06-04: Vanmorgen na het ontbijt toch maar even naar hotel Cerro Castilo gelopen om te checken of we inderdaad wel bij onze bus en in onze kamer kunnen. Stel je toch eens voor, dat we morgen onze bus niet achter het hek vandaan kunnen krijgen omdat er niemand aanwezig is, dan kan de bus niet in de container en missen we letterlijk de boot en onze vlucht naar Paaseiland. Maar even niet aan denken, positief blijven!!


Het hotel is inderdaad officieel verzegeld (clausurado), maar er is gelukkig wel iemand en de poort en een achteringang zijn gewoon open, gelukkig maar. We leggen de laatste hand aan de auto, accuklemmen alvast een beetje losmaken, antenne van het dak etc. Alles zit al in dozen en plastic kratjes, maar deze moesten nog worden vastgestouwd en vastgesjord zodat ze niet alle kanten op vliegen tijdens het transport van de container. Ook leggen we de sjorbanden voor de auto en andere benodigdheden (zaklamp, gereedschap, safelock voor de container etc.) vast klaar in de auto.

Als alles zeker en muurvast in de auto zit zijn we weer klaar bij dit hotel en gaan we de stad in. We gaan, zoals de kinderen het zeggen, naar de “opa’s”. Dit is zo’n heerlijk ouderwetse en oubollige lunchroom/restaurant. Volgens de Lonely Planet bestaat confiteria al meer dan 80 jaar. De op leeftijd zijnde obers hebben nog echt van die keurige ober-outfits. Inmiddels zijn we hier kind aan huis, omdat we elke dag wel even een ‘bakkie komen doen’. De kinderen hebben het al weer zover geschopt dat ze achter de bar mogen staan. Ook krijgen ze vaak nog even wat chocolaatjes toegestopt. We verbazen ons er telkens weer over dat het hen altijd lukt om weer ergens ‘achter’ of ‘in’ te mogen kijken.

Het kantoor van Tur-Bus zit dicht, anders hadden we mooi even kaartjes (Viña del Mar – Santiago) kunnen halen voor vrijdag, maar dat moet morgen dan maar. Als de bus in de container zit, dan kunnen wij met een gerust hart naar Santiago gaan. We hebben het hier nu wel gezien en hebben dan ook nog een weekje in Santiago.