27-2: Na een niet helemaal mugloze nacht begeven we ons naar het ontbijt. Onze verwachting is: media lunas met koffie en melk, maar het blijkt zowaar een ontbijtbuffetje te zijn. Daarna weer het vaste ritueel van schoolwerk en dan inpakken en wegwezen. We gaan vandaag weer noordelijker. Als we Belén halen is het prima. Als we verder komen is het meegenomen.
Het is een warme dag vandaag en de bergen zijn weer goed te zien. Zowaar enkele met sneeuw erop. Die konden we gisteren door de bewolking niet zien. Ruta 40 is ietwat eentonig. De weg volgt het dal tussen de bergen. Af en toe lig er op de weg nog zand, grind of water in verband met het eerdere slechte weer.
In Belén maken we een stop om een broodje te eten en wat te drinken. Omdat het nog relatief vroeg is (14.30 uur) besluiten we om naar Hualfin te gaan, 60 kilometer verderop. Als we het dorp uitrijden is de weg afgesloten door een politieagent. Om vijf uur gaat de weg weer open. Er wordt aan de weg gewerkt. Dat is wat wij ervan begrijpen. We zijn niet de enige die staan te wachten. Er staan ook veel Argentijnen te wachten. Wat opvalt is dat iedereen heel geduldig wacht, inclusief wij. We leren het al een beetje. Rond 17.15 uur kunnen we, onder politiebegeleiding verder rijden. We zien dat er door het slechte weer enorme rotsblokken naar beneden zijn gekomen. Her en der zijn ze door de vangrail gegaan. We zijn opgelucht dat we nu doorkunnen naar Hualfin.
Als we tien kilometer voor Hualfin zijn blijkt er echter een kink in de kabel te komen. Over de weg stroomt een flinke hoeveelheid water. Aan de overkant komt een kleine personenauto aangereden. Eens kijken wat zij doen. Zij blijken het niet aan te durven de oversteek te maken. Achter ons volgen meer auto’s. Enkele mannen waden door het water om te kijken hoe diep het is, kniehoog zo blijkt. De meeste personenauto’s durven het niet aan. Eén waagt echter de oversteek, maar niet eerder dan dat er een kruisteken is geslagen. De auto neemt het eerste overstroomde gedeelte zonder problemen. Op een droog stukje slaat de twijfel toe. Dan komt er een grote vrachtauto. Deze neemt de auto in de “luwte” mee naar de overkant. Het lukt maar net. Wij blijven nog even kijken, maar nemen het besluit om terug te gaan naar Belén. Geen risico’s voor ons. Bovendien hoorden we dat er verderop nog twee van dergelijke overstromingen zijn. Om half 8 zijn we weer bij het punt waar we vanmiddag vanaf half drie stonden te wachten. Vijf uur later en geen millimeter opgeschoten. Tja, zoals al eerder gemeld: het gaat altijd anders dan je denkt.
Met spoed zoeken we een onderkomen in Belén. We zullen wel niet de enige zijn die niet doorkunnen/durven. We hebben direct beet bij hotel Goméz. Een vierpersoonskamer waar een matras wordt bijgelegd. En: weer een prima prijs Het lijkt erop dat hoe noordelijker we komen, hoe goedkoper de overnachtingen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten