9-9: Inmiddels zit de eerste ‘normale’ week er weer op. Het echte wennen begint nu weer. De agenda van ons gezin staat weer bomvol. School, handbaltraining, zwemles, voetbal training en voetbalwedstrijd. Volgende week komen daar nog scouting en typeles bij. Dan heb ik het natuurlijk nog niet over spelen op woensdagmiddag (of dinsdagmiddag of donderdagmiddag). Dat zijn de normale dingen. Daar komen nog bij prikken halen, huisarts, podotherapeut, kapper (ja, Laura’s haar is weer ‘normaal’) en wat al niet meer! Ook is het weer een gepuzzel met tassen inpakken: wie heeft wanneer gym en schoolzwemmen, wie heeft welke middag vrij en moet al dan niet een broodtrommel mee… zucht…
Verder proberen we allemaal weer wat beweging te pakken door met de fiets naar school te gaan. Brengen en halen. Dat heeft deze eerste schoolweek tot twee valpartijen geleid. Dus ook dat moet even weer wennen.
Edwin probeert weer klussen binnen te halen. Dat heeft er in geresulteerd dat hij deze week al gewerkt heeft aan een spoedklus en waarschijnlijk eind oktober, begin november kan beginnen voor zo’n 20 uur per week! Dat ziet er weer goed uit. We vertrouwen er op dat de rest van de werkweek ook rond het einde van het jaar weer gevuld is.
Morgen (zaterdag) gaan we even nagenieten van onze reis met Gerrit en Annemiek die we in Argentinië langs de Ruta 40 ontmoet hebben. We kijken er naar uit om verhalen op te halen. Het weer is goed. Bier en wijn uit Chili staat klaar (ja, handig dat verschepen van je auto) net als de pisco sour! Dat wordt een heerlijke zaterdag!
17-08: Vlak vóór vertrek heeft opa Jan de zorg voor onze 3 kippen op zich genomen en heeft ze de afgelopen 9 maanden voorzien van de grootst mogelijke zorg. Helaas, kon niet worden voorkomen dat twee van de 3 kippen vlak vóór onze terugkomst overleden. Het waren bij vertrek al stokoude kippen, dus het was al wel een beetje te verwachten dat dit zou gebeuren, het is alleen sneu dat het nog net een paar dagen vóór onze thuiskomst moest gebeuren.
Vandaag hebben we de enige overgebleven kip weer terugverhuisd naar Raalte. Vooral onze kippenfluisteraar Toon, is weer helemaal in z'n sas met deze terugkomst.
Afgelopen zondag (12 augustus) hebben we onze bus opgehaald uit Den Ham. Een weerzien met een trouwe reisgenoot, die de laatste maanden van een welverdiende rust heeft genoten op de oprit bij Edwin’s ouders in Den Ham.
De bus heeft de terugvaart goed doorstaan, geen noemenswaardige beschadigingen etc. Ook het uit de container halen bij Transport Team Salland in Rijssen is perfect verlopen. Alles uit Zuid-Amerika zit nog in de bus, dus het uitpakken van alle kratten, zakken etc. levert weer vele ‘o jaaaa’-momenten op. Leuk om weer van allerlei souvenirs tegen te komen.
Heerlijk om thuis te zijn. Heerlijk om weer te kunnen internetten zonder data-limiet, overal oplaad-punten te hebben voor de apparatuur, weer 4 gaspitten te hebben, een grote koelkast, allemaal een EIGEN bed, goed drinkwater uit de kraan, etc. etc. Alleen de keuken is al groter dan een hele camper....en lekkere maaltijden uit eigen keuken!!!
15-08: Nu we thuis zijn hoeven we bepaalde dingen ineens niet meer, bloggen bij voorbeeld. Omdat we het een hele tijd WEL hebben gedaan is het moeilijk om af te kicken, vandaar dat we het niet konden laten ook de laatste 2 dagen van de reis nog te publiceren. Kijk snel bij onderstaande blogberichten.
13-08:We zijn ieder besef van tijd wat kwijt. Wanneer begint nu onze zaterdag, is dat volgens Thaise, Londense of Nederlandse tijd. We zetten de horloges maar op UK-tijd want daar moeten we straks in Londen weer mee werken om overal op tijd te zijn.
Bente is weer helemaal de oude. We zitten helemaal achter in het vliegtuig, rij 74 en 75, dat is handig qua toiletten. Iedereen vermaakt zich goed tijdens de vlucht, wat eten, TV-kijken, muziek luisteren en een paar hazenslaapjes.
We zijn precies op tijd op Heathrow (terminal 3), maar ondanks dat hebben we eigenlijk té weinig tijd om onze vlucht naar Amsterdam te halen, die vertrekt van terminal 5. Voor de overstap staat 90 – 120 minuten, maar we hebben nog geen 90 minuten. Het helpt ons ook niet dat we helemaal achter in het vliegtuig zitten.
Als we dan eindelijk uit het vliegtuig zijn moeten we rennen, vliegen vallen en weer opstaan om door de lange gangen van het vliegveld bij de bus te komen die ons naar terminal 5 brengt. Gelukkig is deze er zó en is maar 10 minuten onderweg. Dan weer stevig doorlopen dóór terminal 5, door de ticketcontrole en door de security. Pffieeuw, we hebben het tóch gered en kunnen bijna gelijk aan boord van vlucht BA430 naar Amsterdam. Even lijkt het hier nog even mis te gaan omdat Toon iets te lang op de WC blijft zitten, maar als één van de laatsten gaan we aan boord. We zijn blij dat we het gered hebben.
Op Schiphol zien we in de verte de opa’s en oma’s al staan in de aankomsthal. Ze zijn met een gehuurd busje naar Schiphol gekomen om ons te verwelkomen, erg leuk!!!
Bij de bagageband blijkt na een poosje dat onze overstap zó snel ging, dat onze grote rugzakken ons niet hebben kunnen houden want ze zijn er NIET. Hier waren we eigenlijk al een beetje bang voor. Navraag wijst uit dat ze met de volgende vlucht uit Londen meekomen. We besluiten maar even op deze vlucht te wachten, dan kunnen we ze ook gelijk meenemen en hoeven we er niet een paar dagen op te wachten. De opa’s en oma’s moeten nog even geduld hebben.
Eindelijk is het dan zover en komen we door de schuifdeur de aankomsthal binnen. Iedereen blij elkaar weer te zien. We gaan gauw het busje in en op weg naar Raalte.
Thuis staat de rest van de familie ons op te wachten en hebben de tuin en het huis versiert. Het thema ‘McDonalds’ voert de boventoon. Het contact met iedereen via de WiFi van McDonalds heeft toch indruk op iedereen gemaakt. Heerlijk om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien. Het huis en de tuin zien er goed uit.
Nadat iedereen weg is lopen we nog wat onwennig en verdwaasd door het huis.
12-08: Onze laatste dag in Bangkok. Omdat we vannacht pas hoeven te vliegen hebben we laatst met het hotel afgesproken dat we één van onze beide kamers nog een halve dag (tot 18.00 uur) mogen houden. Later hebben we dat nog opgerekt tot 20.00 uur. Dit betekent dat de kamer van de kinderen vanaf 10.00 uur niet meer beschikbaar. Dat is niet erg, want hier wordt alleen geslapen.
Na het ontbijt beginnen we ‘het inpakken’ al een beetje voor te bereiden. Niet teveel want we zijn hier vandaag nog de hele dag.
Voor de laatste keer gaan we nog even Bangkok in. Vandaag is het groot feest in Bangkok, Koninginnedag. We willen graag allemaal nog even een keer een lekkere massage ondergaan op Khao San Road. Verder slenteren we nog even op ons gemak door de stad en gaan met de taxi weer terug naar ons hotel.
Fijn dat we nu nog een hotelkamer hebben, anders hadden we vanochtend al met ons hele hebben en houden op straat gestaan (’t is niet veel, maar toch). We gaan nog lekker even zwemmen en douchen, heerlijk!! Dan is het echt zover, we moeten inpakken. Zoals altijd past alles weer in de beschikbare ruimte, we hebben hier aardig slag van gekregen. Goed om te weten dat er maar weinig is, wat je ECHT nodig hebt.
Na een warme maaltijd gaan we om 20.00 uur met de taxi naar het vliegveld van Bangkok, een dik half uur rijden. Dit gaat allemaal erg voorspoedig. We kunnen gelijk inchecken zodat we de grote rugzakken kwijt zijn. De bagage wordt gelijk doorgelabeld naar Schiphol en we krijgen hier ook al de boardingpasses voor de vlucht van Heathrow naar Schiphol, dit is handig want we hebben maar heel weinig overstaptijd in Londen en alle kleine beetjes helpen. De controles van imigrations en customs doorlopen we met succes.
Vlak voordat we aan boord kunnen begint Bente te klagen over buikpijn. Slik, dat komt wel erg slecht uit. Ze begint te rennen naar de WC, maar haalt het nét niet, vlak voor de toiletten moet ze overgeven en even later heeft ze last van diarree. Ze knapt hier erg van op, maar het is nou niet echt een goed uitgangspunt voor een vlucht van ruim 12 uur. Bij een apotheek op het vliegveld halen we een paar anti-diarree pillen en vragen we wat plastic zakken in verband met het overgeven.
Precies op tijd (0.45 uur) vertrekt onze 747-400 van Qantas (QF1) richting Londen. We vliegen over India, Pakistan, Afghanistan, het zuiden van Rusland, Oekraïne, Hannover, Raalte en dan naar Londen.
12-8: En dan zit de reis (bijna) er op! We hebben genoten van alles! Van het avontuur, de verschillende culturen, van elkaar, van de natuur, van de e-mailtjes van velen, van het contact met school, van het bloggen en wat al niet meer. We zijn blij dat we deze droom werkelijkheid hebben gemaakt. We zijn trots op onze kinderen dat ze zich zo flexibel hebben getoond: bijna elke dag een andere slaapplek, tijdsverschil, ander eten, andere klimaten, andere talen, schoolwerk op de meest vreemde plaatsen en ontzettend veel indrukken.
In de afgelopen maanden hebben we ontzettend veel vragen van de kinderen beantwoord. Vragen over van alles en nog wat, over: het heelal, muziek, vulkanen, tsunami’s, zoogdieren, dino’s, Coca Cola (waarom kun je dat overal krijgen, hoe verdienen ze hun geld), hoe wordt je zwerver, hoe wordt je miljonair, hoeveel woorden zijn er ….etc. etc.
Verder hebben de kinderen telkens als we in een camper “woonden” om de beurt helpen koken, wat ook leerzaam voor ze was. Ook hebben ze zakgeld gekregen in de verschillende valuta en gemerkt dat geld ook op raakt. Ze hebben in verschillende landen kleine boodschappen gedaan, contact gemaakt met allerlei mensen, talen opgesnoven.
De kinderen hebben zich van hun meest creatieve kant laten zien. Spaans, Engels en Frans kwam in hun spel voorbij, evenals van alles wat we beleefd hebben. Met nauwelijks speelgoed wisten ze zich toch te vermaken. Met kartonnetjes van de Mc werd een autootje gemaakt, van folders werd een mobieltje gemaakt, er werden fantasielanden bedacht met eigen talen en regels etc. etc.
De toekomst zal het leren, maar wij denken dat de kinderen een enorme schat aan informatie met zich meedragen. We zullen zien welke invloed dit later op ze heeft.
We zijn ons bewust van het feit dat deze droom niet mogelijk was geweest zonder de hulp van anderen. We willen de mensen die op welke wijze dan ook bijgedragen hebben aan c.q. moeite hebben gedaan voor ons, aan het mogelijk maken van deze reis ENORM bedanken. We gaan geen namen noemen, want dan zijn we veel te bang dat we iemand vergeten.
De komende tijd zal bestaan uit het veel mensen sinds lange tijd weer zien en alles weer “terugregelen” naar de situatie van voor vertrek.
Tijdens de reis hebben we enorm veel inspiratie opgedaan voor nieuwe plannen. We bruisen van de energie en hebben zin om de handen weer uit de mouwen te steken.
Nogmaals dank aan iedereen die hoe dan ook heeft meegeholpen, meegeleefd en/of meegenoten.
Jaren speelden we met de gedachte om met ons gezin een wereldreis te maken. In 2007 zijn we voorzichtig met de voorbereidingen begonnen. Op 15 november 2010 zijn we vertrokken voor een reis van ongeveer 9 maanden. Blijf ons volgen.
