22-6: Vandaag nemen we contact op met de camperverhuurder. We wilden niet gelijk klagen, maar nu een koplamp het niet meer doet, de lamp in de wc het heeft begeven, de tafel instort als je er op leunt, de kraan water lekt op de kookplaat (en als we iets scheef staan ook op de grond) en de gaspitten steeds weer uitgaan, vinden we het genoeg geweest. Als Edwin aan de telefoon is en Laura probeert wat broodjes te roosteren blijkt ook de broodrooster het te hebben begeven. We krijgen er haast de slappe lach van! We mogen van Apollo de problemen bij een garage laten oplossen en krijgen twee telefoonnummers van garages in Canberra. Als we deze garages bellen, blijkt dat de economische crisis hier in geen velden of wegen is te bekennen want beiden zitten compleet vol. Eén zelfs tot 2 september! Dat schiet niet op. We nemen maar weer contact op met Apollo en spreken af dat we ons bij hun vestiging in Melbourne melden. We moeten maar even doormodderen.
Dan op weg naar wéér een museum. We zouden bijna de indruk wekken dat we zeer cultureel zijn ingesteld. Valt reuze mee hoor! Vandaag het National Museum of Australia. Het verleden, heden en de toekomst van Australië wordt er ten toon gesteld. Het gebouw op zich is al fantastisch om te zien. Een knap staaltje moderne architectuur.
Bij de ingang moeten we onze rugzak inleveren. Om te voorkomen dat we hem bij vertrek vergeten, stoppen we ook de autosleutels erin (bij vertrek bleek dit een schot in de roos: we waren de rugzak met paspoorten e.d. werkelijk vergeten mee te nemen en moesten weer terug).
Het leukste onderdeel vonden we de toekomst van Australië. Voordat we een futuristische auto of een hypermodern gebouw op de computer mochten ontwerpen werden we op de foto gezet. Toen alle ontwerpen klaar waren konden we met een 3D-bril kijken naar een animatiefilm waarin onze ontwerpen en foto’s voorbij kwamen! Geweldig leuk!
Rond 15.00 uur gaan we rijden richting Cooma. Daar weer het bekende ritueel. Rond 18.30 gaan we naar de camping. Bij de receptie wordt Edwin, met een kwinkslag, gevraagd of hij gepensioneerd is. Inmiddels helemaal aan zijn nieuwe leeftijd gewend, beantwoordt hij deze vraag met: “Ja hoor!” En voilà: senioren korting! Dan koken en onder de wol. Het gaat vriezen hier vannacht! En trouwens: in Bathurst en omgeving waar wij een paar dagen geleden waren ligt inmiddels een pak sneeuw! Net op tijd weg!
24 juni 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Haha, die sleuteltruc ken ik nog van de tijd dat jij borstvoeding gaf en je afgekolfde melk niet wou vergeten. Dan legde je de autosleutels ernaast in de koelkast :-)
BeantwoordenVerwijderenDat ze je toch gepensioneerd schatten.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het door het baardje komt.
Gaat dit er nog af in Nederland.
Groeten Ingrid.