Dakloos

24-12: Wederom een stralende dag en dat op kerstavond. Er zijn de laatste dagen veel campers binnengekomen op onze camping. Allemaal mensen die de kerstdagen in LA willen doorbrengen. Ze zijn al vroeg in de ochtend allemaal buiten aan het barbecuen, tussen de opblaasbare kerstmannen, -bomen, rendieren, verlichting etc. Voor ons toch een raar kerstgevoel op dit moment.




...zoek de 10 verschillen!

 Zonder ontbijt iedereen de deur uit zodat we gelijk kunnen beginnen om de camper uit te mesten en onze schamele bezittingen in de rugzakken te kunnen proppen. Zo kunnen we mooi op tijd naar de camperverhuur, deze zit aan dezelfde Interstate, maar dan een paar afslagen noordwaarts. We gaan met enigszins knikkende knieën, want we zijn erg benieuwd wat ze nu van de camper vinden. Eigenlijk valt het ook nog wel mee, als we bedenken dat we er met z’n vijven vier volle weken in hebben gehuisd, en ook nog eens tijdens echt winterweer. Dat is toch anders dan camperen in de zomer.

We leveren de sleutels in en de camper wordt grondig bekeken. We zijn flink over onze ‘mijlen’ heengegaan (maar dat hadden jullie al wel begrepen uit de vorige berichten!!), maar dat wisten we. De schade valt mee, alleen de voorruit waar twee stenen opgekomen zijn, tja daar konden wij niets aan doen. Valt dus allemaal nogal mee…

We zijn weer dakloos. Hé, dat doet ons aan een bijzonder verhaal denken, 2010 jaar geleden……gelukkig is bij de camperhuur een transfer naar de luchthaven (LAX) inbegrepen. We gaan vandaag niet vliegen, maar op de luchthaven kun je gratis transfers naar hotels krijgen, op die manier komen we voor niks van de camperverhuur bij het hotel. Een hotel bij de luchthaven hadden we gisteren via internet gevonden. De taxichauffeur is echter zo vriendelijk om ons rechtstreeks naar het hotel te brengen, scheelt ons weer geheister met de bagage. We hoeven dus niet in een stal te overnachten (ook geen parkeergarage…).

Na het inchecken en het dumpen van de bagage nemen we toch de hotel-shuttle naar de luchthaven om wat te eten en wat rond te kijken, vandaag kunnen we toch niet zoveel meer doen. Tja,en wat doe je hier dan zoal op kerstavond. We maken een ‘gezellig’ ommetje in een industrieterrein-achtige omgeving, tussen de parkeerplaatsen, -garages en hotels van LAX (Los Angeles International Airport). Ons kerstavond-diner bestaat uit een aantal koeken die we op het vliegveld hebben gekocht, met een beker koffie uit de lobby. Volgend jaar doen we weer een echte Kerst.

...MERRY CHRISTMAS...

Disneyland

23-12: Toen we vanmorgen opstonden zagen we iets waarvan we dachten dat het niet meer bestond: de zon!!! Stralend weer en een lekkere temperatuur. Dus een geluk bij een ongeluk, anders hadden we gisteren in de regen in Disneyland gelopen. Bij de receptie kunnen we een shuttle regelen, maar volgens ons is het best af te lopen. Dat blijkt ook zo te zijn, en kunnen we voor deze kosten het best vanavond een taxi terug nemen als iedereen moe-gesjokt is.

Na het betalen van een astronomische toegangsprijs stappen we de droomwereld van Disney binnen. Eerlijk is eerlijk, men heeft het hier precies in de vingers om ‘good feelings’ te creëren, alles is perfect op elkaar afgestemd. Het publiek is tijdens deze ‘voor-Kerstdag’ in grote getale toegestroomd. Dit betekend lange rijen voor iedere transactie, wachttijden van 40 tot 80 minuten. De meeste attracties laten we dan ook eerst maar even aan ons voorbij gaan en genieten van het park. Later maken we een rit in de autootjes (soort karts op een rail), bezoeken de Astroblaster van Buzz-Lightyear, een tochtje op de Mark Twain-raderboot en kijken we naar de ‘Great Parade’. Tjonge, wat een volk overal, met heeeeel veeeel buggy’s. Wij zijn geloof ik ook de enigen die eigen brood en drinken meegenomen hebben. Voor veel Amerikanen is een bezoek aan dit park ook een rib uit hun lijf, ‘once in a life-time’, en dus dan gaan alle registers open.

In de vooravond lijkt de wildwaterbaan ons ook wel wat. Je kunt wat nat worden maar dat deert ons niet en het is ‘maar’ 40 minuten wachten. Hoe dichter we bij het begin komen, hoe meer van ons hun twijfels hebben. We gaan toch!! Als klapper in de boomstam-vaart maken we een vrije val van 15 meter hoogte in een bak water. We krijgen dan ook een bak water over ons heen en zijn zeiknat. Dat was eigenlijk niet helemaal de bedoeling, net nu het wat afgekoeld is en we morgen alle kleren moeten inpakken. Nou ja, het is niet anders, in ieder geval onvergetelijk.

Na dit experiment nemen we ergens een beker koffie c.q. warme chocolademelk waar we heeeeeel lang overdoen zodat de kleren kunnen opdrogen. Als dit zo’n beetje half is gelukt gaan we weer op pad. Het is nu volledig donker en alles is prachtig verlicht, vooral het Fantasia-kasteel centraal in het park.

Rond 20:45 uur is er een groots vuurwerk met muziek. Echt super om te zien, kosten noch moeite zijn gespaard. Na het vuurwerk zorgt Walt Disney zelfs voor sneeuw. Zoals hiervoor al opgemerkt, ze weten precies de goede sfeer neer te zetten. Moe maar voldaan keren we camperwaarts, dit keer met een taxi. Onze laatste nacht in de camper.

Campers.......groot, groter, grootst!!!

Nog even wat campers:

Een dagje "thuis".

22-12: Door de val van Huub is ons programma wat in de war gegooid want we gaan vandaag niet naar Disneyland. Dat lijkt ons niet verstandig. Ook heeft het de hele nacht nog weer gegoten, en ook ’s ochtends regent het nog. Dus ook wat het weer betreft is het geen goede dag vandaag. Dan morgen maar, qua weer waarschijnlijk ook de beste dag. Nu komt ons opruimen, inpakken en camperrenovatie wat in de knel, dat moet dan vrijdag maar vóór het inleveren gebeuren. Vandaag merkte Bente tussen de bedrijven door droog op: “Huub was gisteravond bijna game over! “. Tja, misschien iets teveel Mario Bros gespeeld?


Als het rond een uur of 12 toch nog af en toe droog wordt gaan we er toch nog even opuit. Onze laatste travellercheques wisselen we in bij the Bank of America. Dat is volgens de reisinformatie van de camping geen loopafstand, maar voor ons gezonde Hollanders prima te doen!

Na dit klusje gaan we even ergens een hapje eten en scoren ook nog een ijsje. Bij de gezelligste supermarkt tot nu toe halen we nog wat broodjes zodat we vanavond ook nog iets kleins kunnen eten. Als we rond een uur of vier weer op de camping zijn ploffen de kinderen op de bank voor de tv in de recreatieruimte, net alsof ze thuis zijn. Laura doet Huub zijn jas in de was. Het is onduidelijk waar hij gezeten heeft, maar er zit op zijn Sallands gezegd:allemaal zotte in!

’s Avonds nog even achter de Nintendo en de kids op tijd naar bed om morgen fit te zijn voor al het “Disney geweld”.

Bult

21-12: Na het gebruikelijke ochtendritueel gaan we boodschappen doen bij de Mexicaanse buurtsuper. Het is op loopafstand en het regent net iets minder hard. Het is de gezelligste supermarkt die we in tijden gezien hebben. Lekker salsa muziekje en kleurrijke klanten. Omdat het zo gezellig is besluiten we een kop koffie te drinken aan “de stamtafel”. In de supermarkt wordt ook flink gebakken en gebraden. Lekker luchten komen voorbij, maar we houden ons bij de koffie!

Dan weer terug naar de camping. Het is inmiddels tegen enen. Edwin en de kinderen gaan zwemmen. Laura maakt de camper weer een beetje op orde. Het is gauw netjes gemaakt, maar binnen no time is het ook weer een zwijnenstal. Morgen willen we naar Disneyland. Dan hebben we de dag erna om alles weer in de rugzakken te stoppen, uit te zoeken, een wasje te draaien en ook niet onbelangrijk: alles wat in de camper enigszins stuk is gegaan weer te maken of te camoufleren… (plintjes, een hele zijkant van de bank, de pannen la, om maar eens wat te noemen… Het lijkt wel een beetje de slag van Aman!) Misschien was een camper kopen achteraf goedkoper geweest ? We horen het wel de 24e als we hem moeten inleveren.

Na het avondeten speelt Huub nog even met de Nintendo op ons (hoge) bed. We weten nu nog niet precies hoe het gegaan is, maar opeens maakte hij een enorme val van bed. Met zijn hoofd op de vloer! We schrokken ons rot. Gelukkig huilde Huub enorm, dus niet buiten westen. Snel een koud blikje ananas en een pakje ham uit de koelkast om op zijn zere plek te doen (voordeel: in een camper alles binnen handbereik!!!). Het valt niet mee om Huub rustig te krijgen. Na een tijdje is het ons toch gelukt en gaat hij slapen.

Rond 21.00 uur wordt hij wakker en blijft maar jammeren. Hij kan er werkelijk niet mee stoppen. Hij klaagt over hoofdpijn. We geven hem 2 sinaspril en leggen hem weer in bed. Dan meldt Huub dat hij misselijk is. We leggen alvast een plastic zak klaar en jawel: even later moet hij overgeven. Helaas: de zak is zo lek als een mandje (in de volksmond: een vergiet). Dus nog een zak, en nog één… De volle zakken mieteren we gewoon door de openstaande deur naar buiten (zien we later wel weer). Het goede nieuws is: Huub voelt zich een stuk beter en opgelucht.

Hij gaat lekker slapen. Wij ruimen op en vragen advies aan de reisdokter van onze reisverzekering via een e-mailtje. Waarschijnlijk een lichte hersenschudding. Morgen maar niet naar Disneyland, net iets teveel Disneyprikkels voor Huub waarschijnlijk.

Ter gerust stelling, het is nu de 22e (de volgende ochtend), Huub heeft goed geslapen en is goed te pas, alleen een zere bult aan z’n hoofd (we hadden hier nog wel boter opgesmeerd, volgens K. uut Z.). Ook van de reisdokter hebben we een reactie gekregen, dit was in de lijn van onze diagnose en we houden Huub in de gaten de komende dagen.

Oeps! Anaheim!

Na het standaard ochtendritueel besluiten we om bij restaurant “Andersen's” koffie met gebak te nemen. We hebben tenslotte nog geen taart gegeten i.v.m. onze trouwdag. Gisteren hebben we gezien dat ze hier heerlijk gebak hebben, dus: this is the place to go for it!

Het is moeilijk kiezen, maar het lukt natuurlijk altijd. Groot en veel is eigenlijk zoals altijd in Amerika het motto. Onze serveerster is erg aardig en spraakzaam. We vragen haar waarom ze bij dit Deense restaurant molentjes van Delfts blauw verkopen, tulpen van keramiek en meer prullaria die ons echt aan Holland doen denken. Nou, dat is eigenlijk zo gegroeid. Het restaurant dat dit Deense echtpaar Andersen 90 jaar geleden begon, is uitgegroeid tot een landelijke keten. Deze prullaria zijn er in de loop der jaren bijgekomen. Wij hebben meer het gevoel dat er ergens iets mis is gegaan, maar goed, maakt niet uit: de formule werkt in ieder geval.

Na deze slowstart gaan we op weg. We volgen nog steeds highway one, southbound. We weten eigenlijk niet zo goed waar we vandaag naartoe willen. Het regent nog steeds. Onderweg langs de kust spotten we een enkele keer enkele dolfijnen. Bij Santa Barbara gaan we even uit de camper om een eindje langs de kust te lopen. Misschien zien we nog een walvis? Maar helaas…

We gaan weer verder, naar de plaatselijke supermarkt, doen wat inkopen en zoeken een plekje waar we even kunnen lunchen. Om half 4 besluiten we om naar Anaheim te rijden. Daar is een RV-camping dichtbij Disneyland. Richting LA wordt het alsmaar drukker en drukker. We rijden op achtbaans (of eigenlijk 16-baans) wegen. En het gaat langzaam!, stapvoets. Het is ontzettend druk. We kunnen eigenlijk niet meer anders dan maar gewoon langzaam meerijden met de stroom. Af en toe kijken we op ons horloge: 18:00 uur, 19:00 uur… We zijn nu opeens wel erg lang onderweg. Dat was eigenlijk niet de bedoeling.

Eindelijk komen we in de buurt van onze RV-camping, maar helaas kunnen we het niet meteen vinden. Wel een andere camping. We informeren, maar besluiten om het niet te doen. Te duur, $ 65 per nacht. Bovendien willen ze net sluiten (het is 20:00 uur inmiddels) en ons liever niet helpen. Dan niet. We gaan gewoon verder zoeken. De andere camping (Anaheim RV Village) is daarna toch nog snel gevonden en men is heel erg vriendelijk en behulpzaam. Bovendien scheelt het $ 20 per nacht! Mooi meegenomen. We plaatsen de camper, gaan nog even een hapje eten bij een plaatselijke fastfoodketen (de zoveelste ja!) en gaan dan lekker slapen. Het is laat geworden vadaag…

Erwtensoep

19-12: Het heeft de hele nacht geregend, net als gisteren de hele dag. Dit is het regenfront waar ze ons voor gewaarschuwd hebben. Geen buien, maar een constante stroom regen. We kunnen nu zien dat er op onze camping veel dikke redwood-bomen staan. Dit zijn de ‘broertjes’ van de sequoia’s. Het is een grote kledderboel op de camping. We doen mooi kalm an vanmorgen. Als we wegrijden, vervolgen we weg 1 naar het zuiden.

Overal zien we dat de grote hoeveelheid regen de bergwanden heeft doorweekt want overal liggen stenen en modder op de weg. Gelukkig hebben we de weghelft langs de afgrond en niet langs de bergwand. De weg kronkelt om de bergen heen, op en neer. Ondanks de regen is het zicht op de Pacific nog redelijk goed. Mooie grote golven slaan op de kust en er staan solitaire rotsen in zee. Voorzichtig hopen we in de verte nog ergens een walvis te zien, die in deze tijd langs de kust trekken. Dat zal puur toeval zijn, maar wie weet.

In de middag nemen we iemand mee in de camper die langs de weg loopt. Edwin heeft een paar mijl daarvoor een auto met een lekke band zien staan. Dit is inderdaad de eigenaar van de auto en is op weg naar hulp. Hij heeft al een paar mijl gelopen en zal er nog veel moeten. Hij neemt dus graag ons aanbod aan. Zelf zouden we ook graag geholpen worden…..

Onderweg komen langs een strandje waarop een groot aantal zee-olifanten liggen. Daar willen we meer van weten, dus camper draaien en eruit. Wat een prachtig gezicht, deze grote grijze lompe lijven op het strand en in de branding. Ergens ligt zelfs nog een net-geboren jong bij de moeder. Verder onderweg zien we dat het overal natter begint te worden en de sloten en rivieren behoorlijk zijn gestegen. Dat belooft nog wat voor de komende dagen, want dit weer zal zeker nog zo’n dag of 5 aanhouden. De weerberichten op TV zijn niet positief, hier is het regen, naar het noorden is er veel sneeuw. Er zijn grote vertragingen op de vliegvelden.

Rond vijf uur stoppen we bij een restaurant ‘Andersen’s Pea Soup’. Inderdaad, deze is bekend van de bekende spliterwten soep. Een goede afwisseling ten op zichte van de afgelopen dagen. Erwtensoep in een brood (i.p.v. kom). Mooi is wel dat ze hier alle ingrediënten die wij in de erwtensoep meekoken, hier er naast serveren, zoals ham, spek, uien etc.

We hebben mazzel dat er een RV-camp aan de overkant van de weg zit, dus na het eten kunnen we ons gelijk installeren. We nemen een plek zonder voorzieningen. Voor de broodnodige stroom zetten we even een poosje de generator aan. Er is wel WiFi dus we kunnen nu weer even wat verhalen op het blog zetten. Het regent nog steeds stevig door, het heeft volgens ons al zo’n 48 uur achter elkaar geregend. ’s Nachts is dat een enorme herrie in de camper.

Monterey

18-12: Allemaal weer heerlijk geslapen, schoolwerk doen, douchen, wassen en rond kwart voor 10 vertrekken we richting Monterey. Daar is het Monterey Bay Aquarium. Eerst is het even zoeken naar een parkeerplaats voor onze RV, maar uiteindelijk lukt het.

Het aquarium is gemaakt in een oude (vis)blikfabriek en is zeer interactief. Er zijn grote bassins waar o.a. haaien in zwemmen, kwallen, allerlei verschillende soorten zeepaardjes, zee-otters en ook pinguïns. Ook zijn bakken waar je kunt voelen aan waterplanten, zeekomkommers (héél glibberig), krabbetjes en zeesterren. Ook zit daar een decoration-crab in. Deze krab camoufleert zich met stukjes plant en andere dingen uit de omgeving waar hij leeft. Ziet er heel leuk uit. Ook was er een bassin met roggen die je mocht aanraken, een heel apart gevoel. Rond half twee verlaten we het aquarium even om ergens een hapje te gaan eten. Daarna gaan we weer terug. Wij en de kinderen hebben er nog geen genoeg van. Na het voeren van de pinguïns moeten we weer richting de camper i.v.m. het verstrijken van de parkeertijd. We hadden niet gedacht dat we ons bijna 5 uur in dit zeeaquarium konden vermaken!

Als we weer op weg zijn is het zaak om te tanken en moeten er weer boodschappen worden gedaan. Dan gaan we langs een mooie kustweg weer zuidwaarts. Nog een enkele keer stappen we uit om even de zeelucht op te snuiven en over de oceaan uit te kijken. Het weer wordt steeds slechter en het wordt donker. Tijd om een RV-camping op te zoeken. We rijden langs de kustroute. Waarschijnlijk is het een schitterende route, maar helaas krijgen we er niets van mee. Het weer is te slecht en het is pikkedonker. In Big Sur vinden we een camping, parkeren en genieten van een bak koffie die bij de prijs in zit. Morgen zien we wel verder.