Washington - Dallas - Denver

25-11: Vandaag een dag van reizen. We gaan vliegen van Washington naar Dallas/Forth Worth en van daaruit vliegen we door naar Denver.

We zijn al heel veel gewaarschuwd voor het vliegen op Thanksgiving, vandaag dus!!!! Het zou een gekkenhuis zijn op de vliegvelden. We zorgen dat we vroeg op het vliegveld zijn, meer kunnen we niet doen.

De vluchten gaan erg goed en het is erg rustig op de vliegvelden, volgens ons zeker niet drukker dan anders, eerder rustiger. Tussen Washington en Denver zit nog weer 2 uur tijdsverschil, dus we lopen nu 8 uur achter op jullie.

 In Denver was het even zoeken naar een hotel waar we een kamer met vijf bedden konden krijgen. De prijzen zijn erg laag, want het is vakantie en iedereen zit thuis bij z’n familie en niet in hotels, dus de speciale holiday-rates komen ons goed uit. Hoogtepunt van de dag: de kinderen mochten in Denver een uitgebreide kijk in de cockpit nemen. Altijd leuk!!!

Washington D.C.

24-11: Na een heerlijk nachtje worden we allemaal pas rond 7.00 uur wakker. Dat is een goed begin van de dag. We lummelen nog wat, en rond 8.00 uur gaan we ontbijten. Een heerlijk ontbijtbuffet staat klaar en daar maken we dankbaar gebruik van. Met de groeten aan Sonja Bakker!

Na het ontbijt gaan we met de gratis shuttlebus naar het vliegveld en nemen bus 5a naar het centrum van Washington.  We gaan lopend langs alle bezienswaardigheden. Van The Capitol (het regeringsgebouw) via The Mall naar het Washington Monument (gedenknaald). Halverwege The Mall nemen we een drankje. Tja, en dan moet natuurlijk weer een toiletbezoek volgen. Maar waar? Langs The Mall zijn allerlei musea en het Natural History Museum is het meest dichtbij.

Dit toiletbezoek resulteert vervolgens in het bezoek aan dit schitterende en informatieve museum!  We zijn per ongeluk zo twee uur verder!  Het gaat over het ontstaan van de aarde, het ontstaan van de mens, het klimaat, de oceanen enzovoort. Er zijn opgezette dieren te zien, skeletten van allerlei dieren, o.a. mammoeten en dino’s. De kinderen zijn ook heel enthousiast over dit museum.

Dan toch maar weer naar buiten voor de wat meer standaard bezienswaardigheden. Van de gedenknaald lopen we naar het Witte Huis. Vervolgens naar het Vietnam Memorial en tenslotte het Lincoln Memorial. Al met al hebben we flink veel gelopen. We besluiten niet meer naar de Arlington-begraafplaats te gaan aan de andere kant van de Potomac-rivier, maar een taxi te nemen naar ons hotel.

Vervolgens nog ergens een maaltijd scoren en dan relaxen op de kamer en weer eens een wasje draaien, want ja, als je weinig kleding bij je hebt is af en toe wassen geen overbodige luxe

...op weg naar Washington DC

23-11: Lekker geslapen. Bente wist niet eens dat we in dit hotel sliepen, we hadden haar gisteravond slapend uit de auto gehaald en hier in bed gelegd.

Na een donut, muffin en een drankje, vertrekken we richting Washington. Dat is nog een behoorlijke rit, gelukkig hebben we er gisteravond al een mooi begin aan gemaakt. Een koffiestop bij een McDonalds in een anoniem dorpje. Dit lijkt wel de plaatselijke bejaardensoos. Uit alle hoeken en gaten van dit dorp komen de ouderen naar deze McDonalds gelopen, gesjokt, gereden, gestrompeld etc. Wij halen met ons vijven de gemiddelde leeftijd vandaag behoorlijk naar beneden, waarschijnlijk een dagelijkse ontmoeting van bejaarden bij het ontbijt.

De rit verloopt erg soepel en complimenten voor de kinderen, ze doen het net als gisteren erg goed. Om 16.30 uur komen we aan bij het Marriott-hotel bij Dulles International Airport (Washington). Eigenlijk een veel te sjiek hotel voor ons, maar ze hebben goeie kamerprijzen en we kunnen hier gewoon met z’n vijven op een kamer, koopje dus. We checken in en zetten onze spullen op de kamer (8e verdieping, dus mooi uitzicht). Dan de huurauto inleveren bij het vliegveld. Met de TomTom is het goed te vinden. Auto inleveren en met de gratis shuttlebus naar de luchthaven. Van daar met de gratis shuttlebus van het hotel weer terug naar onze kamer om alles weer op orde te maken.

Dan nog even de deur uit voor een maaltijd. We komen terecht bij een Mexicaans restaurant. Wij bestellen buritos en voor de kinderen nachos. Dinsdag blijkt hier de “tos-dag” te zijn. Als de eigenaar van het restaurant met een muntstuk ‘kop’ gooit is de maaltijd gratis voor ons. Bij ‘munt’ moeten we gewoon betalen. En jawel: mazzel voor ons, GRATIS eten! Weer een koopje, komt dat even goed uit! Na het eten linea recta naar onze hotelkamer, waar de kinderen in bad gaan en er een enorm waterballet van maken…

Niagara Falls

22-11:Vannacht lekker geslapen op de boeren-buiten. De grote vraag van vanochtend is: “Wat gaan we doen vandaag?”. We hebben eigenlijk wat tijd over. Nog twee volle dagen voordat we de auto in Washington moeten inleveren. Blijven we hier in de streek hangen of niet? Zo nee, wat dan? Edwin komt op het lumineuze idee om naar de Niagara Falls te gaan, volgens de kaart moet dat te doen zijn, een paar honderd mijl. Vanuit New York doen ze dat ook in een dagtripje (heen en terug). Wij zouden vandaag heen kunnen rijden en morgen terug naar Washington (maar dat is nog weer iets verder). Het blijft een beetje dubben. Het is wel een takke-eind rijden, is het dat waard?? en we hebben ook niet voor niks een huurauto onder de kont. We gaan eerst maar ontbijten. Ook daar vragen we eens wat ze van ons plan vinden om naar de Niagara Falls te rijden. Hier denken ze dat het zeker vijf uur rijden is, dus niet zo’n goed idee. Maar ja, wij denken dan weer dat ze niet weten dat wij het geen probleem vinden om een paar uur te sturen en we dan juist op ons best zijn. Zonder te besluiten eerst maar even boodschappen te gaan doen bij de supermarkt, dan hebben we in ieder geval zelf wat te eten bij ons onderweg. Bij de caissières vragen we ook nog even terloops wat ze van ons plan vinden. De ene vind het maar niks, veel te ver, de ander vindt het wel te doen. Eigenlijk hebben we zelf toch al stiekem besloten om wel te gaan. De caissières kunnen ons ook geen goede alternatieven geven voor wat hier in de buurt nog extra te zien is.

Iets over 9:00 uur gaan we dan ook maar op pad in noordwestelijke richting. Het eerste stuk gaat erg goed. Na een poosje zijn we op goede, grote en erg rustige wegen, dus dat schiet mooi op. Ons navigatiesysteem is echter niet te vertrouwen, we kunnen er niet mee overweg. Het grootste deel doen we toch op eigen oriëntatie. Dit houdt echter wel in dat we een heel groot deel over kleine binnenwegen rijden. Leuk om deze kant van Amerika ook eens te zien, maar het schiet niet op. Eén deel rijden we ook nog weer terug op verzoek van de TomTom, maar later keren we toch weerom en kijken ‘m niet meer aan en snoeren z’n mond. Nu verder alles op eigen gevoel en kaart, alhoewel het kaartmateriaal wat we ter beschikking hebben ook niet het beste is om op te navigeren, door de schaal staat de helft van de kleinere wegen en dorpen er niet op. Komt nog bij dat het enorm saai, donker en regenachtig weer is. Om 14:00 lijkt het al wel avond. We hadden gedacht er 5 uur over te rijden, en met wat stops etc. er rond 17:00 uur te zijn. Uiteindelijk komen we in de buurt van Buffalo en pikt de TomTom de route weer op. We rijden de stad door naar de plaats Niagara Falls (op de grens met Canada). Goed half 6 zijn we dan op een parkeerplaats bij de falls. Het was toch echt wel ver!!! Hier blijkt pas dat de falls zo’n beetje midden in de stad liggen, dat is heel anders dan we verwacht hadden, dat zie je op geen foto, daar lijken ze midden in de natuur te liggen. Ondertussen is het al helemaal donker geworden. Maar goed, we trekken de truien erbij aan en sjouwen richting het donderende geweld. Via het visitor-centre komen we bij de rand waar we de Amerikaanse kant van de falls kunnen zien. Wat een donderend geweld, mooi om te zien, ze worden ook met gekleurde lampen aangelicht. Vanaf deze plek willen we over de Rainbow Bridge lopen, die tussen Amerika en Canada ligt. Ondertussen begint het ook behoorlijk te regenen, samen met de toch al stevige wind en nevel wordt het een natte boel. Een eind over de helft wordt het ons te gortig, we zijn dan ook al helemaal doorweekt, het gaat door de jassen en de broeken heen. We gaan terug. Als we weer aan de Amerikaanse kant zijn moeten we weer door de paspoortcontrole.

Dan door de stromende regen naar het nabijgelegen HardRock-café om even wat te eten en op te drogen. We besluiten na het eten al vast weer een eind terug te rijden anders gaan we het morgen niet redden naar Washington, dat is nog verder dan we vandaag hebben gereden!!! Na het eten rijden we nog weer zo’n twee uur in zuidelijke richting. In de buurt van Salamanca vinden we een overnachtingsplaats. Vandaag had een goede praktijkdag uit de cursus ”Omgaan met teleurstellingen” kunnen zijn, maar we zijn toch blij dat we gegaan zijn.

Nog een keer Amish....

Veel voorkomend verkeersbord
in Amish country

 

... en de versie van Huub



Amish Dutch Country

21-11: Vanmorgen allemaal op tijd wakker (6.15 uur). Omdat het nog wel heel erg vroeg is gaat eerst de t.v. aan en worden de Nintendo’s weer voor de dag gehaald. Huub ontpopt zich als een waar racemonster met Mario Kart. Hij is bloedfanatiek. Op deze manier is het zo tijd om te vertrekken. Alles inpakken en wegwezen. Op zoek naar een plek om te ontbijten. Omdat het zondag is en nog redelijk vroeg, zijn er veel diners nog gesloten. In een shoppingmall vinden we een kraam waar we donuts, bagels e.d. kunnen krijgen. Mooi zo.

Na dit ontbijt in de auto, op weg naar Lancester, Amish Dutch Country. Hier leven de Amish. Ook hier is het rustig omdat het zondag is en nog vroeg. Per toeval komen we bij een treinenmuseum. Er zijn overnachtingsmogelijkheden in wagons. Het ziet er allemaal heel leuk uit. Het echte spoor ligt naast het museum en eromheen is veel ruimte voor de kinderen om even hun energie kwijt te raken. Wij beklimmen ondertussen een silo, die is omgebouwd tot uitkijktoren. Als we halverwege zijn horen we het getoeter van een stoomtrein. Snel door naar boven dus. Het blijkt "Thomas de trein" te zijn. IN HET ECHT!!! De kinderen vinden het ook leuk. Er blijkt die dag een Thomas de trein evenement te zijn. De trein rijdt steeds heen en weer, vol met enthousiaste ouders en kinderen.

Wij houden het na een tijdje voor gezien en gaan op zoek naar Amish. Uiteindelijk zien we de bekende paardenkoetsen met daarin Amish, in “klederdracht”. Ook ontdekken we voor de supermarkt een ware paardenparkeerplaats!

Rond twee uur vinden we een boerderij waar ze kamers verhuren. Heel leuk en dichtbij het plaatsje Gap waar nog het een en ander te beleven is. Na een warme maaltijd bij “The Four Brothers”belanden we voor een koffie bij de Mac, zodat de kinderen zich daar kunnen uitleven in het speelgedeelte. Wat er voor morgen op het programma staat weten we nog niet.

Greetings from Asbury Park

20-11: Vandaag niet zo’n heel spannende dag. Het spannendst was nog wel om met de auto van Manhattan af te komen, maar dat viel achteraf best mee. Vanmorgen eerst hebben we onze schamele bezittingen weer in de rugzakken gepropt en hebben we de jeugdherberg verlaten. Dat was een superplek om te verblijven, schone en ruime kamers,’ breakfast en linnen included’, een super relaxte sfeer en gratis WiFi.

Op W 77-street de auto opgehaald en de papierwinkel doorlopen. Uit de garage rechts af, en daar gaan we. We rijden iets naar het noorden om zodoende via de George Washington-brug Manhattan te verlaten. Via Interstate I-95 rijden we naar het zuiden. Na een poosje pakken we weg 9, de Garden Park Stateway, die langs de Atlantische kust loopt. Later rijden we op een nog wat kleinere weg echt helemaal strak langs de kust c.q. het strand.

 

We zitten nu in hartje “Bruce Springsteen – land”, dit is de streek in New Jersey die centraal staat in veel van z’n songs: Freehold, Rumson, Asbury Park, Atlantic City etc. Het is een beetje een verlopen en in verval geraakte streek. Vooral Asbury park is bekend van zijn album: ‘Greetings from Asbury Park’, daar is het voor Bruce allemaal begonnen, in kleine zaaltjes.



De E-street band
vernoemd naar de E-street
in Belmar, NJ.



Voordat we in Washington willen zijn, willen we ook nog een bezoek brengen aan Amish-country in Pennsylvania . Dus vanaf de kust gaan we westwaarts. Dit is op zich niet zo’n heel spannende omgeving. Het is te vergelijken met het rijden over de A1 over de Veluwe. Aan het begin van de avond zoeken we een motel op. Eigenlijk weten we niet eens precies waar we zijn, ergens ten westen van Philadelphia. Dat zoeken we morgenvroeg wel uit!!