26-12 en 27-12: Na het ochtendritueel met de airport-shuttle naar het vliegveld. Onze vlucht is om 12.20 uur. Rond een uur of tien zijn we op het vliegveld. Bagage inchecken, de overgebleven dollars omwisselen voor Chileense Pesos en dan door security. Dat is altijd weer een heel gedoe. Onze voorbereiding was goed. Niemand had een jas aan en de kinderen hadden hun zakken leeg. Alles moet tegenwoordig in bakken. De laptop en de nintendo’s moeten allemaal uit de hoes en in een aparte bak, alle schoenen moeten uit en alle riemen, horloges, tassen moeten ook in de bakken. Het lijkt een gewoonte te worden, maar wederom wordt Laura eruit gehaald omdat de alarmbellen afgaan. Weer moet er iemand komen om te fouilleren. En deze keer had ik nog wel mijn metalen bril afgedaan!
Bij de gate staat ons vliegtuig al klaar. Om half twaalf kunnen we boarden. Mensen met kinderen eerst. Dat is nog eens prettig! We hebben een mooi plekje. Twee stoelen op rij twaalf en drie op rij dertien. Iedereen heeft weer een eigen tv scherm waarmee je verschillende films kunt kijken,maar ook spelletjes kunt doen. Het werkt, want ondanks het feit dat dit de langste vlucht is van onze wereldreis gaat de tijd heel snel. Ook de kinderen vermaken zicht prima op deze lange vlucht. Misschien helpt het ook dat we een ontzettend leuk jongetje van 1,5 jaar bij ons in de buurt hadden zitten, waarmee ze veel plezier hadden.
Om 23.30 uur maken we een tussenlanding in Lima (Peru). Er moeten mensen uit, er moeten mensen in, en ondertussen wordt het vliegtuig (met de Peruaanse slag?) schoongemaakt. We staan 1,5 uur aan de grond. Het tijdsverschil met Nederland is hier teruggebracht van 9 naar 6 uur.
Om 01.15 uur stijgt het vliegtuig weer op naar Santiago de Chili, nog 3 uur vliegen. Op dit laatste traject vallen Bente en Huub nog even in slaap. Om 06.35 uur plaatselijke tijd landen we. (Het tijdsverschil met Nederland is nu van 6 uur teruggebracht naar 4 uur.) Huub is nog in dromenland. Met moeite krijgen we hem wakker.
Nog eenmaal door de douane en dan staan we in de aankomsthal. Er staat alweer een heel ontvangstcomité van taxichauffeurs klaar. We gaan in zee met de eerste de beste taxichauffeur(waarschijnlijk niet de voordeligste). We willen in één streep naar onze jeugdherberg.
De taxichauffeur is erg vriendelijk, behulpzaam en spraakzaam, hij verteld ons van alles over waar we langs rijden. Helaas komen zijn boodschappen niet helemaal over, maar ach. We belanden veilig op de plaats van bestemming. Vanaf 10.00 uur mogen we inchecken, dus we moeten nog “even” 2,5 uur doodden. We gaan koffie halen en wat drinken en voor de kids. Om half 10 proberen we of we nu alvast mogen inchecken i.v.m. onze kleine kinderen. Dat duurt even, maar het lukt. Eindelijk kunnen we slapen. De kinderen verdienen een dikke pluim! Ze hebben een hele nacht doorgehaald en werken alle drie heel goed mee. We gaan op bed liggen. Om in het ritme te komen besluiten we dat we rond 14.00 uur opstaan. Het valt niet mee de kinderen nu wakker te krijgen. Meer dood dan levend hangen ze op het bed. We trekken ze de kleren en de schoenen weer aan. Moeizaam komen ze in beweging.
Als iedereen weer back to life is, gaan we op pad. We hebben besloten om de “Bill of Lading” op te gaan halen. Dit document hebben we in ieder geval nodig om in de haven de auto uit de container te krijgen. Daarvoor moeten we in de wijk Las Condes zijn. We kunnen er met de metro naartoe. De metro is redelijk druk, maar het is te doen. In Las Condes is het kantoor waar we moeten zijn gauw gevonden. Edwin en Toon gaan naar binnen, Laura,Bente en Huub wachten buiten op een bankje. Al snel komen Edwin en Toon terug mét de benodigde papierwinkel. Hiermee kunnen we weer naar een ander kantoor in Valparaiso. Tot nu toe loopt het lekker.
We nemen de metro naar "Plaza de Armas", het centrale plein in Santiago. Het is erg warm en hoog tijd voor een ijsje. Al etend lopen we door de drukke straten langs de vele winkels. We zijn eigenlijk op zoek naar een kledingwinkel. De kinderen hebben nog een warme joggingbroek aan bij 30 graden Celsius. Dat is wel warm, maar helaas: geen kledingwinkels. Op de Plaza de Armas gaan we nog even een kerk in. Rond half zes eten we wat bij de plaatselijke Italiaan en dan nemen we de metro weer richting onze jeugdherberg (Los Heroes). De metro is tjokvol! We proppen ons er bij in. Als sardientjes in een blik worden we vervoerd naar Los Heroes. Opgelucht stappen we uit, doen wat boodschappen, en om 21.00 uur gaan we allemaal heerlijk slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten