Fawlty Towers (Hotel op stelten)

05-04: Vandaag is het de bedoeling dat we naar een ander hotel gaan. Het hotel waar we zitten, Cerro Castillo, gaat voor 2 dagen sluiten. Het water gaat er 2 dagen af. Waarom, is voor ons tot op heden nog een raadsel. De bazin is vandaag niet aanwezig, dus we moeten even met het personeel overleggen. Omdat er buiten ons geen gasten aanwezig zijn, heeft iedereen tijd om zich met onze vragen bezig te houden. Dat schiet lekker op. Overleggen met 5 man, waarvan 1 iemand een beetje Engels kan… En wij nauwelijks Spaans...

Van de bazin begrepen we laatst dat de auto achter het hek kan blijven staan, van het personeel begrijpen we dat de auto aan de straat moet… Niet zo prettig. Van de bazin hadden we begrepen dat we wel in onze kamer konden, maar het personeel verteld dat we het hotel niet in mogen... Dat heeft met, jawel, je leest het goed: BELASTING te maken? De deur zou worden verzegeld. Wij snapten er geen snars van.

Bovendien zou er niemand in het hotel aanwezig zijn. Op zich niet erg, maar omdat we in dit hotel wel bijna 2 weken zouden verblijven durfden we het aan om een bankpas en creditcard door DHL naar ons “vaste” adres te laten sturen. Laat die nou uitgerekend op één van deze twee dagen aankomen… Ja, hij gaat weer lekker. Later blijkt dat er toch iemand aanwezig is. Het personeel begreep geen snars van ons verhaal over een pakketje.

Uiteindelijk waren alle problemen opgelost en konden wij vandaag nog onze spullen uitzoeken. Wat gaat in de auto, en wat gaat er in onze twee rugzakken. Nou, dat is niet zo moeilijk: bijna alles in de auto. Het minimalisme is weer van toepassing na vertrek van de auto. Dat worden weer veel foto’s met daarop dezelfde kleding aan! Excuus alvast!

Na het uitzoeken van de spullen worden we door de bazin naar het andere hotel gebracht. Het is dichtbij en heet Offenbacher-Hof. Van de buitenkant waren wij er zelf niet enthousiast over geworden, en ook van de naam niet, maar binnen is het prima. We dumpen onze spulletjes op de kamer en gaan de stad in.

Er waren nog wat klusjes te doen: een knoop aan een broek laten zetten, getekende formulieren laten scannen en mailen i.v.m. het verschepen van de auto en Laura is naar de kapper geweest. Dat was in een caracol (slakkenhuisvormig winkelcentrumpje) met daarin wel 49 kapsalons! Dat kregen we pas door nadat Laura bij de eerste de beste kapsalon onderhanden was genomen. De kapster dacht anderhalf uur nodig te hebben voor knippen,verven en föhnen, maar binnen 40 minuten was het al klaar! En het zag er nog goed uit ook!

Weer terug in het hotel nog wat lummelen op de kamer en op tijd naar bed.