Villarica en Pucon

07-01: Vandaag hebben we niet heel veel op het programma staan, we willen ons voorbereiden op het oversteken van de grens met Argentinië en de formaliteiten die daar voor de auto bijhoren. De afstanden in Argentinië, tussen de verschillende dorpen, zijn veel groter dan hier in Chili, dus de voorraden moeten we weer even aanvullen. Dus eten, water en diesel op peil brengen. Verder moeten we nog een gasbus aanschaffen, anders hebben we niets aan ons mooie spiksplinternieuwe 2-pitsgasstelletje.

Na het opruimen van de cabaña vertrekken we van Villarica naar Pucón. Vandaag zien we alweer dat we er gisteren (bij helder weer) goed aan hebben gedaan om de Villarica-vulkaan te fotograferen, want nu is er bewolking en zit de top van de vulkaan in de wolken. Het is altijd zo dat je iets gelijk moet doen en niet moet uitstellen, want een dag later kan het vaak weer heel anders zijn. Dus gelijk doorpakken, en niets uitstellen als je iets wilt!!

Na het aanschaffen van een 5-kg gasbus rijden we Pucón binnen. Als eerste brengen we een kratje vol vuile was naar de lavandaría. Om 18.00 uur zou deze klaar zijn, dat vinden we té laat, we praten het af op 16.00 uur. Dan op zoek naar een apotheek want Edwin heeft weer redelijk last gekregen van hooikoorts. Met de spaanse vertaling op zak (la fiebre de heno) stappen we op een ’witte jas’ af. Dan is de klus snel geklaard. Met twee doosjes desloratadine-tabletten gaan we weer op pad. Na de aankoop van 5 liter water zijn de moet-klusjes geklaard. Verder struinen we wat door Pucón, een toeristische plaats die wat Oostenrijks/Duits aandoet en veel backpackers trekt. Dit is dé plek om te gaan raften, vulkaan-beklimmen, abseilen, mountainbiken etc., zeg maar dé plek om je adrenalinepeil omhoog te jagen. Ook zijn hier veel winkeltjes met snuisterijen, restaurantjes etc.

Na een warme maaltijd en een ijsje gaan we richting de lavandaria om onze was op te halen. Deze is gewassen en gedroogd en bijna opgevouwen. Laura helpt nog even een handje mee met het opvouwen van de laatste kledingstukken. We gaan dan nog een stukje rijden richting de Argentijnse grens.

In het laatste echte dorpje vóór de grens, Curarrehue (een dorp van de Mapuche-indianen), kunnen we geen goed onderdak vinden, dus we rijden terug naar het één na laatste dorpje (naam is ons onbekend) en nemen een cabaña. Deze is erg basic, maar er zijn 5 bedden met een dak erboven en dat is voor ons voldoende om een nachtje te slapen. Het warme eten hebben we al op dus dat hoeven we hier niet meer klaar te maken. ’s Avonds doen we nog wat schoolwerk en bereiden de dag van morgen voor.