Argentina

08-01: Na het opstaan kopen we bij de plaatselijke kiosk verse broodjes, die net uit de steenoven achter de kiosk komen, en een paar eieren voor het ontbijt. Terwijl dit geprepareerd wordt, doen de kinderen nog wat schoolwerk.



Als we gaan rijden kopen we eerst nog gauw even een paar extra broodjes voor onderweg. De eerste stop is in Curarrehue. Hier konden we gisteren geen slaapplek vinden, maar vandaag is er feest in het dorp. We komen diverse gaucho’s achterop die in vol ornaat op weg zijn naar het dorp. In het dorp zelf is het officiële deel al begonnen bij het gemeentehuis c.q. brandweerkazerne. We gaan er even uit om het een en ander eens even te aanschouwen. Er zijn veel bobo’s uit de hele regio, evenals een militaire blaaskapel, de voltallige plaatselijke brandweer met al hun materieel, de plaatselijke voetbalclub, de fanfare etc. Maar op een gegeven moment begint het officiële deel ons toch té lang te duren. We hebben meer te doen, dus we gaan weer verder.

Via een prachtige route rijden we langs de Lanin-vulkaan en richting de Argentijnse grens. Het laatste stuk gaat weer over gravelwegen. Bovenop de Lanin-pas, en midden in de negorij, komen we bij de Chileense grenspost. Bij het eerste loketje (imigracion) moeten we een formuliertje wat in onze paspoorten zat inleveren en worden we uitgestempeld (salida). Bij het tweede loketje (aduana) gaat het om de autopapieren. Dit levert enig wenkbrauwen-fronzen op, maar ook hier komt een groot stempel op en het document verdwijnt in het archief. We zijn Chili uit!! Er mogen echter geen verse producten de grens over, dus de laatste 2 tomaten , paprika en een paar aardappels moeten in de biobak. We eten nog wel gauw onze laatste broodjes op met kaas.

Met volle mond komen we aan bij de Argentijnse grenspost. Het is hier best druk, maar na een poosje worden onze paspoorten ingevoerd in de computer en worden we ingestempeld (entrada). Dan door naar het douaneloket voor de auto. Ook hier weer wat wenkbrauwen-fronzen want er komt bijna nooit iemand aan de grens met een Nederlandse auto, dus deze papieren kennen ze helemaal niet. Ook is er wat verwarring omdat de bus op naam staat van ‘Rentmeesterskantoor Aman B.V.’, dus er wordt gevraagd of er wel toestemming is van het bedrijf om deze auto mee te mogen nemen naar Argentinië. We kunnen hun overtuigen dat deze toestemming er wel is. De douanebeambten hebben ook schik van de drie blonde kinderen met hun oranje ‘HOLLAND’-shirtjes. Gauw een paar stempels en we mogen door. Bij het wegrijden worden we uitbundig uitgezwaaid door het personeel. We zijn in Argentinië!!

Na nog een kleinstukje gravel komen we op een prachtig verharde weg en rijden via Junin de los Andes naar San Martin de los Andes, een mondaine plaats in het noorden van Patagonië. Bij een ACA-camping (zusterorganisatie van de ANWB) vragen we naar een cabaña, die is extreem duur, maar we kunnen er wel voor een prikkie de tent opzetten. We kijken nog even verder in de stad maar kunnen geen geschikte plek vinden. We besluiten maar te gaan kamperen. Op vertoon van onze ANWB-pas krijgen we ook nog een redelijke korting, dus helemaal voor een prikkie. We betalen gelijk voor nog een nacht (goed voor ons budget!!).

Langs een bergbeekje zetten we gauw onze twee koepeltentjes op en mieteren de slaapmatjes en –zakken er vast in. Dan gaan we de stad in om te pinnen (Argentijnse pesos) en om wat te eten. In de stad is het erg gezellig en druk. Ook hier is er een soort jaarmarkt, de hele hoofdstraat is afgezet voor voetgangers, straatartiesten, marktkraampjes etc. Rond 21.30 uur zijn we weer bij de tent en maken ons bedklaar. We splitsen ons op in een groepjes van 2 en 3 en gaan onder zeil.