31-01: Vandaag is het dan zover. We vertrekken weer uit Ushuaia. We hebben de afgelopen weken alleen maar naar het zuiden gereden en we keren nu om, met andere woorden Ushuaia is ons Bartlehiem. Vanaf nu rijden we hoofdzakelijk naar het noorden.
We vertrekken niet al te vroeg (iets voor 12) omdat Toon en Bente eerst allebei nog ‘vervolg 2’ van de Cito-rekentoets moeten maken. We hebben eigenlijk ook geen idee waar we vandaag ongeveer willen komen. Het is namelijk zo, dat wanneer we langs de Atlantische kust van Argentinië willen rijden we eerst nog weer een klein stukje (ongeveer 150 km) door Chili moeten. Dat houdt in dat we in korte tijd twee keer de grens over moeten, met beide keren een papierwinkel. Ook moeten we de Straat van Magellan weer over met de veerboot. Het zou handig zijn om vandaag dan net vóór de grensovergang San Sebastian te overnachten, dan hebben we morgen voor beide grenzen en de boot.
We zijn al vrij snel bij de grens in San Sebastian. De overnachtingsplek die we in ons hoofd hadden was eigenlijk meer een restaurant dan een hostel en het is nog vroeg. We besluiten maar de grens door te gaan en dan onderweg maar te kijken of we iets kunnen vinden om te slapen. De grensformaliteiten aan de Argentijnse en Chileense kant gaan erg vlot dit keer. Na de grens in Chili begint gelijk de gravel weer en sommige stukken zijn erg slecht. In totaal zo’n 120 kilometer.
Onderweg is er helemaal niets, dus zeker geen overnachtingsplek en we besluiten maar door te rijden naar de boot in Bahia Azul. Dit is een overtocht van ongeveer 20 minuten en er hoeft niet te worden gereserveerd. Ondertussen is het al bijna half 9 en we weten niet of de boot nog vaart. Als we aankomen zien we dat de boot nét gearriveerd is en de auto’s er af rijden, hij gaat nog een keer terug en we kunnen mee. Da’s mazzel, hoeven dus bijna niet te wachten en dan hebben we de boot ook mooi gehad en zijn we vrij wat we verder willen doen.
De overtocht is koud en winderig en de boot stampt dan ook redelijk. Hoewel het maar 20 minuten is, gaan we toch even naar het kleine dek. Ineens zien we dolfijnen opduiken, een speciaal soort welke zwart-wit gekleurd zijn en een beetje de vorm van een tonijn hebben. Wat later zwemmen ze in groepjes met de veerboot mee en springen beurtelings uit het water. Prachtig om te zien. Ook duiken er her en der nog weer wat pinguïns op in het water. Al met al een leuk extraatje op deze overtocht.
Als we over zijn begint het al te schemeren. In het eerste de beste dorpje vragen we naar overnachtingsplaatsen. Die zijn er wel, maar allemaal vol, da’s balen!!! We besluiten toch maar door te rijden, tja wat moet je anders. Het is al bijna tien uur en we horen dat de grens om elf uur dicht gaat. We willen ook niet vóór de ketting bij de grens staan. Dus de laatste 40 kilometer gaat het gas even iets verder open, maar het is verdomd goed opletten met al die beesten langs de weg, zoals kuddes guanaco’s en schapen die buiten het raster lopen.
Om half elf zijn we bij de grens. Ook hier gaat het aan beide zijden erg snel. Vandaag dus weer vier stempels in het paspoort. Op deze manier moeten we eerder naar huis want dan zijn de paspoorten vol. We zijn nu al zo’n zes keer de grens over geweest en het is elke keer 2 stempels. Maar met alle grappen hebben we nog geen slaapplek en voorzichtig beginnen we ons een beetje in te stellen op een nachtje doorrijden c.q. bivakkeren in de auto, want vlak na de grens is er ook niets. Zo’n 60 kilometer verder komen we in Rio Gallegos, een redelijk grote stad. We slaan de Lonely Planet er op na en koersen af op een daarin genoemd eenvoudig hotelletje. Het is al half 12, dus hopen dat er nog iemand is. We hebben geluk, er is nog iemand, ze hebben een 2 en 3 persoonskamer voor ons en niet al te duur. Dus gelijk toehappen. Auto op slot, ons opsplitsen in groepen van 2 en 3, kleren uit en ogen dicht. Inmiddels is het kwart over 12 en zijn dus ruim 12 uur onderweg geweest, maar zijn wel flink opgeschoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten