Quake-repair

20-05: De ochtend gebruiken we voor schoolwerk, tanken en boodschappen en gaan dan op weg, verder naar het zuiden. Het weer is goed, dus is het prettig en relaxt rijden.






In de loop van de middag komen we aan in Christchurch, de grootste stad van het Zuidereiland, welke aan het begin van dit jaar zwaar is getroffen door een aardbeving. Omdat we hier 15 jaar geleden ook zijn geweest willen we graag zien hoe het er nu uitziet. We rijden zover mogelijk het centrum in en parkeren de camper aan de rand van een park. Enige schade is dan al te zien. Te voet gaan we écht het centrum in en wordt het al snel duidelijk dat de aardbeving hier erg heeft huisgehouden. Veel huizen, winkels, kantoren en andere gebouwen zijn geheel of gedeeltelijk ingestort of staan leeg. Het hart van het centrum, rondom de bekende kathedraal, is hermetisch afgesloten. Een vreemd gezicht, zo’n mooi relaxt Engels aandoend centrum, nu spookachtig leeg. De ziel is uit de stad. Van een inwoner krijgen we te horen dat het centrum nog wel 10 jaar gesloten kan blijven, er moeten nog 200 gebouwen worden gesloopt. Tja, en wat gebeurd er dan? Komen mensen en bedrijven ná zo’n lange periode nog wel terug? Of hebben ze elders hun plekje gevonden?

We lopen nog wat rond door de stad maar besluiten hier niet te blijven. Vanaf Christchurch willen we dwars door Nieuw-Zeeland naar de westkust. We nemen weg 73 en gaan richting Arthurs Pass. In een klein plaatsje, Springfield, vinden we een basic-camping waar we onze camper stallen voor de nacht. Morgen de pass over.