Verder noordwaarts...

17-03: Vandaag vertrokken uit Iquique, een onverwacht mooi en relaxte stad, kortom een verrassende ontdekking. We moeten een dertig kilometer oostwaarts terugrijden om weer op ruta 5 te komen. Deze weg voert ons net als enkele dagen gelden dwars door de Atacama-woestijn, de droogste plek op aarde. Op veel plaatsen hier heeft het nog NOOIT geregend. Het is hier echt ‘woest en ledig’.

Vandaag willen we helemaal naar het noorden van Chili, naar Arica, gelegen vlak aan de Peruaanse grens. Volgens de kaart zo’n 250 kilometer, dat is dus te doen. Ondanks dat het allemaal woestijn is moeten we af en toe nog fors klimmen en dalen. Dat gaat hier met enorme lange hellingen (25 – 30 kilometer) aan één stuk, niks haarspelden. Vooral het afdalen gaat dan erg lastig, want de snelheid ligt dan al gauw te hoog en er moet natuurlijk niet té veel geremd worden want dan heb je na een paar kilometer geen remmen meer over. Er zijn dan ook veel ‘emergencia pistas’ en aan de sporen te zien worden die ook nog al eens benut. Maar wij hebben ze gelukkig niet nodig. Bij de grens tussen twee regio’s is er nog weer een beperkte politiecontrole, maar dat stelt niet al te veel voor. We gebruiken deze verplichte stop om even wat te drinken.

Rond drie uur zijn we in Arica en zoeken een slaapplek. De eerste is gelijk raak, een mooi degelijk, schoon en licht hostel waar we twee kamers nemen, één voor de kinderen en één voor ons. We gaan de stad nog even in om wat boodschappen te doen voor het avondeten. Bij een kledingwinkel vragen we nog even naar wat korte broeken voor de jongens. De in december in Santiago gekochte korte broeken zijn van achteren tot op de draad versleten. Onze vraag is wat ongelukkig omdat hier net de nieuwe wintercollectie in de winkels hangt, tja en daar zit geen korte broek meer tussen. De verkoopster duikt even een paar minuten het magazijn in en komt terug met een restantje zomerkleren. Er zit zowel voor Toon, als voor Bente en Huub wel wat tussen aan korte broeken, rokjes en shirts. Het mooie is dat het bijna geen drol kost, alles ongeveer € 1,50 per stuk, onder het motto: “anders blijft het toch maar in het magazijn liggen”. Met een tas vol kleren keren we ‘huiswaarts’.