug in de trein wordt opgenomen welke maaltijd we vanavond willen eten. Het regelt zich allemaal vanzelf. Ook het ontbijt voor morgenvroeg kunnen we doorgeven, maar wij houden het bij koffie, jus d’orange en thee in verband met de broodvoorraad die we ingekocht hebben! Het biertje voor bij het avondeten wordt onmiddellijk geserveerd en dat is heerlijk in deze hitte.

Om in Thaise Bath te kunnen betalen wordt Edwin door de mevrouw die de maaltijden regelt meegenomen naar een pinautomaat op een station. Dat is kruipdoor sluipdoor. Tussen een (zeer krap) hek door, door een stilstaande trein, op naar het pinautomaat. De mevrouw zegt tegen Edwin dat hij na het pinnen dáár moet blijven staan. Edwin vraagt zich af waarom. Hij weet de weg wel terug. Gelukkig volgt hij de goede raad op. Ondertussen zitten Laura en de kinderen in de trein die weer begint te rijden! Even navraag doen! Zonder Edwin willen we niet verder natuurlijk. Gelukkig is alles goed. De trein wordt op een ander spoor gereden en er worden waarschijnlijk weer een aantal wagons aangekoppeld. Edwin staat daar weer klaar om in te stappen.

Het eten smaakt goed. Soep, rijst met kip en stukjes appel. Na het eten kunnen de kinderen niet wachten om naar bed te gaan. Eindelijk slapen in de trein. Het is allemaal goed voor elkaar. Edwin, Laura en Bente slapen onder en Huub en Toon slapen boven. Er zijn gordels die het uit bed vallen tegen moeten gaan. De bedden worden allemaal door een mannetje dat onze wagon verzorgt opgemaakt. Heerlijk. Geen gedoe met bedden opmaken. Al vrij snel vallen we allemaal in (een niet al te vaste) slaap. 
 

Kuala Lumpur - Butterworth - Penang

06-08: Vandaag staan we, met behulp van een bij de receptie geleende WEKKER, om 7.00 uur op. Dat is lang geleden! We gaan namelijk vandaag met de trein van 8.45 uur naar Butterworth en moeten een half uur van tevoren aanwezig zijn.


We pakken de laatste spullen in en ontbijten nog even in het guesthouse. Dan gaan we de deur uit om een taxi naar Sentral Kuala Lumpur te regelen, dat is een makkie. Alleen de grote rugzakken passen nauwelijks in de kofferbak. Daarom wordt deze met een ‘spin’ vastgemaakt. Bij aankomst op het station zijn alle spullen er nog. Dat is prettig. We gaan naar Gate A. Het is er al redelijk druk. Rond 8.45 uur kunnen we het perron op om in de trein te stappen. Iets over negen vertrekt de trein.

We hebben een plekje in de laatste wagon en rijden achteruit. We vermaken ons met lezen, Nintendoën, naar buiten kijken en spelen. De kinderen hebben contact met andere kinderen in de trein. Zo worden Nintendo’s en speelgoed uitgewisseld. Ze hebben het samen goed naar de zin. Tegen het eind van de reis (zo rond 15.30 uur) hebben ze het plan opgevat om de plasticzakjes die aan de stoelen hangen (bedoeld voor afval) op te blazen en te laten knallen! Het wordt allemaal iets te gezellig zeg maar.

Rond de geplande aankomsttijd (16.15 uur) komen we aan in Butterworth. Het is snikheet als we de trein uitstappen. We moeten een enorm eind sjouwen met onze spullen, trap op trap af, om bij de ferry naar het eiland Penang te komen. De route wijst zichzelf, je kunt niet fout lopen. Bente moet al geruime tijd nodig plassen, maar het toilet in de trein is té smerig. We komen langs een toilet waar je voor moet betalen. We dachten dat het schoon was, maar Bente kwam onverrichte zake weer terug, nog langer ophouden dus… Ook de hurktoiletten zijn lastig voor haar. Verder is een nieuw sanitair fenomeen een waterslang bij het toilet waar je je kont mee kunt wassen. Geen idee hoe ze hun achterste dan weer droogmaken, waarschijnlijk niet.

Als we op Penang (Georgetown)zijn zoeken we een taxi. Er staan er wel wat, maar nergens zit een chauffeur in. Dat hebben we hier al vaker gezien, raar. Uiteindelijk vinden we een taxi mét chauffeur. We laten ons naar een hotel brengen dat we al eerder op internet gevonden hebben. Het blijkt een fikse tegenvaller. Van de mooie kamers op de foto op hun website is niets terug te vinden. De kamer die ze voor ons hebben is donker, stinkt en is op de derde verdieping. Bovendien zitten er gaten in de lakens en zijn er slechts twee kleine tweepersoonsbedden. Dat zou teveel inleveren zijn. We doen het niet. Om de hoek is een ander hotel. Dat voldoet wel aan onze (minimale) eisen. Bente kan, na twee uur wachten, eindelijk naar het toilet.

We nemen onze kamer in en gaan de buurt in op zoek naar een geschikte eetgelegenheid. Het wordt een Indiaas restaurant. De kinderen zijn wat sceptisch, maar uiteindelijk vinden ze het erg lekker. We hebben iets besteld wat niet pittig is (nou, voor ons een klein beetje dan). Ook het naanbrood viel erg in de smaak.

Omdat het zaterdagavond is speelt er vanavond een bandje in het restaurant. Als wij er zijn, is de band nog aan het opbouwen. De elektrische citer trekt de aandacht van de kinderen. Ze mogen er allemaal even op spelen. Helemaal leuk! Dan weer naar ons hotel om op tijd te gaan slapen. Voordat we slapen komen er weer allerlei teksten uit een moskee tot ons.