Antofagasta - Copiapó

25-03: Na het ontbijt gaan we onmiddellijk op weg. Vandaag is de langste etappe van onze rit naar Santiago de Chili. Ruim 500 kilometer en geen snelweg, zoals hier bijna gebruikelijk. Ruim 60 kilometer maken we een stop bij een kunstwerk in de woestijn: “Mano del Desierto” (Woestijnhand). Ergens rond de middag maken we bij een keetje langs de weg een tussenstop. Er staan ook een aantal vrachtwagens, dus het zal wel goed zijn. We bestellen allemaal een cazuela vaca: soep met groente, maïs, pompoen en een stuk rundvlees erin. Lekker.

Dan weer verder. De omgeving verander nauwelijks. Het blijft heel veel NIETS!

Rond half zes komen we aan in Copiapó. Een plaats die eind vorig jaar wereldwijd aandacht kreeg in het nieuws in verband met de mijnwerkers die ingesloten waren. We vinden een leuk en net hotel waar we wel twee nachten willen blijven. ’s Avonds kunnen we er ook eten, dus we hoeven alleen maar de kamer in te lijven. ’s Avonds rond negen uur gaan we slapen. Voor ons wat vroeg, voor de kinderen wat laat.