...nog meer sneeuw richting Salt Lake City!

01-12: Vannacht minder koud dan anders, maar het heeft wel aardig gesneeuwd. Na het ontbijt weer richting Jackson, om ons propaantekort bij te vullen, zodat we verzekerd blijven van verwarming, geen overbodige luxe in deze contreien. Ook doen we de was in Launderette “The missing sock”. Wat boodschappen halen, en onder het wachten op de was, doen de kinderen schoolwerk. Het sneeuwt nog steeds en het uitzicht is daardoor stukken minder. Het advies van de supermarkt-manager gisteren om nog wat noordelijker te gaan om mooie sneeuwtoppen (Teton-gebergte) te bekijken moeten we maar in de wind slaan. Met dit weer zijn ze niet te zien, en we hebben al heel wat bergen, hoge pieken en passen gezien.

Het lijkt ons een beter plan om richting Salt Lake te gaan. We hebben eigenlijk ook sneeuw en kou genoeg gehad. In eerste instantie zouden we dan weg 22 moeten nemen richting Teton en de Teton-pass over, maar die blijkt vandaag afgesloten te zijn. We moeten dus wederom terug naar Hoback (voor de derde keer), waar we weg 26 kunnen nemen. Deze is gelukkig wel open, anders zit je helemaal in de val.

Het sneeuwt nog steeds en het is weer een barre tocht. Nu is op sommige plaatsen zelfs geen weg meer te zien, alleen een grote witte vlakte met een paar sporen. Edwin heeft het rijden goed onder controle en gelukkig rijden we op een gegeven moment achter een sneeuwploeg. Deze twee schuivers spuiten de sneeuw hoog op langs de kant, maar op een gegeven moment draait de wind wat en krijgen we de volle laag over ons heen en zien we een aantal seconden helemaal niets, dat is toch redelijk beangstigend als je op dat moment tussen de 70 – 80 kilometer per uur rijdt, met een sliert verkeer achter je. We zijn dan inmiddels al in de staat Idaho aangekomen.

Na een warme hap rond een uur of half twee rijden we Idaho Falls binnen, eindelijk weer eens een beetje bewoonde wereld. We pakken daar de I-15 richting Salt Lake City. Bij Pocatello gaan we verder naar het westen op I- 86.

Laura heeft ondertussen twee camperparks gevonden in Twin Falls waar bij staat dat ze het hele jaar open zijn en voldoende faciliteiten hebben. Het enige wat we na het douchen en kleren wassen nog nodig hebben is een mogelijkheid om de afwas te doen. Deze vuile vaat slepen we al een paar dagen met ons mee, omdat we nergens kunnen afwassen. We hebben zelfs al wat papieren bordjes, plastic kommetjes en plastic bestek gekocht om hier niet meer afhankelijk van te zijn.

Omdat we de twee adressen hebben kunnen we gerust doorrijden naar Twin Falls, dat is nog wel zo’n dikke 100 mijl ná Pocatello en het is al donker. Rond 19.00 uur zijn we bij het eerste adres, deze campground is inderdaad open en ze hebben plek zat.

Gelukkig kunnen we hier afwassen, is er WiFi én kabeltelevisie. Voor de kabeltelevisie hadden we onderweg al een kabeltje op de kop getikt, omdat we al een paar campings hadden gehad die deze mogelijkheid boden, maar we geen kabel hadden. Qua afstand was dit een nuttige dag en komen we hopelijk in iets warmere streken. Morgen richting het salt lake van Salt Lake City, maar die zal ook wel weer onder een dikke laag sneeuw liggen.