geen Yellowstone

30-11: Na alle plichtplegingen van de ochtend, gaan we weer op pad. De auto moet eerst wel flink ontdooien. We rijden eerst weer richting Pinedale om boodschappen te doen. Bij de supermarkt krijgen we ‘vaste klanten’-korting ondanks dat we maar één keer komen (aardig hè!) en bij het tanken krijgen we twee grote bekers koffie voor noppes (weer aardig!!). Het is nog een dikke 130 mijl naar Yellowstone, dus dat kunnen we vandaag wel halen.

...hoezo, may be??

Wederom wat sneeuw- en ijswegen onderweg, maar ondertussen zijn we daar wel aan gewend. Vlak vóór Jackson stoppen we in een klein plaatsje, Hoback genaamd, bij een supermarkt om even iets te drinken. We vertellen de supermarkt-manager wat onze plannen zijn. Hij geeft aan dat alle wegen in Yellowstone gesloten zijn omdat er geen sneeuw wordt geruimd, een tegenvaller dus. Wel kun je er, volgens hem, met een tour doorheen. Dat is wel jammer, maar dan maar zo’n tour. De supermarkt-manager is ook erg behulpzaam en aardig (beetje zo’n type van de Albert Heijn-reclame), hij gaat onmiddellijk wat contacten van hem bellen en komt dan met de mededeling dat er op dit moment ook geen tours door het park zijn. Dat is tegenvaller 2. Wat hem betreft moeten we wel naar het park toe rijden want op de weg er naar toe kom je langs Teton National Park, met veel kans op wild. Omdat hij zo lekker voor ons aan het bellen is vragen we ook even naar campgrounds die open zijn. Hij weer bellen!! We kunnen bij de overbuurman terecht, maar die heeft ook geen water. We zouden eventueel kunnen douchen en badderen in het recreatie-zwembad van Jackson. Hij tekent alles in op een kaart. Dan gaan we weer op pad. Eerst even bij de buurman langs. Daar kunnen we vanavond altijd terecht, maar hij adviseert ook even in Jackson bij een campground te vragen, die heeft ook douches en toiletten.

  

Wij naar Jackson. Tjonge wat een dood wild langs de weg, er staan zelfs van die tekstkarren langs de weg die waarschuwen tegen overstekend wild ('CAUTION, big game migrating'). De campground in Jackson vinden we na een poosje. Daar kan niemand ons echt helpen maar er zijn inderdaad douches en toiletten open. Deze camping proberen we vanavond wel even weer.



We gaan nu niet meer richting Yellowstone rijden. We gaan naar het zwembad in Jackson. Deze blijkt wel open te zijn, maar we hebben een probleem omdat we geen zwemkleding bij ons hebben. Gelukkig is dat in het zwembad te koop. Kost een paar stuivers, maar dan heb je ook wat. De kinderen hebben dat ook wel een beetje verdiend na een paar dagen rijden. Pas om 15:30 uur kunnen we zwemmen want dan zijn de zwemlessen afgelopen. Onze kinderen worden regelmatig even teruggefloten door de in grote getale aanwezige lifeguards. Het blijkt dat in een amerikaans zwembad lang niet zoveel mag als in een Raaltes zwembad. Na een dik uur dobberen, zwemmen en glijden zijn we weer helemaal fris en uitgeloogd. Heerlijk na een aantal doucheloze dagen.

Bij de campground aangekomen is er nog steeds niemand te bekennen. Het gaat ons net iets te ver om onszelf zomaar ergens aan te sluiten, we besluiten 12 mijl terug te rijden naar Hoback (van vanochtend). Het is nu wel helemaal donker, met dus een aanzienlijk risico op overstekend wild. We nemen het risico en doen ‘kalm an’. Al gelijk staat er een grote ‘elk’ in de berm en we zien een wolf of coyote staan, wat het precies is kunnen we zo snel niet zien.



In Hoback aangekomen vragen we (bij de inmiddels bekende supermarkt) of we ergens wat kunnen eten, dat kan niet, dat kan alleen in Jackson (ja, daag!!!). We nemen een warme gegrilde kip mee uit de supermarkt en melden ons bij de buurman voor een sta-plekje. Gauw aansluiten, gordijnen voor de ramen en achter de kip.

Dus voor ons geen Yellowstone maar we hadden de reis er naar toe niet willen missen. Het is ook een beetje de prijs die je betaald voor het 'bij de dag leven' zoals we nu doen, maar dat hebben we er graag voor over, het levert ons veel onverwachte momenten op.