de rest van Paaseiland

19-04: De zonsondergang van gisteravond smaakte naar meer, dus vanmorgen iedereen vroeg uit bed getrommeld om bij Ahu Tongariki de zonsopkomst te bekijken. We zijn niet op de hoogte van de exacte tijd van de zonsopkomst, daarom zijn we ook véél te vroeg ter plaatse. Het is nog donker, alhoewel de volle maan prachtig schijnt op de rij van 15 moai. Een mysterieus plaatje, 15 grote stenen beelden in het licht van de volle maan met het geluid van de oceaan er achter. De zon laat lang op zich wachten want er zitten dikke stapelwolken boven de horizon, maar ineens is ’t ie d’r.

Na dit omgekeerde schouwspel van gisteravond gaan we eerst terug naar ons hostel om te ontbijten. Daarna snel weer op pad want we willen nog wel het een en ander bekijken op dit eiland. Eerst even naar het postkantoor om een officieel ‘Rapa Nui / Easter Island’-stempel in ons paspoort te laten zetten. Zo, die is ook weer binnen. Dit zijn echt van die klusjes die je gelijk moet doen, want voor je het weet zit het postkantoor weer dicht, of is de stempel zoek etc. Gelijk doen!!


We rijden eerst helemaal naar de andere kant van het eiland (ca. 20 km), naar Ana Kena. Ook hier staat een rijtje moai, maar dan aan een echt ‘bounty’-strand. Hagelwit zand, azuurblauw water en kokospalmen op het strand maken het plaatje compleet. De kinderen trekken gauw de zwemkleding aan en nemen een duik. De zon schijnt hier genadeloos fel, dus we houden het kort, dit tot ongenoegen van de kinderen.


We rijden naar de krater van een kleine vulkaan, de Puna Pau. Deze krater bestaat uit een rood poreus gesteente (scoria). Hiervan werden door de oorspronkelijke bewoners de hoofddeksels (pukao) voor de moai gehouwen. Op enkele moai zijn deze ook nu nog aanwezig.


Bij Ahu Akivi staan 7 moai, die naar de zee kijken (de andere kijken allemaal landinwaarts). Een Ahu is het platform waarop de moai zijn geplaatst. Voor de locale bevolking zijn dit ‘heilige’ plekken, daarom mogen deze niet worden betreden en de moai niet worden aangeraakt.


Na een aantal dagen hier te zijn, zijn we zijn allemaal erg onder de indruk van de schoonheid en mystiek van dit eiland, de afgelegen plek op de wereld, de tropische planten, de golven, de mysterieuze eeuwenoude beelden etc. etc. En dan te bedenken dat dit eiland gewoon van Nederland had kunnen zijn. In 1722 is het door Jakob Roggeveen, op paaszondag ontdekt, maar hij heeft het eiland niet ‘geclaimd’. Later hebben de Chilenen dit wel gedaan.


Aan het eind van de middag doen we nog even boodschappen om zelf weer een maaltijd in elkaar te fietsen.