Wat toevallig dat wij dezelfde grap hebben bedacht! Wat zal jullie familie geschrokken zijn.
We vinden het zo ontzettend leuk dat we het verhaaltje op internet hebben gezet. Het staat bij het bericht van de reacties op onze 1-aprilgrap. Er komt ook nog een foto bij.
Bedankt voor het mailen en heel veel plezier nog op jullie wereldreis.
Groetjes,
Malou Petter
NOS Jeugdjournaal.
01-04: De kinderen waren vanmorgen al vroeg wakker in verband met de verjaardag van Bente. De hotelkamer waarin we verblijven hebben we versiert met slingers, en Bente krijgt op bed haar cadeautjes: een zonnebril, een borstel en kam, een kaarsje voor op de taart en een heel mooi wandkleed.
De tatoeage voor haar verjaardag die we “gisteren” hebben laten zetten is natuurlijk een 1 APRIL-GRAP! Deze grap heeft ons nog wel enige moeite gekost. Al vanaf Salta (ARG) hadden we voorpret en waren we op zoek naar een tijdelijke tatoeage. Die zijn hier echter nergens te krijgen. Alleen echte! Veel mensen hebben inderdaad een tatoeage, maar kinderen écht nog niet! Uiteindelijk vonden we in Arica een leuke vent die snapte wat de bedoeling was. Hij tekende een mooie vlinder op een wit papiertje, met carbonpapier eronder. Aan de onderkant van het witte papier kwam de vlinder zodoende in inkt. Vervolgens de arm van Bente ontvetten met alcohol, het papier met de vlinder in inkt er tegenaan en voilà! Net echt! Snel wat foto’s maken, en wachten tot het 1 april is! De oma’s en vooral tante Wilma zijn er flink ingestonken! Later zagen we op internet dat het Jeugdjournaal in Nederland bijna dezelfde grap heeft uitgehaald!
Na de cadeautjes voor Bente en het ontbijtje hebben we ons klaargemaakt voor het skypen met Bente haar klas. De oma’s zouden samen gaan trakteren in Bente’s klas. Tante Wilma zou de traktaties verzorgen. Wat zij en de klas niet wisten is dat we zouden gaan skypen! Het was erg leuk en bijzonder. De klas heeft voor Bente gezongen terwijl zij hier in Chili op de stoel stond, ze kon vertellen wat ze heeft gekregen, de klas kon vragen stellen. Helemaal top! En we konden elkaar helemaal live zien en horen natuurlijk! Het was gewoon jammer om de sessie te beëindigen!
Na het skypen hebben de kinderen zich in de keuken, in de kelder van het hotel vermaakt met: afwassen! Lekker kliederen met kannen water. Rond 11 uur gaan we dan de stad in. Daar gaan we ergens gezellig koffie drinken met een taartje. De ober snapt het helemaal en steekt meteen het kaarsje in de taart dat we hebben meegenomen. We laten het ons lekker smaken en gaan verder de stad door. Eigenlijk hebben we het al wel een beetje gezien hier, maar we moeten nog flink wat dagen doorbrengen hier. We blijven namelijk wat langer in Viña del Mar in dit hotel dan in eerste instantie de bedoeling was. Geschikte cabañas zijn hier in de buurt nergens te vinden. Dit hotel komt het meest in de buurt wat we zoeken. We moeten namelijk binnenkort de spullen uitzoeken die weer in de auto in de container naar Nederland gaan en de spullen die in de twee rugzakken verder mee op reis gaan. We hebben dus ruimte nodig om de auto te prepareren.
We gaan nog met een funicular de berg op en af, en slenteren dan weer naar de kust. We bekijken de Grote Oceaan vanaf een aantal rotsen, gaan aan de kust lekker een hapje eten, slenteren weer naar het centrum, scoren nog een ijsje/koffie en dan weer naar het hotel. Van niks doen wordt je erg moe. We gaan dan ook op tijd naar bed.
1-4: Vandaag een heugelijke dag. Bente is jarig! ZEVEN jaar alweer! Haar felbegeerde verjaardagscadeau heeft ze gisteren gekregen: een kleine tatoeage! Al weken heeft ze hierover lopen zeuren. Tatoeages zijn hier in Zuid-Amerika enorm ín. Jong en oud heeft tatoeages. Wij vonden haar eigenlijk nog wat jong, maar hebben ons toch laten overtuigen door een enorme enthousiaste tatoeëerder hier in Viña del Mar. Hij is bovendien gecertificeerd, wat ons gerust heeft gesteld. Bente ziet de tatoeage als souvenir van deze reis, zodat ze er altijd aan kan denken. Ze wist precies wat ze wilde: een paarse vlinder!
Bente vond het eerst wel wat spannend en pijnlijk, en moest een beetje huilen. Maar bikkel dat ze is, heeft ze het prima doorstaan. Het resultaat mag er zijn: een prachtige vlinder op Bente’s bovenarm. Wij moesten zelf nog wel even slikken…
30-03: Vandaag, woensdag 30 maart, zijn we precies op de helft van onze reis. We hebben al heel veel mooie ervaringen opgedaan, waar er naar alle waarschijnlijkheid even zo vele bij zullen komen.
30 maart 2011
29-03: Vandaag gaan we het laatste stuk van onze reis door Zuid-Amerika met eigen bus afleggen. We gaan van La Serena naar Viña del Mar. Vandaar uit die plaats gaan we de ‘verschepingsoperatie’ doen. De haven is dan wel in Valparaiso, maar Viña ligt er net boven en is een plezieriger plaats om te verblijven.
Gisteren hebben we de instructies gekregen hoe de betaling van de container en de zeereis plaats moet vinden. Dat is nog niet zo eenvoudig, er moet namelijk in US-dollars worden betaald op een Chileense rekening aan een Duitse reder (HamburgSüd). Edwin gaat met Huub en Toon eerst naar de plaatselijke Rabobank (wij zijn tenslotte klant), maar zij kunnen ons niet verder helpen. Wel belt de Rabo-adviseur met iemand van de BCI-bank waar HamburgSüd haar rekening heeft. Dan naar de BCI-bank. We horen dat er in cash dollars betaald moet worden. Na enig overleg blijkt dat deze dáár kunnen worden aangeleverd en zij zorgen dan voor een transfer naar de bewuste rekening. Dit betekent dus eerst cash dollars zien te krijgen. De bank gaf aan dat het ook nog ‘gave biljetten’ moeten zijn, anders worden ze niet geaccepteerd, dus geen penstrepen, stempels of scheuren. Het eerste wisselkantoor heeft onvoldoende dollars in kas. De tweede heeft er voldoende, en ook nog gave. Mooi, dan eerst een vracht peso’s pinnen. Eén pinautomaat halen we bijna leeg. Mét het geld in onze ‘knip’ halen we het nét. Gauw dollars halen en weer naar de bank. Hier wordt een transfer-formulier uitgeschreven en de kassier neemt de dollars in ontvangst en stempelt het transfer-formulier af. De betaling is dus gedaan. We nemen contact op met de reder dat de betaling is geschied……weer een stap afgerond.
Ondertussen heeft Laura met Bente schoolwerk gedaan en onze kamers ontruimd. Rond 12 uur kunnen we dan de auto in en op weg naar Viña del Mar. Grotendeels is dit voor ons een bekende route (ruta 5) omdat we deze ook al naar het noorden hebben gereden. Deze weg volgt de oceaankust. Toch altijd een mooi gezicht die grote witte golven in een diepblauwe oceaan.
Tegen de avond zijn we in Viña. Deze stad ziet er een stuk beter en mondainer uit dan Valparaiso hoewel ze zo ongeveer aan elkaar liggen. Na enig zoeken vinden we een redelijk hotel. We willen hier een paar nachten blijven om een en ander te regelen, daarna gaan we op zoek naar een cabaña zodat we wat meer ruimte hebben om onze bus te prepareren voor verscheping naar Nederland.
28-03: Vandaag een lummeldag. Alles lekker langzaam. De stad hebben we eigenlijk al gezien, maar La Recova (een toeristenmarkt in het centrum) nog niet echt. Daar gaan we tegen elven naartoe. We proberen wat souvenirs te scoren voor het thuisfront en gaan ergens lunchen. Echt Chileens: empanadas en cazuela.
empanadas
Dan weer verder struinen. We komen in een soort winkelcentrum, genaamd Caracol. Dat betekent slakkenhuis. Er is geen trap, maar je kunt rondlopen, waardoor je steeds hoger komt. Er zijn leuke winkeltjes te vinden. Ook ontdekken we een kapper, en dat is hard nodig. Edwin en de kinderen laten zich kortwieken. Laura wacht op een kapper waar ze ook haar haar durft te laten verven. De mevrouw vindt het wel leuk en na de knipbeurt is iedereen tevreden.
In het slakkenhuis vinden we ook een winkeltje waar ze misschien het probleem met de R4-kaart van de Nintendo van Bente kunnen oplossen. Helaas hebben we de “Nin” niet bij ons. Maar tot 20.00 uur kunnen we terecht. Dat is mooi. We gaan weer richting hotel en nemen onderweg nog een koffiepauze. Bij het hotel rommelen we nog wat met de Nintendo’s, internetten nog wat en tegen de avond gaan we weer naar het “computerwinkeltje”. De man weet het probleem op te lossen. Bente heeft een nieuwe kaart met nieuwe spelletjes. Mooi geregeld! Nog ergens wat eten en dan is de dag alweer om.
27-03: Na een goede nachtrust worden we wakker en merken dat de stroom er af is. In de hele regio blijkt dit het geval te zijn. Gelukkig kunnen we wel warm douchen. Ook het ontbijt is geen probleem. Roerei, broodjes en zelfs een pannenkoek! We beseffen dan dat het maar goed is dat we gisteren gepind hebben, want betalen met creditcard zit er zonder stroom niet in. En ook pinnen kan niet zonder stroom. De auto staat op de parkeerplaats naast het hotel die afgesloten is door een elektrisch hek. Gelukkig is dit hek ook met de hand te bedienen.
Als we onderweg zijn willen we tanken, maar dat is zonder stroom ook niet mogelijk! Gelukkig hebben we nog genoeg peut en ook nog een jerrycan met 15 liter. Wat is er voor veel zaken eigenlijk stroom nodig! Maar alles is gelukt. Op weg naar La Serena. Een beetje een nadeel van een lang smal land als Chili is, dat je geen 'rondje' kunt maken. We moeten dus nu af en toe eenzelfde stuk terugrijden richting Santiago, het is niet anders!
Het eerste stuk hebben we mist. Dat is voor het eerst! Later wordt het zicht weer beter. In La Serena kiezen we een leuk hotel uit de Lonely Planet uit. Laura dingt eerst nog even wat van de prijs af, het is immers laagseizoen. Voor een prima prijs kunnen we nu weer overnachten, parkeren, internetten en ontbijten. Goed geregeld. De kinderen doen nog wat schoolwerk, we gaan ergens wat eten en gaan weer gestrekt.
26-03: Vandaag een relax-dag. Ontbijten, lummelen en de stad in. Er is in Copiapó een mineralen (stenen) museum waar we een kijkje gaan nemen. Er liggen mineralen van over de hele wereld. Op de bijschriften staat aangegeven waar het mineraal gevonden is en uit welke verbinding deze bestaat. De kopermineralen hebben schitterende blauwe kleuren. Er zijn ook fluoriserende mineralen in een soort kast waar je zelf het lichtknopje kunt bedienen. De kinderen zijn net zo enthousiast als ons over de kleuren en vormen die in de natuur zelf voorkomen.
Na het museum een bak koffie voor ons en voor de kinderen een jugo de leche (milkshake). Copiapó is eigenlijk best een leuk stadje merken we. Leuke terrasjes, moderne winkels, een mooie plaza en een fijne sfeer. Op de plaza is een marktje met snuisterijen, souvenirs of zo je wilt: GBR-etjes. Overal worden ook mineralen/stenen aangeboden. Geheel geïnspireerd door het museum voegen we hier en aantal stenen aan onze collectie toe.
Bij de Unimarc doen we wat boodschappen voor de lunch en gaan dan naar ons hotelletje. Daar genieten we van de broodjes kaas en mortadella en dan komen de moetklusjes weer om de hoek kijken: schoolwerk… De kinderen hebben niet echt veel zin, maar uiteindelijk komt het wel af. ’s Avonds willen we ergens gaan eten. In de Lonely Planet staat dat er zelfs een chinees restaurant is! Dat is een keer wat anders. De blijkt echter niet (meer) op de aangegeven plek te zitten. Later lopen we er bij toeval langs, maar het ziet er niet echt aantrekkelijk uit. We kiezen voor La Terraza waar we weer de normale restaurantkost van hier kunnen krijgen.
Jaren speelden we met de gedachte om met ons gezin een wereldreis te maken. In 2007 zijn we voorzichtig met de voorbereidingen begonnen. Op 15 november 2010 zijn we vertrokken voor een reis van ongeveer 9 maanden. Blijf ons volgen.
Hoi Toon, Bente en Huub,
