Trapped

24-02: Vandaag een makkelijke dag. We hebben een bestemming op ongeveer 170 kilometer van Iglesia uitgekozen, dat is goed te doen. We nemen ruim de tijd voor het ontbijt,schoolwerk en koffie. Net ná de middag gaan we op pad. De route naar het noorden over weg 150 en ruta 40 is prachtig, af en toe lijkt het net of we door de Grand Canyon rijden.


Al na een paar kilometer wordt het duidelijk dat de onweersbui die we gisteravond in het noorden zagen, hier redelijk heeft huis gehouden. Op diverse lage plekken is zand en grind over de weg gespoeld, maar daar kunnen we wel omheen en doorheen. Als we ruta 40 opdraaien begint de weg te kronkelen en is het af en toe maar één auto breed, ook de tunnel die we tegenkomen, gelukkig is het erg rustig op de weg. Ook hier is het af en toe slecht gesteld met de weg, er liggen brokken steen en afgerukte planten op de weg. Hoe verder we komen hoe slechter het wordt. Op enkel plaatsen stroomt er water over de weg.

In de verte zien we de weg licht stijgen dus gaan we er van uit dat we geen last meer hebben van het overstromende water. Dit blijkt echter niet zo te zijn. Een paar keer lukt het ons nog om door het water te rijden, maar op een bepaald moment zien we dat de stroom te diep is en het water met geweld over de weg spoelt. Dikke keien worden door het water meegesleurd. Er staat een andere auto te wachten die het niet aandurft om er door te rijden. Ook wij durven het niet aan, teveel risico. Een pick-up die van de andere kant komt, lukt het maar nét. Dat is voor ons het teken om om te draaien richting Huaco. We moeten dan wel weer een aantal keren door het water, maar dat gaat nog.

In Huaco is echter niets anders te beleven dan modder en nog veel meer regen. We besluiten 40 kilometer terug te rijden naar San Jose de Jáchal, een plaatsje van nog enige betekenis. Daar aangekomen gooien we gelijk de tank weer vol diesel en pinnen maximaal. Ook proberen we hier een slaapplaats te vinden om het slechte weer af te wachten. De eerste hostel zit vol, maar de tweede heeft nog plek. Fijn, we hebben het gehaald, nu maar afwachten wat het weer doet. Als we zo in de lucht kijken ziet het er niet goed uit.

Op de terugweg hebben we gehoord dat ruta 40 naar het zuiden ook gesperd is door het water. Blijft de paso Agua Negro nog over, maar die zat vanmorgen ook al een poos dicht. Zoals Bruce Springsteen het zo mooi kan zeggen zijn we ‘TRAPPED’ in San José de Jáchal. We hebben een goed onderkomen gevonden en misschien is dit een gedwongen rustpauze, als het maar niet tot eind mei duurt. Er zit niets anders op dan afwachten. Van een ‘makkie’ werd het toch nog een spannende dag. Kortom, het gaan altijd anders dan je denkt.