Rotte eieren



alleen schoolwerk als we stilstaan!



13-05: Ook nu weer heerlijk geslapen in deze rustgevende omgeving. We breken op en maken het ‘rondje Coromandel’ verder af. Prachtige omgeving, een genot om in te rijden. Het is hier alleen wel heeeeel erg bochtig, eigenlijk zijn er alleen máár bochten, er zit geen recht stukje weg bij. Dit maakt ‘camperen’ in Nieuw-Zeeland toch anders dan in Amerika, daar konden de kinderen bijvoorbeeld achterin zitten tekenen en zelfs af en toe wat drinken, hier is dat niet mogelijk.

In de loop van de middag komen we aan in Rotorua, een plaats die bekend staat om de grote hoeveelheid vulkanische activiteit die hier aan de oppervlakte komt. Het is meteen te ruiken als we het dorp naderen, een overheersende geur van zwavel, oftewel ‘rotte eieren’. Zelf zijn we hier 15 jaar geleden ook geweest. We parkeren bij de ‘Polynesian Spa’, een complex met warme thermaal baden. Ook hier een overweldigende zwavellucht, maar dat mag de pret niet drukken. We vermaken ons een paar uur in de verschillende baden met verschillende temperaturen. Tot op het bot gereinigd en uitgebeten trekken we ons weer terug in de camper voor het avondeten. We blijven overnachten op de parkeerplaats van het complex.

Coromandel Peninsula



...krapjes!!!

12-05: Niemand heeft ons weggejaagd en als we wakker worden is het gelukkig droog. We maken een ontbijtje, halen koffie bij de Mac, doen wat schoolwerk en dan kunnen we weer rustig op weg gaan.

Vandaag willen we naar Coromandel Peninsula, een schiereiland met prachtige uitzichten op zee en hele smalle bochtige wegen. Af en toe maken we een stop voor een lunch, tanken,koffie of dagelijkse boodschappen.


Rond vijf uur vinden we een mooie wild-kampeerplek langs de weg in een subtropische omgeving. Als we ons broodje buiten opeten komen er heel wat busjes met werkvolk langs. Zij zien de schoonheid van de natuur wat minder in. Om de haverklap vliegen er lege bierflessen in volle vaart uit het raam die de prullenbak op deze picknickplek bij lange na niet halen en in deze prachtige omgeving belanden… Als we ’s avonds onze spaarzame verlichting uitdoen is het hier pikdonker en doodstil, slechts heel af en toe komt er een auto langs.

Grijs

11-05: Als we wakker worden klettert de regen op ons dak. Dat is lang geleden, een dikke grijze lucht waaruit het de hele dag lijkt te gaan regenen. Hiervoor moeten we helemaal terug naar Argentinië, waar we te maken kregen met ondergelopen wegen. Daarna hebben we eigenlijk geen regen van betekenis meer gehad.

We bellen even met het thuisfront, dat is nu weer te doen met onze nieuwe sim-kaart van Vodafone NZ en de daarbij behorende aanbiedingen. Alleen door het tijdsverschil zijn er maar een paar momenten per dag dat we zowel hier als in Nederland wakker zijn.

De rest van de ochtend gebruiken we om een fikse lading vuile was te wassen en, net zo belangrijk, te drogen. Als dat in een paar beurten is gelukt gaan we op pad. We rijden vandaag tot net iets ten zuiden van Auckland. Het weer is de hele dag grijs en nat, en nodigt niet uit om ergens te gaan stoppen. Aan het eind van de middag parkeren we de camper op een parkeerplaats langs Highway 1 bij een tankstation, McDonalds etc. (de bekende riedel van ketens langs de grote weg). Hier koken we ons potje en gaan hier slapen, we hopen maar dat niemand ons wegjaagt. Zal wel niet, want we staan niemand in de weg en we doen niemand kwaad.

op weg naar het zuiden....

10-05: Na het opstaan en ontbijten is het weer eens tijd voor schoolwerk. Wie wil dat nou niet doen op zo´n mooie plek!! Nu we gisteren het noordelijkste puntje van Nieuw−Zeeland hebben gehad, gaan we weer in zuidelijke richting, dat moet weer een deel langs dezelfde weg, maar dat is niet erg. Het is hier prachtig. Na het ruige Zuid−Amerika ziet het er hier weer veel lieflijker, groener en aangeharkter uit. Een leuke afwisseling.

Uit de mail begrijpen we dat onze container via Damco Nederland BV in Rotterdam, is aangekomen bij TTS in Rijssen en dat Edwin´s vader en zwager de bus uit de container hebben gehaald. Fantastisch nieuws!!! De bus staat dus nu weer veilig en wel in Den Ham. Dan is deze hele operatie ook weer succesvol volbracht. Nog wel een heel gedoe en geregel dat verschepen, maar het is zeker de moeite waard geweest en heeft ons veel voordelen opgeleverd. Wat ons betreft een aanrader voor diegene die wat langer naar het buitenland wil.

TTS Rijssen



Tegen de avond zoeken we weer een plekje. Dit keer op een echte camping want we moeten eens een keer weer douchen, schoonwater bijvullen, vuilwater lozen, kleren wassen, accu´s volladen, internetten etc. We vinden een camping waar dat allemaal kan, en zijn dan ineens ook erg druk met allerlei klusjes.

Als afsluiter van de dag eten lekker hutspot met vlees, heerlijk!!! Wat is het toch weer lekker om baas te zijn over je eigen ontbijt, middag− en avondeten, wanneer je eet en wát je eet.


...bus weer veilig in Den Ham!



Cape Reinga

09-05: Heerlijk geslapen na een nachtje ‘wildkamperen’. Als we weer richting het noorden rijden komen we langs Ninety Mile Beach, een stuk recht strand die als weg gebruikt mag worden en waar je prachtig met een 4-wheeldrive overheen kunt rijden. Wij houden het bij een stukje wandelen. Met de camper mogen we alleen op verharde wegen komen.


De wegen zijn hier enorm bochtige en gaan constant op en neer, dat opgeteld bij linksrijden en ‘het stuur aan de verkeerde kant’ is het nog een hele klus. Nadeel van zo’n verkeerd stuur is, dat de versnellingspook wél aan de normale kant zit, dus schakelen met links. Het fingerspitzengefühl is er nog niet helemaal, maar het went, alleen nog even opletten bij rotondes en kruisingen.

Achter in de middag zijn we dan op het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland, Cape Reinga. We lopen naar de vuurtoren aldaar en genieten van het uitzicht. Hier komen de Tasman Zee en de Grote Oceaan bij elkaar, dat geeft een mooi golvenschouwspel.


Vlak vóór het donker worden zoeken we een plaatsje op om te slapen. We rijden naar een DOC−camping, zeg maar een soort Staatsbosbeheercamping. Een grasveld op een hele mooie plek aan de oceaan maar zonder al teveel voorzieningen. Paar dollar in een envelopje doen en kamperen maar (nadeel: geen internet− en mobiele telefoonbereik).

Vanmorgen krijg Laura schitterende tekeningen voor Moederdag (zie vorige blogbericht). Dan een lekker ontbijtje. We zijn er vanmorgen achtergekomen in welke plaats we zijn gearriveerd: Waiwera. De plaatsnamen hier zijn onmogelijk om uit te spreken en om te onthouden.


Als we alle spullen weer in de kastjes hebben gezet en er niets meer los door de camper kan ‘zweven’ gaan we weer op weg. Ons eerste doel op is cape Reigna. Dat zullen we vandaag wel niet halen. Eens kijken hoe ver we komen.

De route die we hebben is prachtig maar ook bochtig. Als we bijna bij een nationaal park zijn waar de Kauri bomen groeien wordt Toon misselijk. De weg is te smal om de camper direct aan de kant te zetten. Als Edwin uiteindelijk kan parkeren doet Laura de zijdeur van de camper open en hangt Toon uit de deur. De lunch van vandaag komt op het asfalt, en dat was precies de bedoeling. Toon voelt zich helemaal opgelucht, en wij ook met onze brandschone camper!

We maken een wandelingetje naar de oudste Kauri boom en gaan dan verder. Op zoek naar een plekje waar we een nachtje gratis kunnen staan. Uiteindelijk vinden we een mooie plek op een soort parkeerplaats met wat picknickbanken. Alhoewel we geen woning zien lopen er een aantal hanen rond.

We koken een eenvoudige maaltijd en kunnen deze nog net voor zonsondergang buiten opeten. Dan lekker op tijd naar bed. Het is koud buiten.

Moederdag

Vanmorgen is Laura enorm verrast met drie fantastische tekeningen:


Toon: under the rainbow



Bente: New York, vanaf boven gezien



Huub: New York



Richting Northland

07-05: Vandaag dé dag! We gaan de camper ophalen. De kinderen hebben er erg veel zin in! Eindelijk weer een huisje voor onszelf. Na het ontbijt nemen we de “airbus” naar het vliegveld. Daar bellen we met onze camperverhuurder en al vrij snel komen ze ons ophalen. We worden erg vriendelijk geholpen en zijn zeer tevreden over alles. Er is echter wel een probleempje. De “groene kaart” van de camper is sinds eind april verlopen… Dat moet eerst geregeld worden voordat we de camper mee kunnen krijgen. Het duurt allemaal wat langer. De mevrouw van de camperverhuur vindt het allemaal erg vervelend. We krijgen het bedrag van één dag camperhuur terug! Dat is wel heel aardig. Zo willen we nog wel een paar halve uurtjes wachten. Dat loont!

Als alles voor elkaar is, we uitleg gekregen hebben over de camper, gekeken hebben waar er beschadigingen aan de camper zijn en alle handtekeningen gezet zijn kunnen we vertrekken. Dat valt nog niet mee! Links rijden met dit enorme gevaarte is écht wel even wennen. Ons eerste doel: de koelkast van de camper gevuld krijgen. De supermarkt is niet al te ver weg. Zonder problemen komen we er. We slaan flink wat boodschappen in en lunchen vervolgens in de camper.

Dan zetten we koers naar het noorden naar onbekende bestemming. We nemen highway 1. Na ongeveer 50 kilometer ontdekken we dat we bij het bekijken van de camper niet goed naar de voorruit gekeken hebben. Er zitten meerdere sterren in de ruit, en een flink aantal kleine steenslag-gaatjes. Ook zit er een barstje in… We bellen meteen de camperverhuurder. Het is goed dat we het direct melden. Er wordt een aantekening gemaakt dat de voorruit op diverse plekken beschadigingen bevat. Eigenlijk zijn we er wel blij mee. Een ster meer of minder tijdens onze huurperiode maakt dan ook niet meer uit. Dat kan weer wat aardig wat dollars schelen zeg maar!

’s Avonds komen we op een camping. Eigenlijk zouden we wel willen “wild-kamperen”, maar we vinden het mooi geweest. Het is inmiddels donker en we moeten eerst nog wat beter wennen aan het rijden hier. We krijgen een plekje pal aan de oceaan. ’s Avonds nog een broodje eten en dan lekker slapen in de camper.

Auckland

6-5: Na een heerlijk ontbijtje bij het restaurant van het hotel rommelen we nog wat op onze kamer. Dan gaan we de stad in. We hebben de kinderen alle drie $ 25 dollar zakgeld gegeven voor de tijd in Nieuw-Zeeland. Dat geld brandt natuurlijk in de zak, dus vandaar dat ze wel zin hebben om de stad in te gaan. (Souvenir)winkels kijken is geen probleem.


We slenteren rond, merken op dat ook hier de mensen ontzettend vriendelijk zijn, drinken ergens een bak koffie en ver in de middag scoren we bij de plaatselijke supermarkt wat spullen voor onze lunch. We kopen alleen maar gezonde dingen! Na de tijd op Tahiti was zowel bij ons als bij de kinderen de behoefte daaraan enorm: brood, kaas, ham, wortels, coleslaw, tomaatjes! Heerlijk!

Aan het eind van de middag zijn we weer bij het hotel. We lummelen weer wat op de kamer, draaien een wasje en eten ’s avonds een hapje. In dit hotel zijn ze erg vlot. Voor de kinderen is het ontbijt gratis (normaal $ 5 per kind), ’s avonds ronden ze het bedrag met $ 8 af naar beneden. Een verademing na Tahiti, waar voor alles flink betaald moet worden.