Omweg

28-02: We hebben eigenlijk gisteravond al besloten om vandaag niet dóór te rijden maar helemaal terug te rijden, dus bijna het hele stuk wat we gisteren hebben gereden. Boven de bergen hangen nog weer regenwolken. Er zijn hier gewoon weinig wegen dus een alternatieve weg ligt niet ‘om de hoek’. Er is nog een kleine gravelweg binnendoor, maar we hebben geen zin om 100 km gravel te rijden en dan tot de conclusie te komen dat we weer niet verder kunnen en weer 100 km gravel terug moeten rijden. We draaien dus de auto en rijden naar het zuiden en oosten. Voelt altijd een beetje raar om eenzelfde stuk terug te rijden, maar het is niet anders.

Ook vandaag weer de gebruikelijke politiecontroles onderweg. Bij één controlepost proberen ze ons duidelijk te maken dat er 5 minuten verderop 'iets' aan de hand is. We schrikken ons een hoedje, als we dáár ook weer vóór het water staan, zijn de mogelijkheden wel heel beperkt. De agent geeft aan dat het niets met water te maken heeft, maar met ‘personas’ en dat het maar tijdelijk is. We snappen het niet, maar we zien het wel. Inderdaad rijden we achterop een rij auto’s en zien we dat er op de straat wat aan de hand is , een ongeluk ofzo…. Een poosje later komt er een Duitssprekende Argentijn langs die ons uitlegt dat er mensen aan het protesteren zijn, waarschijnlijk inheemse bevolking die tegen een overheidsbesluit protesteren. Er is liggen verbrandde takken op de weg en auto’s worden maar mondjesmaat doorgelaten. Ná een klein uurtje kunnen wij er ook door, niets aan de hand.

Aan het eind van de middag moeten we nog weer een bergketen over. Ook hier zien we dat er rotsen naar beneden zijn gerold, maar niet in die mate als we gisteren zagen. Als we de bergen door zijn kijken we uit over het oosten van Argentinië. Het ziet er net zó vlak en groen uit als Nederland. Als we dichterbij komen, rijden we inderdaad door een vlak en groen landbouwgebied met maïs en suikerriet. Ook zijn de dorpen hier talrijker. Het valt ons wel op dat de streek hier armer is dan in het zuiden, het wordt ook wat smoezeliger.

Tegen de avond voeren we een overnachtingsadres in San Miguel de Tucuman (kortweg: Tucuman) in, in ons navigatiesysteem. Tucuman is een grote stad. Als we de stad binnenrijden is het erg rommelig en smoezelig. Hoe dichter we bij het ingevoerde adres komen hoe erger het wordt. De omgeving komt totaal niet overeen met de beschrijving van de hostel in de Lonely Planet. Het is echt een ‘barrio’, een achterbuurt, met een grote dosis armoe. Later blijkt dat er een buitenwijk van Tucuman (Yerba Nueva) is die eenzelfde straatnaam heeft. We rijden zo’n 13 kilometer dwars door de stad en komen in een totaal andere wijk. Een mooie groene wijk met grote huizen. Aangekomen bij ons adres gaat meteen de poort open en kunnen we overnachten in een mooie kamer aan de veranda. We lopen een stukje terug om wat te gaan eten en dan lekker slapen.