Aardbeving nee, vulkanen ja!

06-01: Zo, hè hè…….eindelijk weer internet!! We kregen al wat verontrustte mailtjes waar onze stukjes bleven. Nou, de stukjes hebben we wel geschreven, alleen hadden we geen kans om ze te plaatsen. We gaan nu de schade inhalen. Ook kregen we berichten uit Nederland over een aardbeving in het zuiden van Chili. We hebben net gezocht op internet en met moeite wat kunnen vinden op internet. Zondag een beving 70 kilometer ten noorden van Temuco. Wij zitten nu circa 60 kilometer ten zúiden van Temuco maar hebben er niets van gemerkt, niet feitelijk maar ook niet van anderen, niemand heeft het er over. Wij maken het dus goed!!! Nu even weer terug naar de realiteit….

Vanochtend weer stralend weer. We treffen het wel want we hoorden dat het vóór gisteren een aantal dagen slecht weer is geweest en er geen vulkaan te zien is geweest. Hier zijn de weergoden ons goedgezind. Na het schoolwerk breken we op en rijden terug naar Curacautin, om zodoende naar het National Park Conguillo te kunnen komen.

Na Curacautin krijgen we al snel weer ripio (steenslag, met grove stenen en w-w-w-w-wasborden…). Later vandaag zal blijken dat we dit bijna de hele dag hebben, zeker zo’n 100 kilometer. Het is onze eigen Dakar-rally, maar dan zonder camera’s. Al een eind voor de ingang van het park rijden we recht op de Llaima-vulkaan af, een bijna perfecte stratovulkaan-vorm.

In het noordelijk deel van het park zijn ze druk met de weg bezig om deze enigszins te fatsoeneren, na de eruptie op 1 januari 2008. Sommige stukken weg zijn wel erg bar en boos en zijn met moeite te nemen, maar we slaan ons er door heen. In dit park zijn ook een aantal mooie kristalheldere meren te zien. Het water is zó helder dat je met gemak bomen en boomstronken diep in het meer kunt zien liggen.

Het zuidelijkste deel van het park bestaat uit een grote lava-vlakte, rotsig en zwart. De weg slingert dwars door deze vlakte. Pas een eind buiten het park hebben we weer een stukje asfalt. Daar kun je af en toe echt naar verlangen! We rijden door naar Villarica, een wat grotere plaats aan het Villarica-meer en met uitzicht op alweer een andere vulkaan, de Villarica-vulkaan. Dit is een erg actieve vulkaan met een rookpluim erboven. In 2001 hebben Laura en Edwin deze nog beklommen en op de top gestaan en in de krater gekeken. In dit plaatsje vinden we weer een cabaña. Binnenkort willen we de grens over en via Argentinië wat verder naar het zuiden rijden. Jullie horen nog van ons.