Stout!

1-6: De wildkampeerplek voldeed weer goed. Wel waren er (zoals we vaker hebben gemerkt) af en toe vrachtwagenchauffeurs en automobilisten die het niet na kunnen laten even te toeteren. Zeker als het nog lekker vroeg is ’s morgens. Maakt ons niets uit. We slapen heerlijk verder. Als we het er zelf naar hebben gaan we rijden. Doel vandaag: Nelson. Het schijnt een leuke stadje in het noorden te zijn.

Tegen half vijf komen we aan in Nelson. We parkeren de auto bij het Tourist Information. Als we de parkeerplaats opdraaien zien we een bord staan waarop staat dat het mogelijk is om op deze parkeerplaats met de camper te overnachten. Dat komt goed uit. Dat willen we wel: wildkamperen in het centrum van Nelson. Bij de Tourist Information informeren we hoe laat de boten morgen gaan van Picton naar Wellington. Ook vragen we even hoe het zit met het wildkamperen op naastgelegen parkeerplaats. Het beleid van de gemeente blijkt gewijzigd te zijn en wildkamperen mag er helaas niet. Wij vragen haar waarom het bord er nog staat dan? Tja, gemeente hè! Wij doen net of we gek zijn en gaan wildkamperen op deze plek. Lekker stout! De mevrouw van de Tourist Information geeft ons eigenlijk groot gelijk!

Als we alle informatie hebben, gaan we het stadje in. Het blijkt echter al bijna sluitingstijd voor de winkels. Dan stuiten we op “The Lone Star” een restaurant waar we 15 jaar geleden ook af en toe aten. We besluiten dat vandaag ook maar eens te doen. Het is erg gezellig binnen, de kinderen krijgen een mooie kleurplaat en het eten is heerlijk. Zo kunnen we mooi wat tijd kwijt en zitten we niet al te vroeg op onze verboden wildkampeerplek. Om het allemaal wat minder opvallend te maken doen we de gordijntjes in de cabine niet dicht. Gelukkig kunnen Edwin en Laura bij het (gratis) licht van de lantaarnpaal nog lezen in hun boeken.